Βαγγέλης Χατζηβασιλείου

Γιάννης Ν. Μπασκόζος, Η μπαλάντα των ανίδεων και καλών. Νουβέλα, Μεταίχμιο, Αθήνα 2023, 168 σελ. 

Από τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας μέχρι και την αυγή της Μεταπολίτευσης. Για τις παρέες και τις σχέσεις της εποχής, για τις μουσικές και τα κορίτσια, για τα ποτά και τους καφέδες, μα, πρωτίστως, για τα αγόρια και τις νεαρές γυναίκες που, αναζητώντας τη βιολογική και τη διανοητική τους ενηλικίωση, δοκιμάζουν, σχεδόν με τρόμο, τα πρώτα βήματά τους: βήματα αγχώδη και τολμηρά, βήματα διστακτικά και αλματώδη, καθώς και απρόσμενες βουτιές σε βαθιά και σε ρηχά νερά.  

Γιώργος Βαρθαλίτης, Θαλασσινό ποίημα, Περισπωμένη, Αθήνα 2019, 35 σελ.  

Ένα ποιητικό παλίμψηστο που μέσα από τις διαδοχικές του στρώσεις, την ποικιλία των τονισμών και τις αδιάκοπες μεταμορφώσεις του εξασφαλίζει στο τέλος τα δικά του αποκλειστικά ποιητικά κέρδη και τη δική του αποκλειστικά φωνή. Κι ας είναι αυτή η φωνή μεταστοιχειωμένη, πολλώ δε μάλλον που η μεταστοιχείωση ορίζει εν κατακλείδι όλη την ποίηση και την ποιητική ενός κατεξοχήν διακειμενικού ποιητή.

Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Οι σκλάβοι στα δεσμά τους, εισαγωγή, επιμέλεια κειμένου, σχόλια, γλωσσάρι: Δημήτρης Κόκορης, φιλολογική επιμέλεια: Γιάννης Παπακώστας, Σύλλογος προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων, Αθήνα 2022, 451 σελ. 

 Η πάλη αστών και ξεπεσμένης αριστοκρατίας είναι μοιραία στο μυθιστόρημα του Θεοτόκη επειδή οι σοσιαλιστικές του πεποιθήσεις πόρρω απέχουν από το να τον οδηγήσουν σε οιονδήποτε ιδεολογικό οπτιμισμό.           

Αργύρης Παλούκας, Τελευταίο σκοτάδι, Κριτική, Αθήνα 2023, 40 σελ. 

 Μήπως ο χρόνος που ήδη χάνεται και σβήνει είναι ο χρόνος ο οποίος έχει απομείνει για να συνεννοηθούμε χωρίς περιφράσεις με τον εαυτό μας και με τους άλλους; Δεν είναι η ώρα ούτε των απολογισμών ούτε των στοχαστικών προσαρμογών. Είναι η ώρα που η ποίηση θα κρατήσει τη γυμνή ουσία των πραγμάτων, για το καλό ή για το κακό.

Γιάννης Κιουρτσάκης, Σαν μυθιστόρημα. Μυθιστόρημα, Πατάκη, Αθήνα 2023, 672 σελ.         

Το πληθυντικό στοιχείο σε μια αυτοβιογραφική αλλά και βιογραφική αφήγηση στο εσωτερικό της οποίας δεν δεσπόζει μόνο ο δεσμός με τον αδελφό - τρέχουν μαζί και οι μνήμες, οι εμπειρίες ή η εσώτερη εικόνα του άλλου, που μετατρέπεται σταδιακά σε εαυτό.

Νίκος Καζαντζάκης, Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Διόπτρα, Αθήνα 2022, 464 σελ.

Νίκος Καζαντζάκης, Καπετάν Μιχάλης, Διόπτρα, Αθήνα 2022, 712 σελ.

Νίκος Καζαντζάκης, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Διόπτρα, Αθήνα 2022, 672 σελ.

Ο Νίκος Καζαντζάκης σαρώνει με τα μεταπολεμικά του μυθιστορήματα το ελληνικό κοινό και γίνεται πάρα πολύ γρήγορα γνωστός και στο εξωτερικό, κατακτώντας στις προτιμήσεις διαδοχικών γενεών ξένων αναγνωστών μιαν αξιοζήλευτη θέση, την οποία και θα διατηρήσει εν μέρει έως και τις ημέρες μας. Πώς έγινε η μετάβαση από το προπολεμικό στο μεταπολεμικό του έργο.

Άννε Βέμπερ, Το άσμα της Αννέτ. Έμμετρο μυθιστόρημα, μετάφραση από τα γερμανικά: Κώστας Κοσμάς, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2022, 192 σελ.

Μια γυναίκα που ταυτίζεται σε όλο το φάσμα του μακραίωνου βίου της με την αντίσταση και την πολιτική ανυπακοή. Από την αντιναζιστική δράση στη Γαλλία μέχρι τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του Αχμέντ Μπεν Μπελά στην ανεξάρτητη Αλγερία. Αυτή είναι η πορεία της Αννέτ Μπομανουάρ, όπως υποβλητικά την ξεδιπλώνει η έμμετρη αφήγηση της Άννε Βέμπερ.

 Γ. Β. Δερτιλής, Συνειρμοί, μαρτυρίες, μυθιστορίες, Πόλις, Αθήνα 2013, 424 σελ.

Μια πρωτοπρόσωπη, ανοιχτή και ως εξ ορισμού ανολοκλήρωτη σύνθεση, όπου θα συναντηθούν η αυτοβιογραφική με την ιστορική αφήγηση. Ο συγγραφέας δεν θα προβάλει εδώ τις ευθύνες που εγγράφονται στο δημόσιο ενεργητικό του (όπως συμβαίνει με τα memoirs), αλλά θα παρατηρήσει και θα αξιολογήσει τον εαυτό του σε συνάρτηση με ορισμένα από τα μείζονα γεγονότα της εποχής του, βασισμένος στην τωρινή, αναδρομική του ματιά. Το κείμενο αναδημοσιεύεται από το τεύχος #43 του Books' Journal, Μάιος 2014, με θλιβερή αφορμή την εκδημία του καθηγητή Δερτιλή. 

Δημήτρης Πέτρου, Εικοστός κόσμος, Πόλις, Αθήνα 2022, 42 σελ.

 Ποιήματα που ανακαλούν το σφαγείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς κατάχρηση ιστορικών παραπομπών και πολεμικών σκηνών – σαν ένα υπαινικτικό πλην διαρκές και σταθερά διαβρωτικό φόντο. Ο ποιητής επωμίζεται όλους τους ρόλους, που θα καταλήξουν, έτσι κι αλλιώς, στο συμπέρασμα πως ο ίδιος δεν είναι τίποτε άλλο, είτε το θέλει είτε όχι, από ένα ιστορικό άθυρμα.

 Γιάννης Πάσχος, Το χρονικό ενός δυσλεκτικού. Νουβέλα, Περισπωμένη, Αθήνα 2022, 99 σελ.

Μια αυτοβιογραφική νουβέλα για τη δυσλεξία. Γραμμένη σε τόνους σπαρακτικής κωμωδίας, βάζει στο στόχαστρο την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της ελληνικής περιφέρειας κατά τις δεκαετίες του 1960 του 1970, με έναν αφηγητή και έναν συγγραφέα οι οποίοι αποδεικνύονται φάροι ζωής και θαλεροί θιασώτες της αισιοδοξίας.