Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε

Σου γράφω μετά από καιρό πολύ στεναχωρημένος με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα. Θα γνωρίζεις καλύτερα από εμένα πως αρκετές χώρες της Ευρώπης, περιόρισαν ή σκέφτονται να περιορίσουν την έκδοση βίζας για πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Η εισβολή στην Ουκρανία, ο πατριάρχης Κύριλλος και μια Διεθνής «Διακήρυξη» Ορθοδόξων Θεολόγων. Τεύχος 129

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε

Νομίζω πως στο ζήτημα που θα με απασχολήσει σε αυτό μου το γράμμα προς εσένα θα συμφωνήσεις ασμένως πως ποτέ δεν πρόκειται να βρούμε έστω και ένα ελάχιστο σημείο συμφωνίας.

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε

Διάβαζα πριν από λίγο την ανοιχτή επιστολή που δημοσιοποίησε μία νεαρή Ρωσίδα ποιήτρια και μέλος του αντιπολεμικού, φεμινιστικού κινήματος, στην οποία απαντούσε στην ερώτηση: πού ήταν τα τελευταία οκτώ χρόνια;

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε,

Μία ερώτηση με βασανίζει τις τελευταίες ημέρες κι έχει να κάνει με εσένα προσωπικά, μια και μέσω εσού θέλω να μιλήσω με κάθε έντιμο και πονόψυχο άνθρωπο της πατρίδας σου. Η ερώτηση αυτή είναι απλή: ώς πότε θα σωπαίνετε; Είμαστε στον τέταρτο μήνα του πολέμου και, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν υπήρξαν αντιδράσεις για τον πόλεμο που ξεκίνησε η χώρα σου κατά της γειτονικής Ουκρανίας.

Πάντα έλεγες πως είμαι από τους καλύτερους πρεσβευτές του ρωσικού πολιτισμού στην πατρίδα μου, μα τώρα βλέπω στο βλέμμα σου πως είσαι έτοιμος να με κατηγορήσεις για «ρωσοφοβία». Τι λέξη κι αυτή! Αποτελεί κεντρικό, πολιτικό και πολιτισμικό επιχείρημα της κυβερνητικής προπαγάνδας σε όλα τα ελεγχόμενα ΜΜΕ της χώρας σου. Την ακούς σχεδόν σε κάθε δελτίο ειδήσεων και υποχρεωτικά σε όλες τις –αναρίθμητες– πολιτικές εκπομπές.

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε

Μπορεί να σε ξάφνιασε η απόφασή μου να σου γράψω το πρώτο γράμμα, γιατί μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω τη σιωπή σου. Πίστεψέ με, δεν είχα κι ούτε έχω καμία πρόθεση να σε φέρω σε δύσκολη θέση. Σου είναι γνωστή άλλωστε η εκτίμηση και ο σεβασμός που τρέφω. τόσο στο πρόσωπό σου, όσο και σε εκείνον τον πολιτισμό που αγάπησα από τα νεανικά μου χρόνια.

Ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, από σήμερα, αρχίζει μια νέα σειρά δημοσιευμάτων. Εχουν τη μορφή επιστολής: ένας Ευρωπαίος βαθύς γνώστης της ρωσικής πραγματικότητας που αγαπάει τη Ρωσία, τον βαθύ πολιτισμό της και το λαό της, γράφει σε έναν Ρώσο φίλο του μετά την εισβολή της χώρας του στην Ουκρανία, επιδιώκοντας να  τον φέρει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα, κρυμμένη από τη ρωσική προπαγάνδα, από τα απολύτως ελεγχόμενα ΜΜΕ και από την εθνική ιδεολογία που διαμορφώνουν η εξουσία και οι χειραγωγημένοι μηχανισμοί πληροφόρησης. [ΤΒJ]

Το λεγόμενο «σχέδιο αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας από τη Ρωσία είχε σχεδιαστεί πολύ καιρό λεπτομερώς και είχε δημοσιευτεί το 2017 με λεπτομέρειες στην επιθεώρηση Ελεύθερη σκέψη, από τον καθηγητή Μιχαήλ Ντελιάγκιν, επιδραστικό οργανικό διανοούμενο του καθεστώτος Πούτιν. Το σχέδιο, με πρόσχημα δήθεν την εκκαθάριση της Ουκρανίας από ναζί που αμφισβητούν τη ρωσική επιρροή επί της χώρας, προβλέπει τη σύντομη επιβολή επί της χώρας και ένα εφιαλτικό καθεστώς επιτήρησης και τιμωρίας (συμπεριλαμβανομένων θανατικών καταδικών και εκτοπίσεων) όσων θα αρνούνταν ουσιαστικά την προσάρτηση της Ουκρανίας στη Ρωσία. Τι αποκαλύπτει ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης.

Κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, η Ρωσία μπήκε σε ένα «σπιράλ θανάτου» για την ίδια την ιδέα της αέναης νίκης και της νικηφόρας ρωσικής αυτοκρατορίας. Όσο και αν η πουτινική προπαγάνδα προσπαθεί να παρουσιάσει τον πόλεμο ως «απελευθερωτικό» και «αντιναζιστικό», στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης, η Ρωσία ως επιτιθέμενη και μάλιστα με τις θηριωδίες που διαπράττει ο στρατός της στις πρόσκαιρα κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας, έχει πάρει τη θέση της ναζιστικής Γερμανίας. Και αυτό είναι άδικο για εκείνους που έδωσαν τις ζωές τους στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Είναι άδικο και για εκείνους που τις δίνουν σήμερα, 77 χρόνια αργότερα, αντιστεκόμενοι στον ρωσικό ιμπεριαλισμό.