Γιώργος Παππάς

Σέρχιο Πιτόλ, Η τέχνη της φυγής (Tριλογία της μνήμης/1), μετάφραση από τα ισπανικά: Αγγελική Βασιλάκου, Δώμα, Αθήνα 2024, 445 σελ. 

Ο Σέρχιο Πιτόλ (1933-2018) συγκαταλέγεται στους σπουδαιότερους σύγχρονους συγγραφείς του Μεξικού. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως διπλωματικός υπάλληλος σε πρεσβείες του Μεξικού στην Ευρώπη. Γοητευτικός συγγραφέας, με την Τέχνη της φυγής, το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας της μνήμης, μιλά για τα ταξίδια του – σε διάφορες χώρες του κόσμου αλλά και στα αγαπημένα του βιβλία. Στον Τόμας Μαν και στον Κούντερα, στον Τσέχωφ και στον Γκαλδός, στον Χουάν Ρούλφο και στον Χούλιο Κορτάσαρ… [ΤΒJ] 

Νικολάι Σουλτς, Ναυτία της γης, μετάφραση από τα αγγλικά: Κώστας Σπαθαράκης, επίμετρο: Ντίπες Τσακραμπάρτι, Αντίποδες, Αθήνα 2024, 120 σελ.

 Έχουμε πάψει να γνωρίζουμε πλήρως από τι εξαρτάται η επιβίωσή μας, ποιο ακραίο καιρικό φαινόμενο ή ποιο εξωτικό παθογόνο ή ποιος απρόβλεπτος ρύπος θα μας απειλήσει σήμερα, αύριο. Η εποχή μας δεν είναι, απλώς, εποχή κατάρρευσης του κλίματος. Η ύπαρξή μας η ίδια επιβαρύνει τον πλανήτη. Τι ποιότητα ζωής όμως, τι ελευθερία και τι δικαιώματα να διεκδικήσεις σε αυτή τη συνθήκη; Ο Μπρούνο Σουλτς θέτει τις προκλήσεις. [ΤΒJ]

Ξαναδιαβάζοντας Το τραγούδι του Χιλμπίλη του Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς

Τον Ιούνιο του 2016, στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο ονόματι Hillbilly Elegy (στα ελληνικά: Το τραγούδι του Χιλμπίλη, μετάφραση Αριστείδης Μαλλιαρός, εκδόσεις Δώμα), γραμμένο από έναν άγνωστο 32χρονο ονόματι Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς, ταπεινής καταγωγής απόφοιτο της Νομικής Σχολής του Yale, αλλά και πρώην πεζοναύτη. Αυτόν που στις 20 Ιανουαρίου του 2025 θα ορκιστεί αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Paul Auster, Μπαουμγκάρτνερ. Μυθιστόρημα, μετάφραση από τα αγγλικά: Ιωάννα Ηλιάδη, Μεταίχμιο, Αθήνα 2024, 246 σελ.

Η ζωή του Σάι Μπαουμγκάρτνερ έχει καθοριστεί από τη βαθιά, διαρκή αγάπη του για τη γυναίκα του, την Άννα, που σκοτώθηκε σε ένα δυστύχημα στη θάλασσα πριν από εννιά χρόνια. Το τελευταίο μυθιστόρημα του Πολ Όστερ, πριν πεθάνει, κινείται στον γνώριμο κόσμο του συγγραφέα του. Αλλά θέτει ερωτήματα για το θάνατο και τη μνήμη. Μπορεί η μνήμη ενός αγαπημένου προσώπου να είναι αντίδοτο στο θάνατο; Αρκεί να θυμόμαστε κάποιους για να τους διατηρούμε ζωντανούς εκεί στο Απέραντο Πουθενά; Το τελευταίο έργο του Πολ Όστερ είναι συμπύκνωση των θεμάτων του και της στοχαστικότητάς του, που θα λείψει από πολλούς. [ΤΒJ]

Χρήστος Βακαλόπουλος, Η γραμμή του ορίζοντος. Μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2024 (α΄ έκδοση: 1991), 168 σελ.

Χρήστος Βακαλόπουλος, Οι πτυχιούχοι. Μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2024 (α΄ έκδοση 1984), 224 σελ.

Η επιτυχία δυο λογοτεχνικών βιβλίων του Χρήστου Βακαλόπουλου, ενός θρύλου της κινηματογραφικής κριτικής και του παρεμβατικού λόγου που πέθανε νωρίς, υποχρεώνει την επανανάγνωση. Και την απορία. Πώς είναι δυνατόν μέσα σε λίγα χρόνια, από τη νεανική ορμή των Πτυχιούχων, ο συγγραφέας να οδηγηθεί στην παραίτηση και στην επανάπαυση μιας δήθεν δοξασμένης ελληνικής παλαιότητας – την οποία διεκδικεί η Ρέα Φραντζή, ηρωίδα στη Γραμμή του ορίζοντος;

Στάθης Βαλούκος, Ο πόλεμος δεν τελείωσε ακόμη. Ιστορικό μυθιστόρημα, Αιγόκερως, Αθήνα 2023, 626 σελ.

Από τη Μικρασιατική Καταστροφή ώς τον Εμφύλιο και τα Ιουλιανά, η Ελλάδα έζησε στην κόψη διχασμών που την έκοβαν στα δύο. Εθνικός Διχασμός, Κατοχή, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος και τα χρόνια που ακολούθησαν, ήταν περίοδοι συστηματικού εμφύλιου μίσους για πολιτικές διαφορές. Ο ιστορικός του ελληνικού κινηματογράφου, Στάθης Βαλούκος, που έχει ξαναδοκιμάσει τις δυνάμεις του στο ιστορικό μυθιστόρημα, καταδύεται στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της νεότερης ελληνικής ιστορίας και ανασυστήνει τις εποχές, συμπλέκοντας τους μυθοπλαστικούς ήρωές του με πραγματικούς, μιλώντας για τα τραυματικά γεγονότα δεκαετιών χωρίς το φίλτρο της αριστερής ή της δεξιάς ηθικολογίας. [TBJ]

Η. Μ. Moutsopoulos, Passion for Excellence: My Lifelong Journey into Medicine and Public Service, Springer, 2022

Γιατί να μας απασχολεί ένα βιβλίο, στην αγγλική γλώσσα, για την πορεία ζωής ενός επιστήμονα;

Υποθέτω, Πρόεδρε, σεβαστέ Κύριε Πρωθυπουργέ, πως έχετε σημαντικότερα ζητήματα από το να διαβάσετε τα δικά μου σχόλια, ακόμη και από το να ασχοληθείτε με ένα ζήτημα δημόσιας υγείας που χρονίζει — πάνε τριάντα μήνες πια. Αλλά θα ήμουν υπόχρεος αν δαπανούσατε δέκα λεπτά. Για να αναρωτηθείτε, τριάντα μήνες μετά, ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ;