Γιώργος Παππάς

Julian Hoffman, Lifelines (Γραμμές ζωής), Elliot & Thompson, 2025, 304 σελ.

«Το πραγματικό ταξίδι δεν είναι ΠΡΟΣ ένα προορισμό. Είναι ΕΝΤΟΣ του προορισμού». Όχι η άφιξη, η ενσωμάτωση. 

Victor Klemperer, Η γλώσσα του Τρίτου Ράιχ. Το σημειωματάριο ενός φιλολόγου, μετάφραση από τα γερμανικά: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Άγρα, Αθήνα 2025, 496 σελ.

 Η γλώσσα του Τρίτου Ράιχ είναι όργανο του καθεστώτος, όργανο επιβολής και βίας, όργανο μεταβολής του τρόπου που λειτουργεί η κοινωνία, του τρόπου με τον οποίο σκέφτονται, όσο σκέφτονται, οι άνθρωποι. Ο Βίκτορ Κλέμπερερ, βετεράνος του Α΄ Παγκόσμιου, κατέγραψε στις ημερολογιακές σημειώσεις του και τα χαρακτηριστικά της καθεστωτικής γλώσσας του Τρίτου Ράιχ – που είναι συγκεκριμένα και απηχούν τις πεποιθήσεις μιας από τις πιο φονικές ιδεολογίες του εικοστού αιώνα. [ΤΒJ]

Claudia Durastanti, Η Ξένη. Μυθιστόρημα, μετάφραση από τα ιταλικά: Ζωή Μπέλλα-Αρμάου, Gutenberg, Αθήνα 2025, 332 σελ.

Ξένη στην Αμερική, διαφορετική στην οικογένεια, αφού είναι «κανονική» με γονείς κωφούς. Η Κλαούντια Ντουραστάντι, ιταλίδα συγγραφέας, γράφει την αυτοβιογραφία της, τις αναμνήσεις δηλαδή μιας γυναίκας που δεν ανήκε πουθενά. [ΤΒJ]

Βιντσέντζο Λατρόνικο, Η Τελειότητα, μετάφραση από τα ιταλικά: Δήμητρα Δότση, Loggia, Αθήνα 2025, 144 σελ.

«Κινούνταν αποκλειστικά και μόνο ανάμεσα σε διαμερίσματα πλημμυρισμένα στα φυτά και σε καφέ με άψογο wi-fi». Το διαμέρισμα, όπου μένουν στο Βερολίνο, «διατίθεται για βραχυχρόνια ενοικίαση στην τιμή [...] συν την αμοιβή της Ουκρανής καθαρίστριας η οποία πληρώνεται μέσω μιας γαλλικής πλατφόρμας gig-working με φορολογική έδρα στην Ιρλανδία∙ συν την προμήθεια της πλατφόρμας τουριστικών ενοικιάσεων, με γραφεία στην Καλιφόρνια και φορολογική έδρα στην Ολλανδία, κι εκείνη του διαχειριστή ψηφιακών πληρωμών με έδρα στο Σιάτλ και θυγατρική στο Λουξεμβούργο...». Είναι ψηφιακοί νομάδες, μακριά από τη χώρα τους, πετυχημένοι – αλλά πού είναι η Τελειότητα που αναζητούν στη ζωή τους; [ΤΒJ]

Hermann Broch, Τα μάγια, μετάφραση από τα γερμανικά: Σοφία Αυγερινού, Έρμα, Αθήνα 2024, 416 σελ.

Τα χρόνια του Μεσοπολέμου, σε μια ορεινή αγροτική κοινότητα, εμφανίζεται ένας παράξενος ξένος, ο Μάριους Ράτι. Με τα μυστικιστικά και ιδεοληπτικά κηρύγματά του για τη χαμένη ενότητα με τη φύση και τον συνάνθρωπο κατακτά τους κατοίκους – αλλά αυτά που φέρνει στη ζωή τους είναι ιδεοληψίες, μύθους και κατόπιν βία και χειραγώγηση. Ο αυστριακός συγγραφέας διαλέγεται με την ιστορία και εμβαθύνει σε φαινόμενα που έκαναν τους ανθρώπους να εμπιστευτούν ηγέτες όπως ο Χίτλερ και γράφει ένα μεγάλο μυθιστόρημα κατά της τυραννίας. [ΤΒJ]

Φωτεινή Παπαδημητρίου, Η Πρώτη Έποικος. Ιστορικό μυθιστόρημα, Πηγή,  Αθήνα 2025, 482 σελ. 

Η περιπέτεια μιας γυναίκας που γεννήθηκε στα Ιωάννινα, το 1809, και τελείωσε τη ζωή της έπειτα από μια περιπετειώδη ζωή στη μακρινή Αυστραλία. Είχε προλάβει να ζήσει στο Μεσολόγγι το διάστημα πριν από την Έξοδο και να συγχρωτιστεί με τον Μάρκο Μπότσαρη αλλά και τον Λόρδο Μπάυρον

Δημήτρης Καρακίτσος, Αυτός ο χειμώνας. Νουβέλα, Αντίποδες, Αθήνα 2024, 175 σελ.

Είναι η φύση ίσως γεμάτη παρεμβάσεις, γεμάτη μονοπάτια και εκτοπισμένα ζώα και ίχνη από οχήματα μεγάλου κυβισμού και απομεινάρια κυνηγών. Είναι ζόρικο πράγμα η φύση, για να μπορείς να τη φέρεις στα μέτρα σου. Ο Στέργιος, που επέλεξε να ζήσει μόνος αυτό το χειμώνα του 1989-90, στο βουνό, φύλακας σε ένα έρημο χωριό, το ξέρει. Και προτιμά να αφεθεί εντός της φύσης – όχι από κοσμοθεωρία (δεν είναι δα ένας Έλληνας Θορώ), αλλά από ένστικτο, από ταπεινότητα. Τι είναι όμως ο Στέργιος. Μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί του; [TBJ]

Τζέραλντ Μαρνέιν, Μεθόριος, μετάφραση από τα αγγλικά: Αλέξης Καλοφωλιάς, Καστανιώτη, Αθήνα 2024, 194 σελ.

Τζέραλντ Μαρνέιν, Πεδιάδες, μετάφραση από τα αγγλικά: Αλέξης Καλοφωλιάς, Καστανιώτη, Αθήνα 2023, 146 σελ.  

Γιατί διαβάζουμε; Και γιατί να διαβάσουμε τα βιβλία ενός 85χρονου αυστραλού ερημίτη, που αποσύρθηκε σ’ ένα χωριό 299 κατοίκων, στην ενδοχώρα της Βικτόρια στη Νότια Αυστραλία; Ενός τύπου που δεν ταξίδεψε ποτέ στη ζωή του με αεροπλάνο, που δεν πήγε μακρύτερα από τη Μελβούρνη, που δεν πήρε κάποιο σημαντικό βραβείο ούτε στην ίδια του τη χώρα; Ενός που δεν χρησιμοποιεί τηλεόραση, που δεν πήρε μαζί του στην ενδοχώρα όταν χήρεψε ούτε τα βιβλία του; Ενός που ζει σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο με ερμάρια γεμάτα φακέλους και σημειώσεις σε ένα χώρο όπου με το ζόρι χωράει ένα πτυσσόμενο ράντσο για ύπνο; Ενός συγγραφέα που δεν εμπίπτει σε κάποιο προκαθορισμένο ύφος γραφής;