Διάλογος
Σας γράφω για να σας εκφράσω τη συγκίνηση που μου έδωσε το τεύχος 123 του Books’ Journal με το αφιέρωμα στον Κ.Θ. Δημαρά. Το εξώφυλλο του κ. Αλέκου Παπαδάτου είναι εξαιρετικά εύστοχο και αποδίδει την ευαισθησία των κατοίκων της οδού Μουρούζη 10. Δυστυχώς δεν έγινε κάποια αναφορά στον άλλο συγκάτοικο και συνοδοιπόρο στις Νεοελληνικές Σπουδές, τον Γ.Π. Σαββίδη και τη σχέση του με τον Κ.Θ. Δημαρά, ειδικά όταν ενώθηκαν οι δυνάμεις τους, οι βιβλιοθήκες τους και τα αρχεία τους κάτω από τη στέγη της οδού Μουρούζη 10. Ευχής έργο θα ήταν κάποιος, με γνώση αυτής της περιόδου της συνύπαρξης των δυο «ιερών τεράτων» της Νεοελληνικής Φιλολογίας, να καταθέσει τις αναμνήσεις του.
Τι περίεργα πράγματα κάνει μια φωτογραφία.
Στις τελευταίες σελίδες του 99ου Books’ Journal (και εδώ: http://booksjournal.gr/slideshow/item/2902-phra-to-gramma-sou) βλέπω το εξώφυλλο του Kaleidoscope. Έχω παραισθήσεις;
«Στο γυρισμό αγόρασα το Kaleidoskope των Siouxsie and the Banshees και τώρα το ακούω».
Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τεύχος 101, Σεπτέμβριος 2019.
Από την κ. Κερασένια Παπαλεξίου λάβαμε κείμενο περίπου 7.500 λέξεων, απάντηση στην κριτική για το βιβλίο της Εισαγωγή στην Οντολογία των Προσωκρατικών που υπέγραφε, στο τεύχος 74, ο συνεργάτης μας καθηγητής Παναγιώτης Θανασάς (εδώ: http://booksjournal.gr/%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%82/%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1/item/2545-h-polyanna-sth-milhto). Ολόκληρο το κείμενο της κ. Παπαλεξίου, για λόγους δεοντολογικούς αλλά και για όσους ενδιαφέρονται να σχηματίσουν πλήρη αντίληψη, δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού μας, εδώ, υπό τον τίτλο που η ίδια επέλεξε. Ο συνεργάτης μας, καθηγητής Παναγιώτης Θανασάς, ασκεί το δικαίωμά του στην ανταπάντηση, που παρατίθεται στο τέλος του κειμένου της κ. Παπαλεξίου. (Στη χάρτινη έκδοση δημοσιεύθηκαν, λόγω χώρου αλλά όχι μόνο, επιλεγμένα αποσπάσματα του κειμένου της κριθείσας.)
Νομικά ασήμαντα στη δίκη
Στην ηλεκτρονική σελίδα του Books’ Journal, στις 6 Ιουλίου 2016, δημοσιεύθηκε άρθρο του συνεργάτη μας Μιχάλη Ροδόπουλου, που αναφερόταν στην προσφυγή ιδιοκτητών τηλεοπτικών σταθμών στο Συμβούλιο της Επικρατείας, οι οποίοι αμφισβητούν τη συνταγματική νομιμότητα της διαδικασίας, που στηρίζεται σε νόμο υπεύθυνος για τον οποίο είναι ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς. Ο αρθρογράφος αναφέρθηκε και στον καθηγητή Γιάννη Δρόσο, τη γνωμοδότηση του οποίου επικαλέστηκε ο υπουργός. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο, και στη συνέχεια δημοσιεύουμε εκτενή απάντηση του (επίσης συνεργάτη μας) καθηγητή Γιάννη Δρόσου. (Όλος ο διάλογος δημοσιεύθηκε στο τεύχος 69 του Books' Journal, Σεπτέμβριος 2016.)
Ο Γιώργος Προκοπάκης, πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ, απαντά στην παρέμβαση του Παντελή Καψή που δημοσιεύθηκε στο Books' Journal (τχ. 48 και http://booksjournal.gr/%CF%80%)
Η Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου παρεμβαίνει υπέρ της ποιήτριας Κικής Δημουλά. Μια απάντηση στον Ευριπίδη Γαραντούδη
Στη χάρτινη έκδοση του Books’ Journal#40, Φεβρουαρίου 2014, ο καθηγητής Δονάτος Παπαγιάννης, στο κείμενό του «Το μεγάλο στοίχημα του ήθους»,περιέγραψε αδρά ένα μικρό πανεπιστημιακό σκάνδαλο στο χώρο του Παντείου Πανεπιστημίου. Τόσο ο καθηγητής όσο και το περιοδικό μας δεν έκαναν αναφορά σε ονόματα, διότι στόχος δεν ήταν ο στιγματισμός αλλά η κατάδειξη μιας ασθένειας κομματισμού στα ΑΕΙ. Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας, με επιστολή της, στην οποία δηλώνει το όνομά της, διεκτραγωδεί την περιπέτειά της, που έπληξε και την ίδια, επιστολή η οποία δημοσιεύεται στο τεύχος 42 του περιοδικού, μαζί με τη μικρή απάντηση-συμπέρασμα του καθηγητή που αποκάλυψε την ιστορία.[TBJ]
Ονομάζομαι Μαρία Χωριανοπούλου. Από το 2008 έως 10 Μαρτίου 2014 ήμουν λέκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στο τμήμα Δημόσιας Διοίκησης.
Η σημασία του νέου βιβλίου του Νίκου Αλιβιζάτου (Ποια δημοκρατία για την Ελλάδα μετά την κρίση; Για την αποκατάσταση των λέξεων και του νοήματός τους, Πόλις, Αθήνα 2013, 163 σελ. – μια κριτική ανάλυσή του έχει ήδη δημοσιευθεί στο Books’ Journal, τχ. 33, Ιούλιος 2013, υπογεγραμμένη από τον καθηγητή Παύλο Ελευθεριάδη, με τίτλο «Το σύνταγμα της δημοκρατικής ισότητας») είναι αντιστρόφως ανάλογη με το μικρό σχετικά μέγεθός του.
Το βιβλίο διαθέτει όλες τις αρετές του συγγραφέα του. Είναι γραμμένο με τρόπο προσιτό, είναι ευσύνοπτο και χωρίς πάθη. Ταυτόχρονα είναι ευθύ, ειλικρινές και θαρραλέο. Αντιπαρατίθεται με ιδέες και όχι με προσωπικότητες. Είναι διαποτισμένο από τη νομική σοφία του συγγραφέα, μα ταυτόχρονα είναι ριζωμένο στη δύσκολη πραγματικότητα του καιρού μας. Είναι όπως και ο ίδιος ο Αλιβιζάτος αφοσιωμένο στη δημοκρατική ανάγκη. Όχι για να την εργαλειοποιήσει προς εξυπηρέτηση ειδικών συμφερόντων, αλλά για να την υπερασπιστεί στην καθολικότητά της, σήμερα ειδικά που τίθεται σε αμφιβολία, από τα πράγματα και από τους ανθρώπους.
Μέσα στον ορυμαγδό εκδόσεων, εκπομπών, δηλώσεων και απίθανων ισχυρισμών για την οικονομική κρίση και για τις παθογένειες και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, υπάρχει μια φωνή που ξεχωρίζει. Αυτό είναι το βιβλίο του Αρίστου Δοξιάδη, Το Αόρατο Ρήγμα (εκδ. Ίκαρος, 2013). Η διάκριση γίνεται γιατί η ορθολογική νηφαλιότητα δεν χαρακτηρίζει τους περίεργους αυτούς καιρούς. Και το Αόρατο Ρήγμα κάνει ακριβώς αυτό. Δίχως πολεμικές κραυγές και ιδεολογικά φορτισμένους φανατισμούς εξηγεί τα πράγματα όπως ακριβώς έχουν. Και παραθέτει τις αιτίες για τις οποίες. αν συνεχίσουμε έτσι, δίχως δηλαδή να κοιταχθούμε στον καθρέπτη και να αλλάξουμε συνήθειες και νοοτροπίες, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει. Η δυστυχία θα μας πνίξει και τα αδιέξοδα θα πολλαπλασιασθούν.
Με αφορμή την αναφορά του περιοδικού στη νέα βιογραφία του Φραντς Κάφκα (TheBooks’ Journal, τχ. 37) και στο πλαίσιο μιας δικής μου εργασίας για τον συγγραφέα, που αφορούσε τα έργα του Μεταμόρφωση, Στην αποικία των τιμωρημένων, και το αριστούργημά του, τη Δίκη, διαβάζοντας περισσότερα για κείνον, στο κείμενο του Μίλαν Κούντερα «Πράγα, ένα ποίημα που χάνεται», δημοσιευμένο στο περιοδικό Ο Πολίτης, τχ. 39, Γενάρης 1981, , ανακάλυψα κάτι που αγνοούσα.
Αμέσως μετά το πραξικόπημα της Πράγας, το 1948, οργανώθηκε μια ανελέητη εκστρατεία ενάντια στον κοσμοπολιτισμό και τον πολιτισμό της Δύσης.
Τότε όλη η αφρόκρεμα της τσεχοσλοβακικής διανόησης αποσύρθηκε στον εαυτό της. Παραδείγματα, ο Γιαν Μουκαρόφσκι, ο Βλαντιμίρ Χόλαν και άλλοι πολλοί.
Ωστόσο, όσοι είχαν απαγορευθεί, ξαναήρθαν στο προσκήνιο τη δεκαετία του 1960. Ο μεγαλύτερος πόλεμος στα διανοητικά χαρακώματα, αυτός ο πόλεμος πολιτισμών στην ουσία, έγινε με αφορμή τον Κάφκα. Το 1963, οι τσέχοι διανοούμενοι αποκατέστησαν σε έναν πύργο της Βοημίας αυτόν τον απαγορευμένο συγγραφέα.
Οι Ρώσοι, στα κείμενά τους που δικαιολογούν την εισβολή το 1968, αναφέρουν ως κύρια ένδειξη «ανυπακοής κι αντεπανάστασης» αυτή την αποκατάσταση του καταραμένου συγγραφέα...
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΥΧΟΣ
ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ
