Γνώμες
Μια σημαντική μεταβλητή για την οργάνωση και την εξέλιξη της τρομοκρατίας είναι το σεξ. Μία μεταβλητή που δεν έχει επαρκώς αναλυθεί και μελετηθεί.
Από χθες που είδα τον Τζανακόπουλο να κάνει αυτές τις δηλώσεις -που θα ζήσει να τις υποφέρει για πολλά χρόνια- (δείτε τις στο τέλος αυτού του σημειώματος) μια βεβαιότητα γεννήθηκε μέσα μου και η χαρακτηριστική λάμψη μιας ανάμνησης μου έφερε γέλια τρανταχτά.
Όπως είναι γνωστό, το δικαστήριο που καταδίκασε τα μέλη της «Χρυσής Αυγής», απέρριψε το αίτημα των καταδικασθέντων να έχει η έφεση ανασταλτικό αποτέλεσμα. Και έπραξε τότε ορθά, για τους εξής λόγους:
Με ευκαιρία την επέτειο της μεγάλης αλλαγής που έγινε πριν ακριβώς 40 χρόνια, τον Οκτώβρη του 1981, περιγράφω την εξέλιξη του επάρατου Τυφώνα Γκρέκο που έπληξε την Ελλάδα, από τα γενοφάσκια του, από Kατηγορία (Cat) 1 μέχρι και Kατηγορία 5.
Ακόμα και ο Μικ Τζάγκερ έπεσε θύμα της πολιτικής ορθότητας και της cancel culture. Και αναγκάζεται να μη συμπεριλάβει στις επόμενες συναυλίες του το σουξέ “Brown Sugar”. Αυτό το κείμενο είναι εναντίον της πολιτικής ορθότητας. [ΤΒJ]
Η διαγραφή του Άρη Πορτοσάλτε από την ΕΣΗΕΑ (και η επιβολή μικρότερων ποινών σε ορισμένους άλλους) είναι καμπανάκι για τις ελευθερίες του Τύπου, που δεν τις προστατεύει το σωματείο των δημοσιογράφων. Σε κάθε περίπτωση, η διαγραφή Πορτοσάλτε επειδή δεν πειθάρχησε σε απόφαση της ΕΣΗΕΑ είναι ένδειξη ολοκληρωτικής αντίληψης και χρειάζεται ουσιαστική απάντηση.
456 παίκτες, έξι παιχνίδια, 45,6 δις γουόν. Ελεύθερη συμμετοχή, αποχώρηση κατόπιν απόφασης της πλειοψηφίας. Πρόσωπα κοινότοπα, καθημερινά. Κανόνες απλοί. Νικάς προχωράς, συνεχίζεις να διεκδικείς το χρηματικό έπαθλο το οποίο προσαυξάνει αναλόγως των ανθρώπινων απωλειών. Χάνεις, χάνεσαι. Κυριολεκτικά, βιολογικά.
Στο πεδίο της γεωπολιτικής, η ασφαλέστερη ένδειξη επιτυχίας μιας κίνησης είναι η αντίδραση του αντιπάλου. Και σήμερα, στην Άγκυρα, αφρίζουν. Έχουν ενοχληθεί τόσο σφοδρά που δεν μπαίνουν καν στον διπλωματικό κόπο να το κρύψουν. Διότι ορθώς αποτιμούν την τεράστια σημασία τής από χθες επικυρωμένης από τη Βουλή των Ελλήνων στρατιωτικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Αντιλαμβάνονται πως με αυτήν στο τραπέζι τα πράγματα αλλάζουν άρδην στην γειτονιά της «θάλασσάς μας».
Με αφορμή τη σημερινή 4η Οκτωβρίου, που υποτίθεται πως την έχουμε θεσμοθετήσει για τον εορτασμό των πλασμάτων του ζωικού βασιλείου, η διατύπωσή της με βρίσκει να διαφωνώ πλήρως επειδή υποκριτικά αναφερόμαστε σε αυτά με τον εγωισμό και την αλαζονεία που ο χριστιανισμός –στην περίπτωσή μας– έχει διδάξει αμέτρητες γενιές.
Ζούμε σε μια χώρα χωρίς κοινωνική πρόνοια. Ζούμε σε μια χώρα χωρίς κοινωνικό κράτος. Αυτό δεν φαίνεται από τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις που είχαμε καθιερώσει στις εποχές των παχιών αγελάδων ούτε από τις παχυλές συντάξεις και τα υψηλά εφάπαξ που είχαν να λαμβάνουν κάποιες κατηγορίες εργαζομένων. Φαίνεται από άλλα, από αυτά στα οποία συλλογικά ως κοινωνία έχουμε αποφασίσει να κλείσουμε τα μάτια.
Η δίκη των κατηγορουμένων τρομοκρατών για τις επιθέσεις στο θέατρο Μπατακλάν, που άρχισε πρόσφατα στη Γαλλία, φέρνει ξανά στο επίκεντρο το ζήτημα της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Δεν έχουμε πολλές φορές την ευκαιρία να δικάσουμε ισλαμιστές τρομοκράτες που πραγματοποίησαν επιθέσεις, γιατί είτε ήταν βομβιστές αυτοκτονίας είτε σκοτώθηκαν σε ανταλλαγή πυρών με τις αρχές ασφαλείας. Είναι λοιπόν μια ξεχωριστή στιγμή που έχει πραγματολογική ουσία, την απονομή της δικαιοσύνης, αλλά και συμβολισμούς. Τη δικαίωση των θυμάτων και των οικογενειών τους αλλά και την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΥΧΟΣ
ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ
ΓΝΩΜΕΣ
