Γνώμες

Το ποδήλατο που δεν κινείται πέφτει. Το όχημα αυτής της Aριστεράς είναι φαίνεται πολύ πιο ασταθές: θα καταρρεύσει αν δεν επιταχύνει συνεχώς, και δη χωρίς να βλέπει πού πατά και πού πηγαίνει - μέχρι και την κατάργηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εξαγγέλλει.

Ωστόσο, ετούτο το τόσο παράφωνο κρεσέντο δεν το υπαγορεύει η πολιτική (ποια πολιτική;) του κόμματος. Εκείνο που απειλείται με κατάρρευση είναι η χάρτινη εξουσία του 99,5%, αυτή η υπερβολή, που η εκλογική αποτυχία θα δείξει, με γέλιο που μάλλον θα είναι βροντερό, πόσο είναι κωμική.

Το σαρκίο του υπερασπίζεται ο μικρός αρχηγός του απόλυτου ποσοστού, χάριν αυτού θα τα παίξει όλα για όλα. Αυτή τη φορά όχι την τύχη της χώρας - αλλά ούτε και του πολιτέυματος, διότι μάλλον ειρωνικά χαμόγελα προκαλεί η φάλτσα του φωνή.

Αργά το βράδυ της 3οής Ιανουαρίου 2023, όργανα της αστυνομίας συνέλαβαν με τη διαδικασία του αυτόφωρου τον συγγραφέα Πέτρο Τατσόπουλο έξω από το βιβλιοπωλείο free thinking zone, στην οδό Σκουφά, στο κέντρο της Αθήνας. Ο συλληφθείς συμμετείχε σε εκδήλωση-συζήτηση με θέμα τη σχέση Παιδείας και Θρησκείας.

Θα επαναλάβει το ΠΑΣΟΚ το σφάλμα της ΔΗΜΑΡ;

Όταν ήμαστε μικροί, η μαμά μας η καλή για μια περίοδο έπλενε τα ρούχα με ROL. Το απορρυπαντικό δεν το διάλεγε εκείνη, αλλά εμείς. Ο λόγος; Μαζί με το ROL σου χάριζαν και ένα βιβλίο της σειράς «Ήμουν κι εγώ εκεί». Εκεί, μαζί με τον δεκαπεντάχρονο Άλκη, έναν χρονοταξιδιώτη που χρησιμοποιούσε τη ραδιοχρονολόγηση, ζούσες μαζί με τους Μυκηναίους, τους Αζτέκους, τους Μινωίτες, τους αρχαίους Αιγύπτιους.

Τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016 στην Τουρκία, όταν και αλλάζει η στάση του προέδρου Ερντογάν έναντι της Δύσης, η μόνιμη συζήτηση στον δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα κινείται γύρω από ένα ερώτημα «θα έχουμε θερμό επεισόδιο;».

Είναι γνωστή η περιφρόνηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, προς τις Ανεξάρτητες Αρχές. Άλλωστε, ένας που δηλώνει ότι επιδιώκει να ελέγξει τους «αρμούς της εξουσίας» και γι’ αυτό θεωρεί τη Δικαιοσύνη «θεσμικό εμπόδιο» επειδή δεν την ελέγχει, είναι φυσικό να θεωρεί και τις Ανεξάρτητες Αρχές «σκουπίδια», όπως χαρακτηριστικά τον εξέφρασε ο πιο κοντινός του στο ήθος του υπουργός του.  Πόσο μάλλον τους ανθρώπους που τις εκφράζουν.

Γι’ αυτό, «έξι στα έξι», κομπορρημονούσε μέσα στη Βουλή ο κ. Τσίπρας, επιδεικνύοντας τον θρίαμβό του απέναντι στις Ανεξάρτητες Αρχές.

Τι είχε συμβεί; Ποιο ήταν το τυχερό παιχνίδι που κέρδισε «έξι στα έξι»;

Θαρρεί κανείς, πως το παλιό γερμανικό γνωμικό «Όλα τα καλά (πράγματα) είναι τρία» (Alle gute Dinge sind drei) επαληθεύτηκε στον επίλογο της ιστορίας «της μικρής Μαρίας, που, ανήμερα της Παναγιάς, τη δάγκωσε σκορπιός στην ελληνική νησίδα του Έβρου και πέθανε από την αναλγησία του Ελληνικού κράτους»: πρωτίστως, Spiegel, Frankfurter Allgemeine Zeitung και Neue Zürcher Zeitung, σταδιακά και κλιμακωτά έκλεισαν το θέμα, που, αφού σαν «δορυφόρος» έκανε μια ολόκληρη τροχιά γύρω από τη «Γη των ΜΜΕ», έπεσε με πάταγο στο τραχύ έδαφος της Αλήθειας. Μια επισκόπηση του ξένου, γερμανόφωνου Τύπου, για το scoop της προηγούμενης χρονιάς και τον «Έλληνα Relotius».

Αναδημοσίευση άρθρου από το τεύχος 74 του Books' Journal (Φεβρουάριος 2017)

Στις αρχές του 2016 είχα γράψει ένα κείμενο με τίτλο «2016: Η χρονιά της απομάγευσης (;)»^[1]. Στο κείμενο αυτό διατύπωνα την άποψη ότι από τις 13 Ιουλίου 2015^[2], στο επίπεδο των ιδεών, το ηγεμονικό αφήγημα του «αντιμνημονίου» είχε καταρρεύσει με πάταγο, μετά την κυβίστηση Τσίπρα, αφήνοντας σε ιδεολογική παραζάλη τους υποστηρικτές του, που ήταν τα δύο τρίτα των κατοίκων της χώρας. Έκτοτε, η χώρα πορεύεται σε συνθήκες ιδεολογικού κενού. Μοιάζει με οικοδόμημα που έχει αποσαθρωθεί το κονίαμά του και είναι έτοιμο να καταρρεύσει με πάταγο.

Θυμάμαι τη μελαγχολική εξομολόγηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος είχε πει με δραματικό τόνο ότι «στέγνωσε την ψυχή του» στην προσπάθειά του να είναι θεσμικός. Είχε δίκιο. Οι θεσμοί είναι πάντα «στεγνοί» γι’ αυτόν που θέλει  να τους υπηρετεί.

Η κατάθεση πρότασης μομφής από τον Αλέξη Τσίπρα, με αφορμή το φάκελο που παρέλαβε από τον Χρήστο Ράμμο για τις υποκλοπές, «κινδυνεύει» να εξελιχθεί σε αυτογκόλ. Ως γνωστόν, οι συζητήσεις στις προτάσεις μομφής ποτέ δεν περιορίζονται στις «αφορμές» για τις οποίες έχουν κατατεθεί αλλά εκτείνονται στο σύνολο της κυβερνητικής πορείας αλλά και εν γένει της επικαιρότητας και της περιρρέουσας ατμόσφαιρας.

Σε ανάρτησή του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σχετικά με την εκδήλωση με τίτλο «Μένουμε Ευρώπη;» και υπότιτλο «Υποκλοπές, δικαιώματα και Κράτος Δικαίου», στην οποία συμμετέχει, ανέφερε πως δεν ρωτήθηκε για τον τίτλο. Όμως, έπειτα από αυτή τη χλιαρή αποστασιοποίησή του, έσπευσε να προσθέσει πάρα πολλά λόγια, μεταξύ των οποίων πως δεν τον ενοχλεί ο τίτλος αφού «το αξιακό και θεσμικό ζητούμενο της αντίδρασής μας του Ιουλίου του 2015 διατηρείται σε ισχύ και σήμερα».

Για μένα, δεν υπάρχει κανένα ερωτηματικό. Η απάντηση στο ερώτημα «Μένουμε Ευρώπη;» δόθηκε το καλοκαίρι του 2015 στις πλατείες από τις δεκάδες χιλιάδες πολιτών που συγκεντρώθηκαν για να υπερασπιστούν τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας.