web only

Στο ψήφισμα του αγροτικού και κτηνοτροφικού συλλαλητηρίου της 11ης Νοεμβρίου, μεταξύ των άλλων αιτημάτων που το συντονιστικό διαβίβασε στον υπουργό, διαβάζουμε: «Άμεση καταβολή των ενισχύσεων και αποζημιώσεων (1,2 δισ. ευρώ) που εκκρεμούν σε ΟΠΕΚΕΠΕ και ΕΛΓΑ […] - Τα προβλήματα λειτουργίας, ειδικά στον ΟΠΕΚΕΠΕ, εξοντώνουν κυριολεκτικά τους αγρότες…».

Ο αλγερινός συγγραφέας Μπουαλέμ Σανσάλ, από τις σημαντικότερες φωνές της γαλλόφωνης λογοτεχνίας του Μαγκρέμπ και δηλωμένος υπερασπιστής της ελευθερίας του λόγου, έλαβε προεδρική χάρη από τον πρόεδρο της Αλγερίας, Αμπντελματζίντ Τεμπούν. Έγινε έτσι δυνατή η αποφυλάκισή του και η φυγή του από την Αλγερία.

Το Βραβείο Booker 2025, την κορυφαία βρετανική λογοτεχνική διάκριση για μυθιστόρημα γραμμένο στα αγγλικά, κέρδισε ο Ντέιβιντ Σολόι (David Szalay) με το μυθιστόρημα Flesh (Σάρκα). Είναι ο πρώτος συγγραφέας ουγγρικής  καταγωγής (γεννήθηκε, βέβαια, στον Καναδά) που κερδίζει το Booker. «Το βιβλίο στο οποίο επιστρέφαμε συνεχώς, αυτό που ξεχώριζε από τα άλλα σπουδαία μυθιστορήματα, ήταν το Flesh — λόγω της ιδιαιτερότητάς του», είπε ανακηρύσσοντας  τον νικητή ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, Roddy Doyl, και παρ’ όλο που τα στοιχηματικά γραφεία πρόκριναν ως φαβορί  τον Andrew Miller, με το  The Land in Winter, με 1,5 προς 1, έναντι του Ντέιβντ Σολόι με 2,25 προς 1.

Όλα τα τέρατα του Ολοκληρωτισμού, επιδίωκαν πάντοτε έναν κόσμο "tabula rasa". «Ξυρισμένο» δηλαδή από ανθρώπους, από ανθρώπινες πράξεις, από ανθρώπινη σκέψη και ανθρώπινη παρουσία. Ακόμη και από ανθρώπινες φωνές.

Κυκλοφορεί αύριο, 13 Νοεμβρίου, αρχικά στο Ωδείο Αθηνών, στην εκδήλωση με τον Βασίλη Παναγιωτόπουλο, το τεύχος 170 του Books’ Journal με αφιέρωμα στον Διονύση Σαββόπουλο. Στα βιβλιοπωλεία, στα περίπτερα και στο σάιτ θα είναι διαθέσιμο από την Παρασκευή, 14/11. Ως πρόγευση, αναδημοσιεύεται εδώ το editorial του τεύχους:

Ένας χρόνος από την εκδημία του Μιχάλη Γκανά

Για τον Μιχάλη Γκανά, που πέθανε σαν σήμερα, στις 12 Νοεμβρίου 2024, δεν μένουν πολλά να πεις που να μην είναι φλυαρία. Τον θυμόμαστε με το πιο αγαπημένο στον ίδιο ποίημά του: τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία.

Στις 5 Δεκεμβρίου 2014 δολοφονήθηκε άγρια ένας άνθρωπος. Χωρίς λόγο. Δολοφόνοι του ήταν δύο νεαροί Ρουμάνοι. Κίνητρό τους ήταν η επιθυμία τους να αποσπάσουν χρήματα από το θύμα: όταν το θύμα αρνήθηκε να τους τα δώσει, τον σκότωσαν. Συνελήφθησαν ένα μήνα μετά. Προφυλακίστηκαν. Ο εισαγγελέας πρότεινε την καταδίκη χωρίς ελαφρυντικά των δύο Ρουμάνων και οι ένορκοι υιοθέτησαν την πρόταση. Οι Ματασαρεάνου και Γκαϊτάν τιμωρήθηκαν με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης και με επιπλέον τέσσερα χρόνια φυλάκιση για απόπειρα ληστείας. Οι συνήγοροι υπεράσπισης των δύο καταδικασθέντων άσκησαν έφεση και η υπόθεση εκδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών. Το Μάρτιο του 2021, οι καταδικασθέντες κηρύχθηκαν ξανά ένοχοι, αλλά τους αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου, παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση. Η αρχική ποινή των ισοβίων μειώθηκε σε 15 έτη κάθειρξη και τα 4 χρόνια φυλάκιση για απόπειρα ληστείας ελαττώθηκαν στους 18 μήνες. Το 2022 οι δύο νεαροί αποφυλακίζονται υπό όρους.

Από την Οδύσσεια στην Αυταπάτη

Από τότε που ο Όμηρος ύψωσε την Ιθάκη σε ιδέα, ο κόσμος ψάχνει να τη βρει. Δεν είναι πια ένα νησί στο Ιόνιο αλλά ένας προορισμός της ψυχής, ένας τρόπος να αντέξεις τη διαδρομή. Ο Οδυσσέας αν και γυρίζει επί τέλους στο σπίτι του, στην ουσία επιστρέφει στον εαυτό του, κουβαλώντας τις μνήμες, τα λάθη, τους έρωτες και τα τέρατα που συνάντησε. Η Ιθάκη γίνεται έτσι το σύμβολο της συνειδητοποίησης, της κάθαρσης μέσα από το ταξίδι, το σημείο όπου καταλαβαίνεις πως η περιπέτεια άξιζε περισσότερο από τον προορισμό.

Τα τελευταία, κυρίως, χρόνια παρακολουθούμε μια παράξενη ελληνική συζήτηση για την Τουρκία, σχεδόν υπαρξιακή, μια δημόσια φιλολογία που κινείται ανάμεσα στο φόβο και στην εξιδανίκευση, σαν να πρόκειται για μια χώρα μυθικών διαστάσεων που κινεί τα νήματα της Ιστορίας σε κάθε της κίνηση. Ο Ερντογάν εμφανίζεται από μερίδα σχολιαστών και πολιτικών ως παγκόσμιος παίκτης που παίζει ταυτόχρονα σε έξι ταμπλό, που παρακάμπτει θεσμούς, που εισβάλλει, διαπραγματεύεται, απειλεί και επιβάλλεται με την ίδια άνεση που άλλοι αλλάζουν γραβάτες. Η Ελλάδα, από την άλλη, παρουσιάζεται ως κομπάρσος σε ένα έργο που γράφεται αλλού, μια μικρή, παθητική δύναμη που δήθεν τρέχει πίσω από τις φιλοδοξίες της Άγκυρας. Οι ίδιες κασσάνδρες που κάθε δεκαετία ανακαλύπτουν τον νέο καταποντισμό της χώρας, αναπαράγουν το ίδιο μοτίβο: «η Τουρκία προελαύνει – η Ελλάδα υστερεί». Μόνο που αυτή τη φορά η πραγματικότητα έχει γυρίσει ανεπιστρεπτί.

Η Ακαδημία Αθηνών, κατά τη συνεδρίαση της Ολομέλειας της 6ης Νοεμβρίου 2025, εξέλεξε τη Βενσιάν Πιρέν-Ντελφόρζ (Vinciane Pirenne-Delforge), Βελγίδα Καθηγήτρια, Ιστορικό της Αρχαιότητας, ως Ξένη Εταίρο της, στη Β' Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών.