Γνώμες

Έζησα με έντονο τρόπο τη μεγαλύτερη κοινωνική και πολιτική κινητοποίηση του τμήματος της κοινωνίας των πολιτών που εμπιστεύεται τους θεσμούς της δημοκρατίας και την Ευρώπη το καλοκαίρι του 2015, όταν εκδηλώθηκε ως αντίδραση στις αντιευρωπαϊκές και επικίνδυνες για τη χώρα πολιτικές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-Βαρουφάκη, το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη». Ένα κίνημα από τα κάτω, με μαζικά χαρακτηριστικά, ειρηνικό χαρακτήρα, μαχητικότητα και διεκδικητικότητα, που παρέσυρε τα πολιτικά κόμματα να στρατευτούν υιοθετώντας τις διεκδικήσεις του, απέναντι στον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό των λαϊκιστών που οδήγησαν στο δημοψήφισμα και στο Τρίτο Μνημόνιο.

Ο πρίγκιπας Λεφ Νικολέγιεβιτς Μίσκιν, ευγενής και ενδεής, επιστρέφει στην Πετρούπολη έπειτα από πολλών χρόνων θεραπεία στην Ελβετία. Κληρονομεί ανέλπιστα μια μεγάλη περιουσία και βρίσκεται ξαφνικά στην δίνη της ζωής της μεγαλούπολης του 19ου αιώνα. Είναι απλόχερος, αγνός, άδολος και καλοσυνάτος, αλλά κερδίζει την προσωνυμία «Ηλίθιος» από τους γύρω του που παρανοούν και χλευάζουν αυτά του τα χαρίσματα. Ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι.

Αγαπημένε Ρώσε φίλε μου,
Η μονομερής αυτή αλληλογραφία μας διαρκεί ήδη έξι μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος είχα την ευκαιρία να σου εξηγήσω πώς προσεγγίζουμε και αναλύουμε τα γεγονότα που συγκλονίζουν όχι μόνο την πατρίδα σου και τη δύστυχη, γειτονική Ουκρανία –γιατί κακά τα ψέματα, πρόκειται για πόλεμο δύο διαφορετικών κοσμοθεωριών– αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο πυρηνικός κίνδυνος ως όπλο του Πούτιν
Σκεπτόμενοι στρατηγικά για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας
Πολλές δημόσιες συζητήσεις στη Δυτική Ευρώπη σχετικά με τη βοήθεια προς την Ουκρανία αντιπαραβάλλουν τα αισθήματα αλληλεγγύης προς τους Ουκρανούς με τις ανησυχίες για την ασφάλεια της Δύσης. Αυτός ο δυϊσμός αγνοεί τα βασικά εθνικά συμφέροντα των χωρών μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για μια ρωσική ήττα, καθώς και για μια ασφαλή, σταθερή και ανθεκτική Ουκρανία.

Αγαπημένε μου Ρώσε φίλε,
Φαντάζομαι ότι θα παρακολουθείς τα νέα από το μέτωπο. Θα ένιωσες απογοήτευση από τις εξελίξεις, από την άτακτη υποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή του Χάρκοβο. Αλήθεια, θυμάσαι εκείνο το ολονύχτιο ταξίδι μας, σε βαγόνι τρίτης θέσης που κάναμε πριν από πολλά χρόνια για να επισκεφτούμε φίλους μας που σπούδαζαν εκεί; Θυμάσαι τις βόλτες στα πάρκα και στις αλέες; Θυμάσαι το γλέντι στη φοιτητική εστία;

Φίλος μου, συνομήλικος, στην έως τώρα ζωή του είχε φορέσει για τελευταία φορά γραβάτα στα δεκάξι του, για κάτι οικογενειακό, μου είπε. Τώρα όμως, βλέποντας αυτή τη σύναξη στο Ουζμπεκιστάν, [Χρυσό Οδηγό κανονικό αν ψάχνετε για ηγέτες αυταρχικούς ή/και εγκληματίες] με τα κουστούμια μαύρο Χιούγκο και Αρμάνι Μπος, και με χωρίς γραβάτα, εμφατικά, καθότι προσανατολισμένοι αντιδυτικά - βλέποντάς τους λοιπόν, σε αυτό το χάλι, άρχισε να το ξανασκέφτεται και ήδη με το μυαλό διαλέγει χρώματα.