Γνώμες

Όλοι οι μηχανισμοί προπαγάνδας, πολιτικοί και θρησκευτικοί, εκείνο απεχθάνονται περισσότερο, είναι οι ερωτήσεις.  Γιατί η ερώτηση εισέρχεται στα άβατα, οπότε είναι από μόνη της μία αποκαθήλωση της αυθεντίας της εξουσίας. 

Ξεκίνησε το 1977 και έκτοτε απομακρύνεται από εμάς με 60 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα. Κάποια στιγμή το 1991, και ενώ βρισκόταν στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, το ρομποτικό διαστημόπλοιο Voyager 1 έστρεψε το βλέμμα του προς το μέρος μας και τράβηξε μία τελευταία φωτογραφία. Για να διασχίσει τα 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα που μας χώριζαν, η φωτογραφία εκείνη χρειάστηκε πεντέμισι ώρες, ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός. Σήμερα είναι η πιο μικρή και συνάμα η πιο γεμάτη νόημα απεικόνιση του πλανήτη μας.

Στον κόσμο των ανθρώπων «ό,τι γίνεται δεν ξεγίνεται». Έτσι, τα λόγια που ειπώθηκαν, ο πόνος που προκλήθηκε, η ύβρις που διαπράχθηκε, δεν είναι αναστρέψιμα, αφού ζουν στη μνήμη. Απέναντι λοιπόν σ’ αυτόν τον αμετάκλητο χαρακτήρα της ανθρώπινης πράξης, η μόνη δυνατότητα που μένει στον άνθρωπο είναι η νοηματοδότησή της.  Με τον τρόπο αυτό, ένα οδυνηρό γεγονός, παρότι δεν εξαλείφεται από την μνήμη, μπορεί να νοηματοδοτηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι ψυχικά διαχειρίσιμο, ως  τμήμα της ανθρώπινης εμπειρίας.

Μια ερώτηση που διατυπώνεται αυτές τις μέρες είναι: «Γιατί η Ευρώπη δεν ξεσηκώνεται για την επίθεση που υφίσταται η  Αρμενία; Μόνο για την Ουκρανία είναι οι Ευρωπαίοι ευαίσθητοι; Είδατε πόσο υποκριτική είναι η ηθικολογία η δυτική;» Αλλά η σύγκριση Αζερμπαϊτζάν /  Αρμενίας και Ρωσίας / Ουκρανίας, είναι σύγκριση ανάμεσα σε πράγματα ανόμοια και καταλήγει, ανεπιγνώστως ή και μη, σε προπαγάνδα ρωσική.

Ελεύθερα πια θα μπορεί ο ομοφυλόφιλος να κοκκινίζει και να κρύβεται γι' αυτό που κάνει, αφού είναι κάτι το ντροπιαστικό, κάτι που χαρακτηρίζει ένα πρόσωπο κατ' εξοχήν μισητό. Έχει και ομοφυλόφιλους στην κυβέρνησή του, τι θράσος, μα καθόλου τσίπα.