Κλάδος της ψυχοπαθολογίας, υποστηριζόμενος από ευρύ φάσμα ειδικοτήτων, από νεοψεκασμένους, κομμουνιστές του ’68 που έχασαν το ημερολόγιο, μεταμοντέρνους σταλινικούς ρωσόφιλους, ευσεβείς αγιονορείτες οικοπεδούχους, κρυπτοτουρκόφιλους, θρησκόληπτους και ακροδεξιούς νοσταλγούς της Παλαιάς Τάξης, μέχρι καθηγητές πανεπιστημίου με ολίγη νεομαρξιστική ψέκα, διανοούμενους με πλήρη αφέλεια, και «ανθρωπιστικές ΜΚΟ» που λειτουργούν όπως οι εγκληματικές οργανώσεις, αλλά με καλύτερο branding.
Όλοι αυτοί, από τον μοναχό της Καψοκαλύβας έως τον dealer της πλατείας, έχουν βρει το κοινό τους σημείο: για όλα φταίει ο Μητσοτάκης.
Αν βρέξει, φταίει ο Μητσοτάκης που δεν έκλεισε συμφωνία με τα σύννεφα. Αν δεν βρέξει, φταίει γιατί παραχώρησε τον ουρανό στην Ελ Νίνιο ΑΕ.
Αν ανέβουν τα καύσιμα, φταίει γιατί πήρε τηλέφωνο τον Πούτιν χωρίς hands-free.
Αν πέσει η τιμή του πετρελαίου, φταίει γιατί το έκανε για να πλήξει τους λαθροπετρελαιάδες του τόπου.
Αν κάποιος κλέψει μια γριά στη λαϊκή, φταίει γιατί δεν είχε βάλει τον Δένδια να φυλάει τα κολοκυθάκια.
Αν ένας σκύλος δαγκώσει περαστικό, φταίει γιατί δεν έχει ακόμα προκηρύξει τον διαγωνισμό για τα εκπαιδευμένα λουριά.
Αν η γη σταματήσει να γυρίζει, πάλι αυτός φταίει, γιατί «όλα τα ελέγχει», εκτός από τη γήινη περιστροφή, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί θεσμικά απαράδεκτο να μην έχει κρατικοποιηθεί.
Και φυσικά, οτιδήποτε κάνει είναι αντισυνταγματικό: αν αναπνέει, παραβιάζει το Σύνταγμα, αν σιωπά, το καταλύει εκ των ένδον, αν μιλήσει, πρόκειται για πραξικόπημα.
Η νέα αυτή παράνοια έχει και καλλιτεχνική διάσταση.
Όταν το ρολόι της Βουλής έδειξε πέντε λεπτά μπροστά, κατηγορήθηκε ότι το έκανε για να προλάβει τις εκλογές.
Όταν το πήγαν πίσω, φώναζαν ότι συμβολίζει «την οπισθοδρόμηση του φιλελευθερισμού». Η αντιπολίτευση ζήτησε επιτροπή για το αν η εκταφή των νεκρών είναι «νεοφιλελεύθερο μέτρο δημοσιονομικής εξοικονόμησης», ενώ η μη εκταφή καταγγέλθηκε ως απόπειρα «ιδιωτικοποίησης του θανάτου».
Και τελευταία, κυκλοφορεί και ψήφισμα να μετακινηθεί το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, διότι, σύμφωνα με έγκυρες καταγγελίες στο διαδίκτυο, «η θέση του συμβολίζει τη σύμπραξη κεφαλαίου και μπετόν».
Κι έτσι φτάσαμε σ’ ένα θαύμα εθνικής ενότητας. Το παθολογικό μίσος έγινε συνεκτικός ιστός. Η Κωνσταντοπούλου με τους ψεκασμένους, ο Βελόπουλος με τους τροτσκιστές, οι αναρχικοί με τους μοναρχικούς, οι «ουμανιστές» των ΜΚΟ με τους πιο σκληρούς προλετάριους των ναυπηγείων, όλοι μα όλοι, συμφωνούν στο ίδιο: ο Μητσοτάκης είναι η αιτία του Κακού.
Δεν υπάρχει πλέον ταξικός αγώνας, δεν υπάρχει ιδεολογική σύγκρουση, δεν υπάρχει έστω ένα νήμα λογικής. Υπάρχει μόνο η ενωμένη Ελλάδα τού «Φταίει ο Μητσοτάκης». Η πιο επιτυχημένη συγχώνευση κεφαλαίου και εργασίας, εκκλησίας και συνδικάτου, ΜΚΟ και παρακράτους.
Μια μεγάλη εταιρεία διαμαρτυρίας Α.Ε., με μετόχους όλους τους οργισμένους ενοικιαστές της μιζέριας. Κι όσο πιο πολύ αποδίδεις στον άνθρωπο υπεράνθρωπες ικανότητες, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται η μικρότητα εκείνων που τις φαντάζονται. Διότι πίσω από την ιερή κραυγή «Φταίει ο Μητσοτάκης!», κρύβεται κάτι πολύ πιο σκοτεινό: η αδυναμία να φταίει εκείνος που το λέει για κάτι, η άρνηση της ατομικής ευθύνης, η παραίτηση από το αυτονόητο, το ότι στη χώρα όλοι θέλουν να κυβερνούν και κανείς δεν θέλει να κυβερνηθεί...
Έτσι πορευόμαστε με συνθήματα, με καχυποψία, με τη βολική πίστη πως υπάρχει πάντα ένας ένοχος και μάλιστα επώνυμος, τηλεοπτικός, εύκολος στο μίσος. Κι όσο πιο γελοία γίνεται η κατηγορία, τόσο πιο σοβαρό το φαινόμενο.
Γιατί στο τέλος της ημέρας (σύμφωνα με την έκφραση της εποχής), το γελοίο είναι η τελευταία γραμμή άμυνας του ανορθολογισμού.
Και όσο εμείς γελάμε με την ιδέα ότι «ο Μητσοτάκης φταίει για όλα», η πολιτική μας κουλτούρα γίνεται όλο και πιο ένοχη για κάτι χειρότερο: ότι δεν έχουμε πια το θάρρος να ψάξουμε ποιος πραγματικά φταίει.
Κοντολογίς, χρειαζόμαστε μια νέα, σύγχρονη κυβέρνηση των προοδευτικών δυνάμεων, που να διαθέτει την πολιτική βούληση να καταργήσει το ρεύμα ως νεοφιλελεύθερη πολυτέλεια, να μετονομάσει το Υπουργείο Ανάπτυξης σε Υπουργείο Ανατροπής, να επαναφέρει τον λιγνίτη «ως πηγή λαϊκής θέρμης», να αποκαταστήσει την ενεργειακή δικαιοσύνη με φακούς πετρελαίου και δάδες κοινωνικής ευαισθησίας – και ταυτόχρονα να παραδώσει το Αιγαίο στα ψάρια του!
Κυρίως όμως, να καταθέσει με την προτεραιότητα του κατεπείγοντος το πρώτο νομοσχέδιο που θα γιατρέψει όλες τις ελληνικές παθογένειες: την ποινικοποίηση του Μητσοτάκη, με αυτεπάγγελτη εφαρμογή κάθε φορά που ανατέλλει ο ήλιος.
