Σύνδεση συνδρομητών

Γράμμα σε έναν Ρώσο φίλο [16]

Σάββατο, 03 Δεκεμβρίου 2022 11:52
Ο Γεβγκένι Νούζιν, 55 ετών, πρώην μέλος της παραστρατιωτικής οργάνωσης Βάγκνερ, σε μη επαληθευμένο πλάνο από το twitter, που δολοφονήθηκε από πρώην συντροφους του, και το καίριο χτύπημα φέρεται να έγινε με βαριοπούλα. Κατά τον Γεβγκένι Πριγκοζίν, ήταν «σκυλίσιος θάνατος για ένα σκυλί».
twitter
Ο Γεβγκένι Νούζιν, 55 ετών, πρώην μέλος της παραστρατιωτικής οργάνωσης Βάγκνερ, σε μη επαληθευμένο πλάνο από το twitter, που δολοφονήθηκε από πρώην συντροφους του, και το καίριο χτύπημα φέρεται να έγινε με βαριοπούλα. Κατά τον Γεβγκένι Πριγκοζίν, ήταν «σκυλίσιος θάνατος για ένα σκυλί».

Αγαπημένε Ρώσε φίλε μου,

Είδα με αποτροπιασμό το φόνο του μισθοφόρου Γιεβγκένι Νούζιν με βαριοπούλα από τους άντρες του μισθοφορικού στρατού Βάγκνερ, του επονομαζόμενου «μάγειρα του Κρεμλίνου», Γιεβγκένι Πριγκόζιν.

Γνωρίζεις, φαντάζομαι, τον βίο και την πολιτεία αυτού του πρώην κατάδικου, ιδιοκτήτη της φάμπρικας των τρολ στην Πετρούπολη, του διαβόητου εργοδότη των μισθοφόρων που, αφού μακέλεψαν άμαχο πληθυσμό στη Συρία και στη Λιβύη, τώρα, ενισχυμένοι από βαρυποινίτες στους οποίους δόθηκε χάρη, διαπράττουν θηριωδίες στη δοκιμαζόμενη Ουκρανία.

Μεγαλωμένος είσαι κι εσύ με τους θρύλους της πολεμικής αρετής των Ρώσων. Θυμάμαι πόσες φορές μου ανέφερες περιστατικά και επεισόδια της ρωσικής πολεμικής ιστορίας, πόσες φορές είδα το βλέμμα σου να λάμπει όταν ανέφερες ονόματα όπως ο Σουβόροφ, ο Κουτούζοφ, ο Ζούκοφ, ο Κόνεφ, ο Ροκοσόφσκι. Θυμάμαι, επίσης, το θαυμασμό σου στον ηρωισμό των απλών ρώσων στρατιωτών οι οποίοι, άοπλοι καθώς ήταν από λάθη της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας τους, έπεφταν στις τρύπες των πολυβολείων για να δώσουν έστω μία ευκαιρία στους συμπολεμιστές τους στον αγώνα κατά των ναζί εισβολέων.

Εδώ και δέκα μήνες, όμως, είμαστε μάρτυρες όχι της πολεμικής αρετής των Ρώσων –πώς θα μπορούσε, άλλωστε, αφού διεξάγετε έναν άδικο, επιθετικό, ιμπεριαλιστικό πόλεμο– αλλά της διαφθοράς, του πλιάτσικου, των βιασμών, των βασανιστηρίων και των δολοφονιών αμάχων στις άτυχες περιοχές της Ουκρανίας που καταλάβατε στην αρχή του πολέμου και αναγκαστήκατε να εγκαταλείψετε ύστερα από την πρώτη μεγάλη και σοβαρή αντεπίθεση των Ουκρανών.

Τι απέγινε αυτή η πολεμική αρετή; Γιατί περιφρονείτε τόσο πολύ την ίδια σας την ιστορία και την παράδοση; Πού είναι η υπεροχή του «χριστιανικού στρατεύματος» που πολεμάει «κατά των σατανιστών», όπως ισχυρίζεται η φαιδρή αυτή προσωπικότητα, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πρώην πρόεδρος της χώρας σας; Αναρωτιέσαι, άραγε, μήπως μεγάλωσες κι εσύ με μύθους, θρύλους και παραδόσεις που ελάχιστη σχέση έχουν με την ιστορική αλήθεια;

Τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια είχες την ευκαιρία να εντρυφήσεις στο αρχειακό υλικό που αποχαρακτηρίστηκε στην πατρίδα σου. Να μάθεις από πρώτο χέρι, από τις μαρτυρίες των αυτοπτών μαρτύρων, την αλήθεια για τον Εμφύλιο πόλεμο, την κολεκτιβοποίηση, το Γολοντομόρ, τις δίκες της Μόσχας το 1936 - 1938, τα στρατόπεδα συστηματικής εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων μέσω των απάνθρωπων συνθηκών και της σκληρής εργασίας που πήραν το όνομά τους από τα αρχικά του τίτλου «Γενική Διεύθυνση Στρατοπέδων» και χαράχτηκαν εις τους αιώνες στις μαύρες δέλτους της ιστορίας με τη λέξη Γκουλάγκ.

Επιπλέον, είχες την ευκαιρία να συμμετάσχεις στις εκδηλώσεις μνήμης όλων εκείνων που άδικα έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των πολιτικών διώξεων, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα στην πατρίδα σου. Στην εκδήλωση «Επαναφοράς των ονομάτων» που διοργανώνονταν κάθε χρόνο στα τέλη Οκτωβρίου μπροστά στο Μνημείο των Θυμάτων των Πολιτικών Διώξεων, στην εκδήλωση της «Τελευταίας διεύθυνσης», όταν εθελοντές τοποθετούσαν πινακίδες με το όνομα, την ημερομηνία γέννησης και της εκτέλεσης των θυμάτων στην τελευταία διεύθυνση όπου τους συνέλαβαν για να ακολουθήσει ο Γολγοθάς τους, στις εκδηλώσεις, τις ομιλίες, τα συνέδρια, τις εκθέσεις βιβλίων με τα απομνημονεύματα των δεσμωτών στο αρχιπέλαγος Γκουλάγκ, στις εκθέσεις των φωτογραφιών. Τέλος, θα μπορούσες, έστω και από το υστέρημά σου, να ενισχύσεις τη δράση των οργανώσεων και των ιδρυμάτων που με πολύ κάματο και πόνο συγκέντρωναν το αρχειακό υλικό.

Έκανες κάτι απ’ όλα αυτά; Όχι. Γιατί προτίμησες μέσα στον κομφορμισμό σου να πιστέψεις το νέο αφήγημα της καινούργιας εξουσίας, η οποία αρχικά σού υποσχέθηκε σταθερότητα και ευημερία χάρη στις υψηλές τιμές των εξαγώγιμων προϊόντων και, στη συνέχεια, σε παρέσυρε σε έναν πολεμικό τυχοδιωκτισμό, ο οποίος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα και στην ταπείνωση, αλλά και στη μετατροπή της χώρας σου σε παρία της διεθνούς κοινότητας.

Άξιζε τον κόπο αυτή η αυταπάτη; Ή μήπως δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο, αλλά για μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ανωτερότητας που έχετε ως λαός, επειδή θεωρείτε πως ιστορική σας αποστολή είναι να «σώσετε από την αμαρτωλή και εκπεσούσα ζωή» τους αδελφούς χριστιανικούς λαούς; Ξέρεις, κάτι τέτοιο αποτελεί ύβρη απέναντι στη θρησκεία, η οποία διαδραματίζει τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή σας. Δεν αρκεί να ανάβεις μεγάλα κεριά και να σταυροκοπιέσαι μπροστά στις εκπάγλου ομορφιάς εικόνες που σας κληροδότησε η μεγάλη τέχνης της εικονογραφίας του 14ου και του 15ου αιώνα, συνάμα πρέπει και να ζεις σύμφωνα με τις διαθήκες της.

 

Αγαπημένε Ρώσε φίλε μου,

Ας ξαναγυρίσω στην αρχή. Πώς συμβιβάζεται αυτή η βαρβαρότητα που με αισθήματα φρίκης παρακολουθήσαμε όλοι; Πώς είναι δυνατόν μια χώρα που έδωσε τόσα πολλά στον κοινό, παγκόσμιο πολιτισμό να επαίρεται και να επιδεικνύει δημόσια τέτοιες δολοφονίες; Πώς συμβιβάζεται αυτή η μεσαιωνική πρακτική με τα υψηλά ανθρωπιστικά ιδανικά που δημιούργησε ο ρωσικός πολιτισμός – στις κατακόμβες όπου ζούσαν τα μεγάλα του πνεύματα με το αιώνιο αίτημα ελευθερίας;

Αντιλαμβάνεσαι, φαντάζομαι, πως αυτή η contadictio in terminis σε φέρνει σε αντίθεση όχι μόνο με την υπόλοιπη, πολιτισμένη ανθρωπότητα, αλλά και με την ίδια σου την παράδοση, με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα αντιμετωπίσεις τις Ερινύες μετά το τέλος του πολέμου. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα δακρύζεις ακούγοντας έργα του Τσαϊκόφσκι ή του Σκριάμπιν, του Γκλίνκα και του Μποροντίν. Αναρωτιέμαι με ποια δύναμη ψυχής θα ανάβεις κερί μπροστά στην εικόνα της Αγίας Τριάδας του Αντρέι Ρουμπλιόφ, εκτός αν το κάνεις με αληθινή συντριβή και μετάνοια, όπως τότε που πήγαμε μαζί στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ζβενίγκοροντ.

Είναι δύσκολος, ακανθώδης και ανηφορικός ο δρόμος που μέλλει να διαβείς, δεν συγκρίνεται όμως με τίποτα με τον Γολγοθά που ζουν οι γενναίοι Ουκρανοί. Η διαφορά ανάμεσά σας είναι πως εκείνοι θα ζήσουν την Ανάστασή τους, ενώ εσείς θα πρέπει, σύμφωνα με όσα λέτε πως πιστεύετε βαθιά και με ειλικρίνεια, να ζήσετε μια μακρά περίοδο μετάνοιας.

Θα σου ξαναγράψω σύντομα

Ο έλληνας φίλος σου

1 Δεκεμβρίου 2022

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.