Τον γνώρισα εκείνο τον καιρό στα γραφεία των εκδόσεων Νεφέλη, του αξέχαστου φίλου Γιάννη Δουβίτσα. Συζητήσαμε για την εκπομπή και του άρεσε η ιδέα να δοθεί μέσω αυτής βήμα στους παλαιότερους πνευματικούς ανθρώπους που δεν πρόλαβαν τα μαγνητόφωνα και τις κάμερες. Προθυμοποιήθηκε να πάρει μέρος και επιλέξαμε τους δύο συγγραφείς που του πήγαιναν. Ήρθε προετοιμασμένος στο χώρο της ηχογράφησης και απάντησε σε διαφορετικούς τόνους για λογαριασμό του Παύλου Νιρβάνα και του Τίμου Μωραϊτίνη. Εύχαρις και ικανοποιημένος από την απόδοσή του ετοιμάστηκε να φύγει. Τον σταμάτησα προτείνοντάς του να μείνει για να με αντικαταστήσει και να κάνει αυτός ως δημοσιογράφος τις ερωτήσεις στον Μανόλη Αναγνωστάκη που θα υποδυόταν τον αγαπημένο του ποιητή Ρώμο Φιλύρα. Δέχτηκε, έριξε μια ματιά στα κείμενα και ξαναμπήκε στο στούντιο. Οι ερωτήσεις γίνονταν με παιγνιώδη διάθεση και ύφος πειρακτικό. Ο Αναγνωστάκης απαντούσε ελαφρά συγκινημένος και διάβαζε τα ποιήματα σαν δικά του. Ο νεαρός τεχνικός Θοδωρής Ασημάκης παρενέβαινε διακριτικά πετυχαίνοντας μια άψογη ηχογράφηση. Την αρμονική συνεργασία όλων των συντελεστών διαπιστώνω σήμερα ακούγοντας την εκπομπή που διατηρείται ψηφιοποιημένη στο αρχείο μας.
Σ’ αυτές τις τρεις εκπομπές, με τη συμμετοχή του Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλου, διαμορφώθηκε το στυλ και για τις 150 που ακολούθησαν. Από τις ηχογραφήσεις αυτές έμειναν οι φωνές και δύο φωτογραφίες σαν ομιλούσες εικόνες.
