Περικλής Φ. Κωνσταντινίδης

Μόνο απογοήτευση προκαλεί η ανακοίνωση των ονομάτων των τεσσάρων πανεπιστημίων που έλαβαν έγκριση από το υπουργείο Παιδείας για να λειτουργήσουν παραρτήματα στην Ελλάδα.  Κι αυτό γιατί, με μια εξαίρεση, πρόκειται για επιστημονικά μέτρια ιδρύματα που δεν θα προσφέρουν τίποτε στην ελληνική ανώτατη παιδεία.

Η Ευρώπη δεν υστερεί έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών στον τομέα της επιστημονικής έρευνας και της παραγωγής επιστήμης υψηλού επιπέδου. Η ιδέα ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο οφείλεται στη λανθασμένη θεώρηση που συνεχίζουν να έχουν τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης:  από τη μια οι ΗΠΑ και από την άλλη οι ευρωπαϊκές χώρες, η καθεμιά ξεχωριστά. Με τη ματιά αυτή, η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία υστερούν έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών σε βραβεία Νόμπελ και Μετάλλια Fields και έτσι διαιωνίζεται η αντίληψη της αμερικανικής κυριαρχίας στην επιστήμη.

Η Μαράλ Σαλμασί, γερμανίδα μουσικός, παραγωγός και επιχειρηματίας, ιρανικής καταγωγής, που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, ανέβασε ένα βίντεο στο Instagram/Facebook, 11 Αυγούστου 2025. Στο βίντεο αυτό κάνει μια σύνοψη του προβλήματος που αποκαλείται Παλαιστινιακό. Θεώρησα χρήσιμο να γίνει προσβάσιμο στους αναγνώστες το κείμενο αυτής της σύνοψης και το μετέφρασα. Περικλής Φ. Κωνσταντινίδης

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος, Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Στρεβλή πορεία, 1960-1974. Πολιτική και κουλτούρα από τη δεκαετία του ‘60 στη δικτατορία, Μεταίχμιο, Aθήνα 2024, 352 σελ.

Πώς φτάσαμε στη δικτατορία του 1967. Κατά τον ιστορικό Ευάνθη Χατζηβασιλείου, όλα όσα συνέβησαν τότε, που οδήγησαν, τελικά, στα Ιουλιανά και στην Επταετία, ήταν το αποτέλεσμα της αρχομανίας ενός παθολογικού νάρκισσου (Γεωργίου Παπανδρέου), ο οποίος είχε τόσο μεγάλη ιδέα για τις ικανότητές του που προσπάθησε να εργαλειοποιήσει έναν σκοτεινό ακροδεξιό συνωμότη στρατοκράτη (Γεώργιο Γρίβα) για να επισκιάσει πολιτικά τον προκάτοχο του (Κωνσταντίνο Καραμανλή) πετυχαίνοντας κάτι (την Ένωση Κύπρου-Ελλάδος) που ήταν πολιτικά και διπλωματικά αδύνατον να επιτευχθεί. 

Σε αντίθεση με τον Θεοδόσιο Νικολαΐδη που, όπως γράφει, δεν αμφισβητεί τις καλές προθέσεις του Κώστα Κούρκουλου για τις απόψεις που εξέφρασε στο σημείωμά του με τίτλο «Σύρος: Ρατσιστικό Έγκλημα» (διαδικτυακή έκδοση The Books’ Journal, 24 Ιουλίου 2025), εγώ, απερίφραστα, αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του Νικολαΐδη για τα όσα λέει στον αντίλογο που έγραψε («Δεν είναι αντισημίτες», διαδικτυακή έκδοση The Books’ Journal, 27 Ιουλίου 2025). Γιατί παραβλέπει, θολώνει, μπερδεύει και ψεύδεται.

Η 24η Ιουλίου είναι, βέβαια, η ημέρα εορτασμού της δημοκρατίας μας. Όμως, είναι και ημέρα μνήμης του χρέους της πατρίδας μας προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.  Και επιπλέον, ημέρα υπενθύμισης προς όλους ότι η ευρωπαϊκή χώρα στην οποία ζούμε είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής επικράτησης της Κεντροδεξιάς μετά τον Εμφύλιο – όχι με τανκς και όπλα, αλλά στις κάλπες.

Die Rothschilds – Aktien auf Waterloo (Οι Ρότσιλντ – Μετοχές στο Βατερλό). Ασπρόμαυρη ταινία μυθοπλασίας γερμανικής παραγωγής 1940. Σκηνοθεσία: Erich Waschneck. Σενάριο: Mirko Jelusich, C.M. Köhn, Gerhard T. Buchholz. Παίζουν: Erich Ponto, Carl Kuhlmann, Albert Lippert. Πρεμιέρα: 17 Ιουλίου 1940. Παραγωγή: UFA. Διάρκεια: 97΄

Για να συμβάλει στη διάδοση των αντισημιτικών πεποιθήσεων στη Γερμανία, το 1939 ο υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ παράγγειλε τρεις ταινίες σε ισάριθμους καλλιτέχνες με θέμα τους την υποτιθέμενη παγκόσμια κυριαρχία των Εβραίων. Μεταξύ άλλων, η ταινία Οι Ρότσιλντ – Μετοχές στο Βατερλό είχε στόχο να δείξει την οικογένεια των τραπεζιτών Ρότσιλντ ως μισητούς πλουτοκράτες που απομυζούν το αίμα του λαού. Αλλά ο Γκέμπελς κατάφερε το αντίθετο: παρουσίασε τους τραπεζίτες που είχαν δημιουργήσει μια οικονομική αυτοκρατορία ως αξιόπιστους, προβλεπτικούς και ριψοκίνδυνους επαγγελματίες και όχι ως «φιλάργυρους Εβραίους»...

Η Ελλάδα στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου (1946-49) βρισκόταν σε άθλια κατάσταση και ο ελληνικός λαός υπέφερε.  Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.  Στη διάρκεια της Κατοχής, ο γερμανικός στρατός έκαψε και εξαφάνισε 1.100 χωριά σε όλη τη χώρα σε αντίποινα για επιθέσεις ανταρτών εναντίον των κατακτητών.  Μέχρι το τέλος της Κατοχής, το 18% των Ελλήνων ήταν άστεγοι – κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος.  Το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών της χώρας είχε καταστραφεί, είτε στη διάρκεια της εισβολής ή κατά την αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων το 1944.

Δεν είμαι με το Ισραήλ επειδή ποτέ δεν υπήρξε κυρίαρχο κράτος με το όνομα Παλαιστίνη εκεί που είναι σήμερα το κράτος του Ισραήλ.

Λύντια Τρίχα, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Ο εμπνευστής του συνταγματικού κράτους, Πατάκη, Αθήνα 2024, 784 σελ.

Αν κάτι μαρτυρεί τις συνθήκες υπανάπτυξης μιας χώρας ή μιας περιοχής είναι ο χρόνος που απαιτεί μια μετακίνηση, ένα ταξίδι. Στην Ελλάδα της οθωμανικής κατάκτησης, μια κοντινή διαδρομή ήταν περιπέτεια. Η επιτακτική ανάγκη της εξέγερσης του 1821 όπως προκύπτει από το βιβλίο της Λύντιας Τρίχα για τον Μαυροκορδάτο.