Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Τι σημαίνει ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς σε 4 απλά μαθήματα από την πρόσφατη επικαιρότητα.

Κάποιες τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το προσωπικό της κόμμα να καταλαμβάνει την δεύτερη θέση στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Το θέμα αυτό ήρθε στην ελληνική επικαιρότητα –οι προτεραιότητες της οποίας αποδεικνύουν και την… υψηλή αίσθηση πολιτικής αξιολόγησης που διαθέτει–, ταυτόχρονα με το εξίσου σοβαρό ζήτημα της επίθεσης ενός απίθανου χούλιγκαν βουλευτή που τα έκανε λαμπόγυαλο στην Εθνική Πινακοθήκη.

Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, οι συγγενείς των θυμάτων στο Μάτι ζήτησαν την συμπαράσταση «του λαού», καθώς εκδικαζόταν εκ νέου η υπόθεση της ανείπωτης τραγωδίας  που συνέβη εκεί. Δεν ανταποκρίθηκε κανείς. Σιγή ιχθύος από τις λαϊκές μάζες και τις πολιτικές δυνάμεις. Ούτε καν μια δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη. Το συναίσθημα του λαού είχε εξαντληθεί υπέρ της «Μαρίας των Τεμπών». Δεν περίσσεψε δάκρυ για το Μάτι.  

Ήδη έχουμε μπει σε μια εποχή όπου συντάσσονται νέοι κανόνες. Αυτό που παρακολουθούμε καθημερινά σε πλανητικό πλέον επίπεδο δεν είναι μια παρέκκλιση άλλα μια νέα πραγματικότητα που θέτει νέα δεδομένα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, για παράδειγμα, το πρωί επιβάλλει δασμούς στο Μεξικό, μετά το φαγητό τούς αποσύρει και πριν κοιμηθεί τους επαναφέρει.

Μια και δεν το... έχουν στον ΣΥΡΙΖΑ με τις λέξεις, ας προσπαθήσουμε με αριθμούς.  Το 2019, στις βουλευτικές εκλογές, η ΝΔ έλαβε 39,85 και ο ΣΥΡΙΖΑ 31,53 . Έχασε με 8,32 % διαφορά. Το 2023, ξανά στις βουλευτικές εκλογές, έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί στο αναλογικότερο εκλογικό σύστημα. Έτσι, στις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 η ΝΔ έλαβε 40,79%  και ο ΣΥΡΙΖΑ  20,07%  Η διαφορά υπερδιπλασιάστηκε: από το + 8,32%  έφτασε στο +20,72%.  Λόγω του αναλογικότερου συστήματος, έγιναν και επαναληπτικές εκλογές όπου η διαφορά έφτασε στους +22,73%. 

Η δίκη για το Μάτι με τους 104 νεκρούς, όπως φαίνεται δεύτερης κατηγορίας και περιορισμένης λαϊκής ευαισθησίας (λεπτομέρειες γνωρίζει ο Φάμελλος που στεκόταν δίπλα στον Τσίπρα), έγινε με βάση τον ποινικό κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2019, και αφού όλο αυτό το φοβερό έγκλημα είχε γίνει το 2018, ο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν τότε στην κυβέρνηση, άλλαξε την τελευταία μέρα τον ποινικό κώδικα.

Στην Ελλάδα με το αλάνθαστο λαϊκό αισθητήριο και σε θέματα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, αναθεματίζουν τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τον τελευταίο μισό αιώνα. Πρέπει να έχουν γίνει εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και υπέρ της ανεξαρτησίας των λαών, της φιλίας των λαών, της αυτοδιάθεσης των λαών. Αλλά μέχρι σήμερα, εν πολλοίς, την ελευθερία των δυτικών κοινωνιών να είναι κοινωνικά ευαίσθητες, να έχουν την ελευθερία του λόγου και τις λοιπές ελευθερίες και δικαιώματα, την εξασφάλιζε η ιμπεριαλιστική δύναμη κρούσης της Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ ήταν η βασική ασπίδα προστασίας όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης. Η Μέρκελ, για παράδειγμα, αγόραζε για τη Γερμανία φτηνό αέριο από τη φίλη Ρωσία, συνήπτε επικερδείς εμπορικούς δεσμούς με την Κίνα και ένιωθε ασφαλής δωρεάν δίχως να ξοδεύει ευρώ, μια και για την προστασία της Γερμανίας καθάριζε η Αμερική τρέχοντας εν όπλοις σε διάφορα μέτωπα...  

Από τα δεξιά έχουμε τον χριστεπώνυμο σανοτραφή όχλο και εξ ευωνύμων την προοδευτική λεγεώνα των σταλινοτραφών σκοταδιστών. Πάνω από μια δεκαπενταετία τώρα, λόγω ειδικών περιστάσεων, αποκαλύφθηκε η σύγκληση των πεπρωμένων θρησκόληπτων, προοδευτικών και εναλλακτικών συνειδήσεων. Πλήρης ταύτιση ιδεών, πολιτικών συνεργασιών, λαϊκών αγώνων στις πλατείες και στις λαοσυνάξεις, συγκυβερνήσεων όπου ανταλλάχθηκαν αμοιβαίες αβρότητες και, γενικότερα, ανάπτυξη ενός πνεύματος αλληλεγγύης, αλληλοκατανόησης και αλληλοϋποστήριξης. Οι μεν (που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη δικαιοσύνη) δεν έβρισκαν δυο χρόνια αίθουσες για να δικαστούν οι χρυσαυγίτες εγκληματίες. Κι από τη μεριά τους, οι  νεοναζί συνέδραμαν με «ευπρόσδεκτες ψήφους» στην εμπέδωση του ηθικού πλεονεκτήματος της πρώτη φορά Αριστεράς...  

Από τη Μήδεια έως τη Φραγκογιαννού, από την Πισπιρίγκου μέχρι την 26χρονη μητέρα που κακοποιούσε σαδιστικά το τρίχρονο παιδί της, η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από ιστορίες φρίκης και αποτρόπαιων συμπεριφορών από μάνες, ικανές για τερατωδίες. Συνήθως, πίσω από κάθε κτηνωδία συνωστίζεται πλήθος ετοιμοπόλεμων ιερολοχιτών  της ηθικής, έτοιμων να μεσολαβήσουν ανάμεσα στην τραγωδία και την αλήθεια, έτοιμων να αποκαταστήσουν την τάξη, να αποδώσουν δικαιοσύνη από τον καναπέ τους, το καφενείο τους, την πλατεία τους και  να καταθέσουν τη λαϊκή ετυμηγορία, καταγγέλλοντας (προφανώς) το διεφθαρμένο σύστημα, τα συμφέροντα, τη συγκάλυψη.

Στις παλιές κοινωνίες, για να μην έχουν πολλούς θανάτους στις  πολεμικές συγκρούσεις, οι στρατοί αποφάσιζαν να μονομαχούν οι δυο γενναιότεροι πολεμιστές τους.  Στον απόηχο αυτού του αρχέγονου πολεμικού ήθους, ο σύγχρονος φίλαθλος –τι κι αν μιλάμε για  ομαδικό άθλημα– στρέφει το βλέμμα του μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να εντοπίσει τον έναν: τον μεγάλο μπαλαδόρο, τον τύπο που θα παραβεί τους κανόνες, τη μονοτονία, θα ανατρέψει την τάξη, θα εκπλήξει και θα καταπλήξει.  Αυτόν που θα πάρει τον αγώνα πάνω του. Έτσι πίσω από την ομάδα κρούσης καιροφυλακτεί το δέκα το καλό που καθαρίζει τον αγώνα και, αν χρειαστεί, θα πάρει το παιχνίδι μόνος του! Αυτόν τον τύπο του ποδοσφαιριστή-μαχητή-ήρωα  ενσάρκωνε ο Δομάζος... Αυτός έβαζε την σφραγίδα και την υπογραφή του στις καρδιές των φιλάθλων.