«1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, […] υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή […] κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ε λ ε υ θ ε ρ ί α ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων, τιμωρείται με φυλάκιση…
Στην Σύρο διαπράχθηκε εν ψυχρώ το ρατσιστικό έγκλημα που προβλέπει ο νόμος. Διότι κάποιοι άνθρωποι, για λόγους «θρησκείας», «γενεαλογικών καταβολών» και «εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής», με άλλα λόγια, για λόγους ταυτότητας μια και ήταν εβραίοι, στερήθηκαν με τη βία οργανωμένων τραμπούκων και με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας αν δεν συμμορφώνονταν με τις επιταγές των τραμπούκων, την ε λ ε υ θ ε ρ ί α στην κίνησή τους.
Πράγμα που σημαίνει ότι όχι μόνον υπήρξε δημόσια διέγερση σε πράξεις ρατσιστικής βίας αλλά και υλοποιήθηκε με την ένωση των διεγερμένων τραμπούκων και την απειλή για άσκηση βίας, προκειμένου να μην αποβιβαστούν εβραίοι στη Σύρο.
Θυμίζω ότι, διαχρονικά, χωρίς την κινητοποίηση και της κοινωνίας, δεν ήταν ποτέ αποτελεσματική η αντιμετώπιση των τραμπούκων.
