Κυριάκος Μητσοτάκης
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΗ παρακμή του πολιτικού συστήματος και η αποτυχία της κοινωνικής ευθύνης
Ζούμε σε μια περίοδο βαθιάς πολιτικής κρίσης, όπου η συνολική εικόνα του δημόσιου βίου κατακλύζεται από παρακμή, αποσύνθεση και θεσμική απαξίωση. Από τη μια πλευρά, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο με τις προκλήσεις της διακυβέρνησης, αλλά και με εσωτερικές βολές που ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης και αγγίζουν τον ευτελισμό. Η επίθεση που δέχεται ο πρωθυπουργός από πρόσωπα όπως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής, από πολιτικούς δηλαδή με περιορισμένη απήχηση και ανύπαρκτο συγκριτικό ηθικό και πολιτικό εκτόπισμα, υποδηλώνει κάτι πολύ πιο ανησυχητικό από μια απλή διαφωνία.
Η επιδοματική πολιτική δεν είναι υποχρεωτικά αντιφιλελεύθερη
Στην προηγούμενη κυβερνητική θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη εγκαλούσαν συχνά τη ΝΔ για την επιδοματική πολιτική που είχε προωθήσει ένεκα της πανδημικής κρίσης, του πληθωρισμού και της ενεργειακής κρίσης. Τώρα την εγκαλούν για τη στήριξη των ενοικιαστών, η οποία διαφέρει από τα επιδόματα καθώς αποκτά μόνιμο χαρακτήρα. Υπάρχουν λοιπόν διάφορες φωνές στον δημόσιο διάλογο που ισχυρίζονται ότι αυτή η πολιτική στήριξης των κοινωνικών στρωμάτων έρχεται σε αντίθεση με τις προγραμματικές θέσεις της ΝΔ αλλά και γενικότερα με το πνεύμα του φιλελευθερισμού.
Γιατί τον Μητσοτάκη;
«Γα….ται ο Μητσοτάκης» ακούστηκε κάποια στιγμή, απ’ όλη την αυτόχθονα σταλινογενή Αριστερά.
Μέχρι και η πρόεδρος των διορισμένων στο Δημόσιο αρχαιολόγων, μεταφέροντας στο χώρο της δημοσιοϋπαλληλικής αρχαιολογίας το ήθος ενός παλαιοσταλινικού πολιτικού μορφώματος, δημοσίευε πάνω σε εικόνες αρχαιολογικών θραυσμάτων τη φράση: «Γα….έται ο Μητσοτάκης».
Άρον τον Φάμελλόν σου και περιπάτει
Μια και δεν το... έχουν στον ΣΥΡΙΖΑ με τις λέξεις, ας προσπαθήσουμε με αριθμούς. Το 2019, στις βουλευτικές εκλογές, η ΝΔ έλαβε 39,85 και ο ΣΥΡΙΖΑ 31,53 . Έχασε με 8,32 % διαφορά. Το 2023, ξανά στις βουλευτικές εκλογές, έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί στο αναλογικότερο εκλογικό σύστημα. Έτσι, στις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 η ΝΔ έλαβε 40,79% και ο ΣΥΡΙΖΑ 20,07% Η διαφορά υπερδιπλασιάστηκε: από το + 8,32% έφτασε στο +20,72%. Λόγω του αναλογικότερου συστήματος, έγιναν και επαναληπτικές εκλογές όπου η διαφορά έφτασε στους +22,73%.
Ιστορικά δίκαιη η επανένωση των κλεμμένων γλυπτών
Σχέσεις Δύσης-Τουρκίας – και τα Ελληνοτουρκικά
Στην Ελλάδα, το σλόγκαν «Τουρκία όπως Ρωσία» έγινε επίκαιρο καθώς και η γεωπολιτική αναβάθμιση της πρώτης, μαζί με το ερώτημα για το αν θα πορευτεί: σε προσέγγιση με τη Δύση, με αντιδυτικές δυνάμεις ή σε αυτόνομη πορεία εξισορρόπησής τους. Θα εξετάσουμε τη στρατηγική της Τουρκίας σε συνάρτηση με τους στόχους της Δύσης ώστε να εντοπίσουμε σημεία σύγκλισης - απόκλισης που μπορούν να στηρίξουν - να αποκλείσουν στρατηγικές συμπόρευσης, λαμβάνοντας υπόψη και άλλες εμπλεκόμενες δυνάμεις. Με τα συμπεράσματα που θα αποκομίσουμε, θα προσεγγίσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Υποκλοπές, αποσταθεροποίηση, Δικαιοσύνη
Η δεκαετία του 2010 ήταν η πιο περιπετειώδης δεκαετία στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας. Οδηγημένη από παραλογισμούς, που έγιναν πιστευτοί από έναν κόσμο που αντιμετώπισε με οδύνη την πιθανότητα διάλυσης της ζωής του έπειτα από μια ενδεχόμενη χρεοκοπία, η χώρα πέρασε οδυνηρές περιπέτειες στα νύχια του λαϊκισμού, ακροδεξιού και ακροαριστερού. Το 2018, ανακουφισμένος, ο πληθυσμός ψήφισε τη ΝΔ, ένα από τα κόμματα του πελατειακού κράτους που ευθυνόταν για την κατάσταση στην οποία περιήλθαμε το 2010, που την κρίσιμη στιγμή είχε αλλάξει την ηγεσία του, προτείνοντας έναν πολιτικό αρχηγό με χαρακτηριστικά κεντρώου ευρωπαϊστή, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που υποσχόταν δημοκρατία, Ευρώπη, εκσυγχρονισμό και πρόοδο.
Ο φαύλος κύκλος της έντασης
Εξωτερική πολιτική και ελληνοτουρκικά: η ασταθής ισορροπία της «μη ειρήνης - μη πολέμου» (τεύχος 134, Σεπτέμβριος 2022)
Οι άγνωστοι «εθνικοί λόγοι»
Τελικώς, όχι μόνο δεν μάθαμε ποιοι ήταν οι «εθνικοί λόγοι» που επέβαλαν την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά δεν μάθαμε καν πώς ορίζονται οι «εθνικοί λόγοι» που οδηγούν σε κάποια παρακολούθηση.
Quis custodiet ipsos custodes?*
Σε ένα πρόσφατο σημείωμά του, με αφορμή το πρόσφατο σκάνδαλο παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του Νίκου Ανδρουλάκη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος απευθύνει στον πρωθυπουργό την (ίσως) ρητορική ερώτηση, αν συμφωνεί ότι η ΕΥΠ θα μπορεί να έχει το δικαίωμα με μια απλή έγκριση εισαγγελέα να παρακολουθεί μεταξύ των άλλων τις επικοινωνίες του ιδίου του πρωθυπουργού και μελών της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, αρμοδιότητα της οποίας είναι να επιβλέπει και να ελέγχει τις μυστικές υπηρεσίες. Στην ίδια ανάρτηση, ο κ. Βενιζέλος επίσης κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι παραβαίνει τη μεθοδολογική αρχή της «επιστήμης του Συνταγματικού Δικαίου», η οποία ορίζει ότι ο νόμος ερμηνεύεται με βάση το Σύνταγμα και όχι το Σύνταγμα με βάση το νόμο.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΥΧΟΣ
ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ
