Σύνδεση συνδρομητών

Μαρία Στεφανοπούλου

Μαρία Στεφανοπούλου

Συγγραφέας και μεταφράστρια. Πιο πρόσφατα βιβλία της: Το θέατρο των πηγών και η νοσταλγία της καταγωγής (2011), Η επιστροφή της σκιάς (2015), Άθος, ο δασονόμος (2015), Ήμασταν τέσσερις.Τσβετάγιεβα, Παστερνάκ, Μαντελστάμ, Αχμάτοβα: Δοκίμιο για τη φιλοσοφία του πόνου (2018), Τιμή στον Αλμπέρ Καμύ (1913-1960) (2022).

Oliver Gloag, Ξεχάστε τον Καμύ, μετάφραση από τα αγγλικά: Γιώργος Καράμπελας, Εκδόσεις του Εικοστού πρώτου, Αθήνα 2024, 176 σελ.

Γιάννης Κιουρτσάκης, Σεφέρης και Καμύ. Ζήτημα φωτός, Πατάκη, Αθήνα 2024, 128 σελ.

Ένα δοκίμιο πολεμικής εναντίον του Καμύ γράφει ο Όλιβερ (Ολιβιέ) Γκλόαγκ, απολύτως στο πνεύμα των καιρών. Ως καθηγητής αμερικανικού πανεπιστημίου, υπογράφει ένα τεκμηριωμένο δοκίμιο για να πραγματευτεί στενά τις σχέσεις του Καμύ με την αποικιακή Γαλλία, αλλά στην ουσία μια πολεμική συλλήβδην κατεδαφιστική, «ακυρωτική»: τη θέση του στιβαρού σημερινού πολέμιου της αποικιοκρατίας για την πνευματική περιπέτεια ενός συγγραφέα που έζησε μόλις 47 χρόνια. Ευτυχώς, απέναντι, ο Γιάννης Κιουρτσάκης γράφει για τον Καμύ όχι για να στηλιτεύσει ατοπήματα και να τον απομυθοποιήσει, αλλά για να τον φέρει στα καθ’ ημάς, συζητώντας τον πλάι στον Σεφέρη.

11 Δεκεμβρίου 2024

Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Θαλασσόκεδρος. Μια προσθήκη στο Σύσσημον, Το Ροδακιό, Αθήνα 2019

Μπροστά στο φόβο της μάταιης δόξας που φέρνει το «μαύρο ιστιοφόρο της γραφής», ο ποιητής Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος αναγνωρίζει την αλήθεια: οι Ερινύες «βγαίνουν από το ίδιο χάσμα όπου κρύβεται και το ζώον του έργου, η τέχνη, ανήκουν στον αλλόκοτο κόσμο του χάσματος και στον βαθύτερο πυθμένα του κριτηρίου»

27 Ιουλίου 2023

Μια αναμέτρηση με την ευτυχία ή με το παράλογο; Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. #111, Σεπτέμβριος 2020, ενός κειμένου για έναν συγγραφέα πάντα επίκαιρο*

08 Ιουνίου 2021

Οντέτ Βαρών-Βασάρ, Η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης. Κείμενα για τη γενοκτονία των Εβραίων, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, β΄ έκδ. επαυξημένη, Αθήνα 2013

Απέναντι στη, μάλλον αναπόφευκτη εκ των πραγμάτων, «επιθετικότητα» των αμερικάνικων μουσείων του «Ολοκαυτώματος», που αποβλέπουν στη συναισθηματική «αναδημιουργία» της τραγωδίας των Εβραίων και στο συγκινησιακό σοκ, ιδίως για τις νέες γενιές που δεν έζησαν τον πόλεμο, η Βαρών-Βασάρ αντιπαραθέτει την πολύπλευρη κατανόηση και τον αναστοχασμό των γεγονότων. «Ο ίλιγγος του Άουσβιτς πρέπει πάση θυσία να καταλήγει στη γνώση», λέει ο ιστορικός Φρανσουά Μπενταριντά.

01 Δεκεμβρίου 2013