Μαρία Στεφανοπούλου
Συγγραφέας και μεταφράστρια. Πιο πρόσφατα βιβλία της: Το θέατρο των πηγών και η νοσταλγία της καταγωγής (2011), Η επιστροφή της σκιάς (2015), Άθος, ο δασονόμος (2015), Ήμασταν τέσσερις.Τσβετάγιεβα, Παστερνάκ, Μαντελστάμ, Αχμάτοβα: Δοκίμιο για τη φιλοσοφία του πόνου (2018), Τιμή στον Αλμπέρ Καμύ (1913-1960) (2022).
Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Θαλασσόκεδρος. Μια προσθήκη στο Σύσσημον, Το Ροδακιό, Αθήνα 2019
Μπροστά στο φόβο της μάταιης δόξας που φέρνει το «μαύρο ιστιοφόρο της γραφής», ο ποιητής Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος αναγνωρίζει την αλήθεια: οι Ερινύες «βγαίνουν από το ίδιο χάσμα όπου κρύβεται και το ζώον του έργου, η τέχνη, ανήκουν στον αλλόκοτο κόσμο του χάσματος και στον βαθύτερο πυθμένα του κριτηρίου»
Μια αναμέτρηση με την ευτυχία ή με το παράλογο; Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. #111, Σεπτέμβριος 2020, ενός κειμένου για έναν συγγραφέα πάντα επίκαιρο*
Οντέτ Βαρών-Βασάρ, Η ανάδυση μιας δύσκολης μνήμης. Κείμενα για τη γενοκτονία των Εβραίων, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, β΄ έκδ. επαυξημένη, Αθήνα 2013
Απέναντι στη, μάλλον αναπόφευκτη εκ των πραγμάτων, «επιθετικότητα» των αμερικάνικων μουσείων του «Ολοκαυτώματος», που αποβλέπουν στη συναισθηματική «αναδημιουργία» της τραγωδίας των Εβραίων και στο συγκινησιακό σοκ, ιδίως για τις νέες γενιές που δεν έζησαν τον πόλεμο, η Βαρών-Βασάρ αντιπαραθέτει την πολύπλευρη κατανόηση και τον αναστοχασμό των γεγονότων. «Ο ίλιγγος του Άουσβιτς πρέπει πάση θυσία να καταλήγει στη γνώση», λέει ο ιστορικός Φρανσουά Μπενταριντά.