Όχι μόνο η συνεργασία αλλά και οι συμμετέχοντες στο υπουργικό συμβούλιο δίνουν το στίγμα της «νέας εποχής». Δυστυχώς... [ΤΒJ]

Κάποτε η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα, είναι φάρσα από την αρχή («για πρώτη φορά»).

Για όσες και όσους νομίζουν ότι τα έχουν δει όλα. Ή όταν η πολιτική αντιμετωπίζεται σαν ένα παιχνίδι χωρίς συνέπειες. [ΤΒJ]

Οι τελευταίες εκλογές 2015 επιβεβαίωσαν μία υπαρκτή τάση στο εκλογικό σώμα που είχε καταγραφεί ήδη από το 2012, δηλαδή στην τιμωρία και την απόρριψη των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας και στην αναζήτηση ενός άλλου φορέα που έδινε τέρμα στα δεινά του μνημονίου.

Η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ αποτελεί για κάποιους ολέθρια απόφαση της πολιτικής ηγεσίας. Είναι όμως φυσική συνέπεια της πορείας των ευρωπαϊκών χωρών προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση η οποία, πέρα από οικονομικές συνέργειες, παρέχει όραμα, κατεύθυνση, ελπίδα. Παρά τις σημερινές αντιξοότητες για την Ελλάδα, η πορεία αυτή πρέπει να συνεχιστεί.

Όποιοι μας κυβερνήσουν αύριο πρέπει να ασπάζονται (έστω καθυστερημένα) τον ορθολογισμό που προέβλεψε την δημοσιονομική μας κατάρρευση, όχι τις παρωχημένες θεωρίες που την προκάλεσαν. Πρέπει να είναι ικανοί τεχνίτες, να ξέρουν τους Ευρωπαίους εταίρους μας και να μπορούν να τους καταλάβουν, ουσιαστικά να καταφέρουν να βγάλουν από την μύγα ξύγκι. Γιατί μύγες θα έχουμε στα χέρια μας, όχι παχιές αγελάδες. Εν τέλει, αν κάποιος δεν μας φαίνεται κατάλληλος για πρωθυπουργός, σε τέτοιες συνθήκες πιθανότατα δεν θα είναι!

Λίγες μόνο ημέρες μας χωρίζουν από την Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015 οπότε και θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές στη χώρα μας, 18 μήνες νωρίτερα από το προβλεπόμενο, καθώς η παρούσα Βουλή δεν κατάφερε να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η αντιπολίτευση, η οποία ζητούσε σε κάθε ευκαιρία εδώ και καιρό τη διεξαγωγή τους, κατάφερε τελικά να τις προκαλέσει θεσμικά και με την πολύτιμη συμβολή των 16 ψήφων του νεοναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής καθώς η υποψηφιότητα του κυβερνητικού συνασπισμού (ΝΔ & ΠΑΣΟΚ) συγκέντρωσε 168 αντί των 180 ψήφων που χρειάζονταν στην 3η ψηφοφορία της 29ης Δεκεμβρίου 2014. Έτσι, οι έλληνες ψηφοφόροι θα προσέλθουν στις κάλπες για να εκλέξουν τους 300 εκπροσώπους τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για 4η φορά μέσα σε 5 χρόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει μιαν εθνική μειονότητα σε άλλη χώρα επειδή είναι ελληνική αλλά δεν στηρίζει δύο εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα επειδή δεν είναι ελληνικές, τη μακεδονική και την τουρκική.

Το Μνημόνιο ήταν δεν ήταν η ασθένεια αλλά το φάρμακο. Ίσως όχι το καλύτερο φάρμακο, αλλά ό,τι καλύτερο μπορέσαμε τότε να εξασφαλίσουμε. Ας παλέψουμε για κάτι καλύτερο, αλλά ο σωστός τρόπος για να εξασφαλίσεις το φάρμακο δεν είναι αυτός του χρήστη που απειλεί τους γονείς του να του δώσουν τα λεφτά για τη δόση του. Θα πρέπει να παραδεχτείς πως πρέπει να αλλάξεις βασικά στοιχεία του τρόπου ζωής σου.

Έχουν άραγε τα κόμματα θέσεις για τα δικαιώματα των πάσης φύσεως μειονοτήτων; Ακόμα κι αν έχουν, είτε τις κρατάνε μυστικές είτε τις λένε ψιθυριστά... [TBJ]

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η χώρα, ως άλλος Σίσυφος, βρέθηκε να κουβαλά στις πλάτες της δυσβάστακτο φορτίο. Ωστόσο, ακόμη και τις μαρτυρικές και καταστροφικές εποχές του περασμένου αιώνα διαδέχονταν μακρές περίοδοι οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας. Τούτη όμως τη φορά, η αδιάκοπη ιστορική εναλλαγή προόδου και υστέρησης μοιάζει να έχει διακοπεί. Και ο Σίσυφος,  κατάκοπος και εξαντλημένος, δείχνει καθηλωμένος και ανήμπορος να ανέλθει το βουνό που ορθώνεται μπροστά του. Επειδή απουσιάζουν όλες εκείνες οι αναγκαίες πολιτικές και πνευματικές προϋποθέσεις για την ανάταξη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παρελαύνουν στα μέσα ενημέρωσης με περισσή αυτοπεποίθηση για την επερχόμενη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Όταν έρχεται η ώρα της δύσκολης δημοσιογραφικής ερώτησης για το πλάνο σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνουν τους παρευρισκόμενους και τον ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχει περίπτωση οι Ευρωπαίοι να πουν όχι στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.