Γνώμες

Πώς έφτασε ο γερμανικός λαός στο παραλήρημα μίσους, φρίκης, θηριωδίας, που οδήγησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στα στρατόπεδα εξόντωσης Εβραίων, ομοφυλόφιλων και ρομά και στην καταστροφή; Πόσο μακριά βρίσκεται το Βερολίνο του 1933 από τη σημερινή Αθήνα; Και γιατί προέχει να αποδοκιμαστεί, με κάθε τρόπο, η Χρυσή Αυγή, όχι μόνο η δολοφονική δράση της αλλά και η φονική ιδεολογία της;  Ένα ιδιαίτερα επίκαιρο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Books' Journal, #13, Νοέμβριος 2011.

Μια μέρα αυτός ο τρομερός πόλεμος θα τελειώσει. Θα έρθει καιρός που θα ‘μαστε άνθρωποι ξανά και όχι μόνο Εβραίοι.

Άννα Φρανκ, 9 Απριλίου 1944

Ίσως δεν θα είχε νόημα να ασχοληθεί κάποιος περισσότερο με τις πρόσφατες διαφημίσεις του Ποταμιού αν η αντίδραση του ηγέτη και των στελεχών του δεν ήταν τόσο σθεναρή υπέρ τους. Επειδή αντίστοιχη διαφήμιση φέρει τη σφραγίδα και τη βούλα του Μπαράκ Ομπάμα, ίσως τα μέλη ένιωσαν πολύ προοδευτικά με την υποστήριξή τους. Αλλά μην τρέφετε αυταπάτες. Οι διαφημίσεις είναι βαθιά σεξιστικές.

To Ποτάμι επέλεξε να πρωτοτυπήσει εν όψει των ευρωεκλογών με το περιπαικτικό σποτ Η πρώτη φορά (σκηνοθεσία: Πάνος Κοκκινόπουλος) που δημιούργησε θύελλα –κυρίως αρνητικών– αντιδράσεων. Η βασική κατηγορία που διατυπώθηκε εναντίον του είναι ότι χρησιμοποιεί τον γνωστό διαφημιστικό τρόπο διασύνδεσης της γυναίκας και της σεξουαλικότητάς της με την προώθηση του ποθούμενου προϊόντος, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι η ψήφος (στο Ποτάμι). Οι απόψεις περί σεξισμού εναντίον των γυναικών που διατυπώθηκαν ακόμη και από μέλη του ίδιου του κόμματος επιχειρείται ήδη να αντιμετωπιστεί με νέο σποτάκι, που δείχνει έναν νεαρό να μιλάει για «την πρώτη φορά που ένιωσε άντρας».

Το Κόμμα του Ολυμπιακού, στην περίπτωση του Δήμου Πειραιά, δεν μοιράστηκε ανάμεσα σε διαφόρους υποψηφίους που διακήρυτταν τα ολυμπιακά τους αισθήματα, και κατέβηκε ενωμένο για να διεκδικήσει το Δήμο. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, το πολιτικό σύστημα νιώθει αμήχανο. Δεν ξέρει πώς να αντιδράσει τη στιγμή που ο Ολυμπιακός τώρα, ο ΠΑΟΚ αύριο, χρησιμοποιεί την πιο παραδοσιακή δομή παραγωγής πολιτικής στην Ελλάδα, την πελατειακή.

Ώστε ο Μακιαβέλι ήταν κακός; Καλός ήταν μόνο ο Διαφωτισμός; Αλλά πόσο καλός μπορεί να είναι ο Διαφωτισμός αν δεν περιλαμβάνει τον κακό Μακιαβέλλι; Ο Αλέξης Τσίπρας ξαναγράφει την ιστορία της δυτικής σκέψης υπό το πρίσμα του αγωνιστικού μανιχαϊσμού του.

Τρεις λόγοι που εξηγούν την αντοχή του νεοναζιστικού κόμματος, παρά τη συσχέτιση ηγετικών στελεχών του με εγκλήματα και παρά τον ρατσιστικό λόγο μίσους που εκπέμπει.

Να νιώθεις έκπληξη όταν παρατηρείς ανθρώπους που σου μοιάζουν και τελικά διαπιστώνεις... - τι αλήθεια διαπιστώνεις;

Ο Αλέξης Τσίπρας έχασε μία μοναδική ευκαιρία, να δείξει το όραμα και το σχέδιο ενός έλληνα πολιτικού αρχηγού για μία άλλη Ευρώπη και για τη χώρα του μέσα από την Ευρώπη. Αντ’ αυτού, έδωσε την κλασική εικόνα του φτωχού συγγενή που περιμένει να αλλάξουν τα πράγματα, πότε με φωνές και πότε με παρακάλια.

Eίσαι ο άνθρωπος που θέλει τη σταθερότητα ή την αστάθεια; Ο άνθρωπος που θέλει τα μνημόνια ή την αλληλεγγύη των λαών; Μπορεί να είσαι άνθρωπος που θέλεις ΚΑΙ τη σταθερότητα ΚΑΙ την αλληλεγγύη των λαών ΚΑΙ χίλια δυο άλλα πράγματα με τρόπο που να είναι όλα εφικτά, αλλά με τον περιορισμό της διάστασης της σύγκρισης νιώθεις ότι αποχωρείς από την ομάδα, αν δεν συμμορφωθείς με την παράμετρο και το ψευτοδίλημμα που σου θέτουν. Είναι απαραίτητη όμως η συμμόρφωση και η τελική επίτευξη της συσπείρωσης γύρω από τα πολιτικά κόμματα στις εκλογές;

Οι άνθρωποι αφήνουν αποτυπώματα στην πόλη. Τα κτίρια αλλάζουν κατοίκους και χρήσεις, προσαρμόζονται στις νέες ανάγκες, τραυματίζονται και αποκαθίστανται, καθαρίζουν οι όψεις, βάφονται οι τοίχοι.

Η εκκληση του Βενιζέλου “Ψηφίστε την Ελιά, ειδάλλως πέφτει η κυβέρνηση” δεν είναι τόσο απλοϊκή και μονοδιάστατη όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Ούτε εντελώς αδικαιολόγητη. Αλλά εκτός από τα διλήμματα που θέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, οφείλει επίσης να δώσει και πάρα πολλές απαντήσεις. Ποιες ακριβώς είναι οι παράμετροι αυτού του θέματος στην τελική ευθεία προς τις εκλογές;

Μια νύχτα του περασμένου Απριλίου, σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Βόρειας Νιγηρίας, απήχθησαν από το σχολείο τους περίπου 200 μαθήτριες. Βαριά οπλισμένοι μαχητές της οργάνωσης Μπόκο Χαράμ, με ένα κονβόι αγροτικών φορτηγών, επιτέθηκε στο σχολείο και κανείς δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τα κορίτσια. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο στην περιφέρεια του Μπόρνο.