Γνώμες

Αυτές τις μέρες, επισκέπτεται την Αυστραλία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με αφορμή τους εορτασμούς της Αρχιεπισκοπής για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την υπαγωγή της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας της Αυστραλίας στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.  Προηγουμένως, η Εκκλησία υπαγόταν στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, καθώς και στην Εκκλησία της Ελλάδος.

Προσοχή, κείμενο που ΔΕΝ επιδιώκει να παρέμβει στα της εκλογής πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ. Δεν υποστηρίζω κάποιον από τους δύο του δεύτερου γύρου (ευθέως λέω πως προτιμούσα την Άννα Διαμαντοπούλου ή, μετά, τον Παύλο Γερουλάνο). Όμως, η «προγραμματική» δήλωση του υποψηφίου Χάρη Δούκα (δήλωση που υπερασπίστηκε και στο debate μεταξύ των 6 υποψηφίων), ότι στη διάρκεια της (5ετούς) θητείας στο Δήμο της Αθήνας, θα ρίξει τη μέση θερμοκρασία κατά 5 βαθμούς, μου φάνηκε τόσο εξωπραγματική που, έστω και καθυστερημένα, αποφάσισα να την ψάξω λίγο. Το επίτευγμα αυτό θα γίνει, λέει, χάρις στις 5.000 δενδροφυτεύσεις το χρόνο (επί 5 χρόνια, επί 5.000 δέντρα το χρόνο = 25.000 δέντρα στην πενταετία της θητείας του) και έτσι θα πέσει η θερμοκρασία στην Αθήνα κατά 5 βαθμούς!

Σε προηγούμενο κείμενο στο Books Journal (https://booksjournal.gr/gnomes/5011-to-pasok-den-apofasise), επισημάναμε ό,τι κατά τη γνώμη μας θεωρήσαμε πως μπορεί να είναι το απόσταγμα της νέας απολιτικής περιπέτειας στην οποία εισήλθε το ΠΑΣΟΚ μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εσωκομματικών του εκλογών. Ας επιτραπεί η προσθήκη ενός τελευταίου σχολίου.

Μόνο μετά την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 –οκτώ χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2014– η Δύση άρχισε να αφυπνίζεται και να αντιλαμβάνεται ότι στην πραγματικότητα η Ρωσία είναι ένα αναθεωρητικό κράτος που επιδιώκει να επιβάλει το δικό του όραμα για μια ευρωπαϊκή τάξη ασφαλείας. Μέχρι τότε, ο πόλεμος των ετών 2014-22 στο Ντονμπάς ερμηνεύτηκε συχνά ως μια ενδοουκρανική σύγκρουση που θα μπορούσε να επιλυθεί απομονωμένη από το ευρύτερο πλαίσιο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Οι προσπάθειες αυτές όχι μόνο απέτυχαν, αλλά και οδήγησαν σε ολοένα αυξανόμενο τυχοδιωκτισμό της Μόσχας. Γιατί η Δύση απέτυχε να διαγνώσει σωστά το πρόβλημα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Με ποιους τρόπους τα διδάγματα από αυτή την αποτυχία είναι σημαντικά σήμερα;

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή νέου προέδρου δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο. Τα ποσοστά που συγκέντρωσαν οι τέσσερις βασικοί υποψήφιοι,  η γεωγραφική κατανομή της υποστήριξής τους, η ανθρωπογεωγραφία του κάθε εγχειρήματος, η ιδεολογία του, αυτοί/ες που υποστήριξαν οργανωτικά, πολιτικά καθώς και με την ψήφο τους την κάθε υποψηφιότητα έχουν ισχυρά, διακριτά και ετερόκλητα χαρακτηριστικά γνωρίσματα.  Ο δρόμος μετά τις εκλογές μπορεί να είναι πιο δύσβατος από το δρόμο που οδηγούσε προς την αναμέτρηση της 6ης και της 13ης Οκτωβρίου. 

Πιο ΠΑΣΟΚ πεθαίνεις. Αυτό είδα στις ομιλίες της. Έχοντας να διαλέξει ανάμεσα στην κομματικότητα  και σε ένα νέο κόμμα, διάλεξε την κομματικότητα για να αποδείξει ότι δεν είναι λιγότερο ΠΑΣΟΚ από τους άλλους και πως ξέρει να στέκεται απέναντι στη ΝΔ.

Μετά τη χαώδη εμπειρία του ΣYΡIZA, τόσο στην κυβέρνηση όσο και στο ίδιο το κόμμα, στην πρόσφατη αλλά και απώτερη περίοδο, ήρθε η σειρά του ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ απειλείται από ένα ανάλογο χάος, στην προσπάθεια μέρους τουλάχιστον ορισμένων σημερινών κορυφαίων στελεχών του, με επικεφαλής τον Χάρη Δούκα, να ασκήσουν μια κινηματική αριστερή πολιτική συμμαχιών για να εξυπηρετήσουν την επανεμφάνιση στο χώρο της σημερινής αντιπολίτευσης του γνωστού «αντιδεξιού συνδρόμου» ως προνομιακού οχήματος για την κατάκτηση της εξουσίας;

Απόσπασμα από εκτενές κείμενο του Πιερ-Αντρε Ταγκιέφ, με θέμα τον τζιχαντιστικό ισλαμο-παλαιστινισμό, την ιδεολογία που οπλίζει τη φονική Χαμάς, τους τρεις ηγέτες που διαμόρφωσαν τα βίαια χαρακτηριστικά αυτής της ιδεολογίας και το πογκρόμ της 7/10/2023. Το πλήρες κείμενο δημοσιεύεται στο Βοοks' Journal που κυκλοφορεί.

[...] Εδώ και περίπου σαράντα χρόνια, ο Vladimir Jankélévitch είχε γράψει:

«Ο αντισιωνισμός» προσφέρει επιτέλους στο σύνολο των συμπολιτών μας τη δυνατότητα να είναι αντισημίτες, παραμένοντας δημοκράτες. Τι ανέλπιστη τύχη! Αυτή η ευχαρίστηση δεν θα αποτελεί πλέον αποκλειστικό προνόμιο της Δεξιάς^[1].

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από πολύ ευρύτερη μελέτη του καθηγητή Ανδρέα Πανταζόπουλου που δημοσιεύεται στο τεύχος 156 που κυκλοφορεί στα περίπτερα και αφορά την πολεμική παρέμβαση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, όπου κτυπιούνται και άμαχοι. Το τεύχος 156 του Books' Journal, που δημοσιεύει εκτενές απομυθοποιητικό αφιέρωμα στην κρίση στη Μέση Ανατολή κυκλοφορεί για περίπου δέκα μέρες ακόμα σε βιβλιοπωλεία και περίπτερα. 

Θα ξεκινήσω με μία προσωπική εμπειρία: Την ημέρα που εκδόθηκε η δικαστική απόφαση για τη 17 Νοέμβρη, ρωτήθηκα ως συνήγορος υπεράσπισης από τηλεοπτικό σταθμό,  τι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσω από τη δίκη. Και, χωρίς δισταγμό, απάντησα:  -Την αξιοπρέπεια των συγγενών των θυμάτων.