Blog

Με αφορμή την αγωγή του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων κατά του Δημήτρη Αλικάκου, συγγραφέα του βιβλίου Λύτρωση - περί του Αγίου Φωτός, του εκδότη του και κατά του Στααύρου Ζουμπουλάκη ο οποίος υπογράφει τον πρόλογο, η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση, υπερασπιζόμενη την ελευθερία της δημοσίευσης.

«Η πρόοδος δεν είναι αξίωση κενή νοήματος. Παραμένει ζωντανό αίτημα που υπερβαίνει τον παραδοσιακό άξονα αριστεράς-δεξιάς. Εμείς, οι προοδευτικοί πολίτες, δηλώνουμε αποφασισμένοι να το υπερασπιστούμε απέναντι στους σφετεριστές του, υποστηρίζοντας τις δυνάμεις που εκφράζουν σήμερα πιο αυθεντικά αυτά τα προοδευτικά αιτήματα, πέρα και πάνω από επίπλαστες διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος. Διότι αυτά τα αιτήματα υπηρετούν στην πράξη τα συμφέροντα των αδύναμων πολιτών, των μεσαίων στρωμάτων, των δημιουργικών ανθρώπων». Έτσι καταλήγει το κείμενο που υπέγραψαν 64 προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, με το οποίο καταφέρονται κατά των πολιτικών επιλογών του κυβερνώντος κόμματος.

Πέθανε, στις 20 Ιουλίου 2018, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Σταύρος Τσακυράκης, σε ηλικία 67 ετών, από καρκίνο. Στη διάρκεια της χούντας είχε έντονη αντιδικτατορική δράση, συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Υπήρξε γραμματέας του Ρήγα Φεραίου. Το επιστημονικό έργο του περιστράφηκε γύρω από τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, και ιδίως γύρω από το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Ήταν μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Books’ Journal και από τους θερμότερους υποστηρικτές του εγχειρήματός μας.

Ο αδόκητος θάνατος του νομικού, δραστήριου μαχητή των ατομικών δικαιωμάτων, ραδιοφωνικού παραγωγού στον amagi.gr αλλά προπάντων πολίτη, του φίλου μας Χρήστου Γραμματίδη, θλίβει τους οικείους και τους φίλους του. Στο διαδίκτυο, ήδη δημοσιεύνται οι πρώτες απότιμήσεις της ζωής του. Το τελευταίο διάστημα, ο Γραμματίδης έδωσε τη μάχη για τη ζωή του χωρίς να απεμπολήσει ούτε στιγμή την ιδιότητα του πολίτη, Ενδεικτική της γενναίας αυτής στάσης, η δημόσια τοποθέτησή του για την ασθένεια, σε μια υποδειγματική συνέντευξή του στον Κυριάκο Αθανασιάδη, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Amagi. Από αυτή τη συνέντευξη δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα.

Διεξάγονται, σήμερα και αύριο, οι εργασίες του συνεδρίου «Η Ελλάδα μετά ΙΙ», που διοργανώνει ο Κύκλος Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση. Οι εκδηλώσεις αρχίζουν με ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου και κλείνουν με τη δημόσια συζήτηση του πολιτικού και του Διονύση Σαββόπουλου. Ακολουθεί το πλήρες πρόγραμμα.

Βέλγος την καταγωγή, όπως ο Ερζέ, ο Έντυ Μερκξ ή ο Ζακ Μπρελ, ο Ζωρζ Ζοζέφ Κριστιάν Σιμενόν (1903-1989) θα πολιτογραφηθεί σύντομα Παριζιάνος για να κατακτήσει στη συνέχεια την παγκόσμια αγορά του βιβλίου και να καταλήξει πολίτης του κόσμου, έχοντας αρχική αφετηρία του τη γενέτειρα Λιέγη. Για τη ζωή και το έργο του έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, σχεδόν ισάριθμα με τα έργα του συγγραφέα. Κάποια ερωτήματα αναζητούν πάντως ακόμα τις απαντήσεις τους.Mερικές από τις απαντήσεις αυτές, στο νέο τεύχος του Books' Journal που θα είναι στα βιβλιοπωλεία από την Τρίτη.
Aν και κατά βάση «λαϊκός συγγραφέας», με την αμφισημία του όρου (popular) ως προς τη συγγραφή έργων που πολλά από αυτά (κι όχι μόνο τα «αστυνομικά») συγκαταλέγονται αρχικά στη λαϊκή και την εν γένει χαρακτηριζόμενη ως «ρυπαρή και ευτελή» λογοτεχνία (Schund- und Trivialliteratur), αλλά και ως προς την ευρύτερη αποδοχή του από το «λαϊκό» αναγνωστικό κοινό, ο Σιμενόν εντάσσεται δικαιωματικά στο πάνθεον των μεγάλων μυθιστοριογράφων (romanciers), περνώντας τη «στενή πύλη» των εκδόσεων Γκαλιμάρ στη «Βιβλιοθήκη της Πλειάδος» (Bibliothèque de la Pléiade) και, παράλληλα, κατέχει αδιαφιλονίκητα δεσπόζουσα θέση στην αστυνομική λογοτεχνία.
Η «ήπειρός» του, πάντως, είναι διακριτή και χαρτογραφημένη με σημαντική ευκρίνεια στον λογοτεχνικό άτλαντα του 20ού αιώνα και η εργοβιογραφία του συνδέεται άρρηκτα με δύο άλλα μέσα, τον Τύπο και τον κινηματογράφο: συμπεριλαμβάνει ένα πλούσιο παλμαρέ αρθρογραφίας, ρεπορτάζ (από τα ταξίδια του στην Αφρική, την Αμερική, αλλά και με τα ιδιόκτητα πλωτά του) και συνεντεύξεων, συμπεριλαμβανομένων των δημοσιογραφικών και λογοτεχνικών του δημοσιευμάτων (επιφυλλίδες, διηγήματα κ.ά.), ενώ ένα μεγάλο μέρος του έργου του μεταφέρεται στη μεγάλη (και αργότερα στη μικρή) οθόνη, με την υπογραφή σημαντικών σκηνοθετών (Ζαν Ρενουάρ, Ζαν-Πιερ Μελβίλ, Ζυλιέν Ντυβιβιέ, Πιερ Γκρανιέ-Ντεφέρ, Μπέλα Ταρ κ.ά.) και ανεξίτηλες ερμηνείες.
Όπως η Λιέγη, ως γενέθλια πόλη, κατέχει καίρια θέση στη βιογραφία του Σιμενόν, κάτι ανάλογο ισχύει και για το Πεντιγκρή – όμως, πόλη και βιβλίο σύντομα θα απομακρυνθούν από τον μυθιστοριογράφο, αν λάβουμε υπ’ όψη τα πρώτα παρισινά χρόνια του συγγραφέα, καθώς και το γεγονός ότι η γενέτειρα των «αστυνομικών» με τον Μαιγκρέ είναι η ολλανδική Ντελφέελ (Dellfzjil), όπου ο Σιμενόν εμπνέεται το 1931 την πρώτη του ιστορία (Πιετρ ο Λεττονός). Αν και τα Σημειωματάριά του (σε διάφορες εκδοχές και εκδόσεις) έχουν περισσότερο ενδιαφέρον για τον μελετητή του έργου του, το Πεντιγκρή, μία «μυθιστορηματική αφήγηση των νεανικών χρόνων», που τροποποιήθηκε κατόπιν προτροπής του Αντρέ Ζιντ σε σχέση με το αρχικό σχεδίασμα,παραμένει ένα σημαντικό βιβλίο-κλειδί για να εισχωρήσει κανείς στα βιώματα της εφηβικής ηλικίας του συγγραφέα, αλλά και στις κοινωνικές, και κυρίως στις οικογενειακές συνθήκες που τον διαμόρφωσαν τα «άγουρα χρόνια». Επιπλέον, είναι εύστοχη η διαπίστωση του LucSant, στην «Εισαγωγή» που συνοδεύει την ελληνική έκδοση (Άγρα, 2017, σε μετάφραση της Αργυρώς Μακάρωφ), αναφερόμενος στις «ανθεκτικές χαρτογραφικές δεξιότητες που αποκόμισε στη Λιέγη» ο Σιμενόν, όπως θα διαφανεί στη συνέχεια, πρωτίστως, στις παρισινές περιπλανήσεις και έρευνες του Μαιγκρέ.
Πράγματι, σύμφωνα με τον Sante, «το Πεντιγκρή είναι η ενσάρκωση της νοητής πατρίδας»...
Για τον Ζωρζ Σιμενόν, τον ήρωά του, τον επιθεωρητή Μαιγκρέ, αλλά και για τα βιβλία του χωρίς τον Μαιγκρέ, γράφουν ο Κώστας Θ. Καλφόπουλος και ο Δημήτρης Κωστόπουλος. Σε λίγο, στα βιβλιοπωλεία και στα περίπτερα.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι, με μερικές τυπογραφικές διορθώσεις και την απάλειψη κάποιων προσωπικών σημειώσεων, το χρονικό των γεγονότων της 5ης Μαΐου 2010, όπως καταγράφηκε από τον δημοσιογράφο Ηλία Προβόπουλο και δημοσιεύτηκε, στη συνέχεια, στο προσωπικό μπλογκ του. Αναδημοσιεύεται με την άδεια του συγγραφέα του, ως συνεισφορά στην ανάγκη να μην ξεχάσουμε.

O σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν έχει μετρήσιμες επιπτώσεις στην ποιότητα των σχέσεων γονέα-παιδιού, στην ψυχική υγεία των παιδιών ή στην κοινωνική τους προσαρμογή. Δεν έχουν βρεθεί διαφορές αναφορικά με κρίσιμους παράγοντες, όπως η αυτοεκτίμηση, το άγχος, η κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς. Αυτό είναι το συμπέρασμα της ανακοίνωσης που υπογράφουν 55 καθηγητές ψυχολογίας, παίρνοντας θέση υπέρ της ψήφισης του νόμου που θα επιτρέπει τη υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.