Σύνδεση συνδρομητών

Η Νταρίνα αλ-Τζουντί.

«Κλείστε αυτό το κωλοκοράνι!» ουρλιάζει η συγγραφέας στην πρώτη πρώτη αράδα του βιβλίου, την ημέρα της κηδείας του πατέρα της, για να τηρήσει την υπόσχεσή της σ’ εκείνον. Αυτή είναι η μέρα που η Νίνα Σιμόν σταμάτησε να τραγουδά. Η μέρα που έφυγε για πάντα ο πατέρας ο οποίος πίστευε ότι «[γ]ια όλα φταίνε οι θρησκείες, αυτός ο ελεεινός Θεός που έχεσε παντού»

Νταρίνα αλ-Τζουντί, Η μέρα που η Νίνα Σιμόν σταμάτησε να τραγουδά, μετάφραση από τα γαλλικά: Αθηνά Μαροπούλου, Ποταμός, Αθήνα 2013, 160 σελ.

01 Φεβρουαρίου 2014
Το εξώφυλλο του Ζαν Μαρκ Ροσέτ για το (A Suivre) 58, στο οποίο δημοσιεύτηκε η δεύτερη συνέχεια του Transperceneige.

Αν ο σιδηρόδρομος είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τεχνολογικό επίτευγμα της νεωτερικότητας, μια αεικίνητη αμαξοστοιχία που περιπλανιέται χωρίς προορισμό στη λευκή απεραντοσύνη μιας νέας εποχής των παγετώνων, είναι το ιδανικό σκηνικό για τη συντέλεια του σύγχρονου κόσμου: αυτή είναι η κεντρική ιδέα του Transperceneige, του εικονογραφημένου αφηγήματος του Ζακ Λομπ και του Ζαν Μαρκ Ροσέτ, που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Μπονγκ Τζουν Χο το 2013, τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του δημοσίευση στο ιστορικό περιοδικό (A Suivre).

Jacques Lob, Jean-Marc Rochette, Benjamin Legrand, Le Transperceneige. Intégrale, Casterman, Paris 2013, 252 σελ.

01 Φεβρουαρίου 2014

Πώς και γιατί το Ισλάμ άλλαξε το πρόσωπο της σύγχρονης Τουρκίας; Πώς επικράτησε και τι πέτυχε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν; Πώς η Τουρκία κατάφερε να συνδυάσει  τον φιλελευθερισμό με τον ατομικισμό, που δίνει προτεραιότητα του ιδιωτικού τομέα στην οικονομία, ενώ ο ατομικισμός έχει το νόημα της ελευθερίας συνείδησης και της θρησκευτικής έκφρασης του ατόμου; Εν τέλει, μπορεί η οικονομία της αγοράς να έχει σχέση με τις παραδόσεις του Ισλάμ; [ΤBJ]

01 Φεβρουαρίου 2014

Ένας πολύ βρετανός συγγραφέας για πρώτη φορά οργανώνει την πλοκή του βιβλίου του εκτός των ορίων που ελέγχει, στις Βρυξέλλες, προκειμένου να προετοιμάσει μια μεγάλη εμπορική έκθεση. Τι μένει να κάνει με το θέμα του ένας μυθιστοριογράφος που δεν έχει τη νεανική ορμή και τις βεβαιότητες που ξεκινούν απ’ αυτή; Ευτυχώς, έχει πολύ καλή σχέση με το βρετανικό χιούμορ, στις πιο πνευματώδεις εκδοχές του, και έτσι μπορεί να είναι γενναιόδωρος με τον αναγνώστη του. 

Jonathan Coe, Expo 58, μετάφραση από τα αγγλικά: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Πόλις, Αθήνα 2013, 362 σελ.

01 Φεβρουαρίου 2014

Η χρονιά που πέρασε είχε ένα χαρακτηριστικό το οποίο δεν συναντάμε συχνά στη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή: σημαντικούς νέους συγγραφείς. Συγγραφείς οι οποίοι τυπώνοντας το πρώτο ή το δεύτερο βιβλίο τους σχηματίζουν ήδη μιαν ομάδα που μοιάζει έτοιμη να ξεφύγει από τα παραδεδεγμένα. Τι ακριβώς, όμως, συμβαίνει με αυτούς τους συγγραφείς; Θα αποφύγω να χρησιμοποιήσω τον όρο «γενιά», όρο από τον οποίο έχει κακοπάθει η κριτική εδώ και πολλές δεκαετίες, όπως και να εντάξω τους πεζογράφους για τους οποίους σκοπεύω να μιλήσω σε κάποιες πολύ συγκεκριμένες τάσεις. Η κατάσταση είναι ακόμη εξαιρετικά ρευστή για όλους: βρισκόμαστε μόλις στο ξεκίνημα για τους περισσότερους, υπάρχουν σοβαρές ηλικιακές διαφορές ανάμεσα στους νεώτερους και τους μεγαλύτερους ενώ τόσο οι μεγαλύτεροι όσο και οι νεώτεροι κάνουν πράγματα αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Εκείνο, ωστόσο, το οποίο μπορώ να πω από τώρα είναι ότι κανένας από τους νέους συγγραφείς δεν έχει βγει στον λογοτεχνικό στίβο ανυποψίαστος: οι τεχνικές τους είναι ψαγμένες και χωρίς το παραμικρό στοιχείο έπαρσης ή επίδειξης, ο λόγος τους έχει δουλευτεί εις βάθος και η θεματογραφία τους είναι κοιταγμένη μέσα από μια πολύ φρέσκια και ταυτοχρόνως ιδιαιτέρως ανήσυχη ματιά.

01 Ιανουαρίου 2014
Ο Αλεξάντερ Γκριν (1880-1932). Αρχείο The Books' Journal

Aleksandr Grin, Τα πορφυρά πανιά, μετάφραση από τα ρωσικά: Ιοκάστη Καμμένου, επίμετρο: Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, Κίχλη, Αθήνα 2013, 208 σελ.

Απ’ τις ωραίες εκδόσεις της Κίχλης κυκλοφόρησε πρόσφατα το αριστούργημα του Αλεξάντρ Γκριν Τα πορφυρά πανιά, σε μετάφραση της Ιοκάστης Καμμένου και με επίμετρο της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου. Ο Αλεξάντρ Γκριν (1880-1932) ήταν σπουδαίος μοντερνιστής συγγραφέας, μια εμβληματική μορφή της ρωσικής πρωτοπορίας, που έγραψε μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα. Στα ελληνικά κυκλοφορεί και η νουβέλα του Ο κυνηγός των αρουραίων, σε μετάφραση Γιώργου Τσακνιά (Στιγμή 1995).

01 Φεβρουαρίου 2014

Σοφία Τάχου-Ηλιάδου, «Μέρες» της ΟΠΛΑ στη Θεσσαλονίκη. Τα χρώματα της βίας (1941-1945), Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2013, 322 σελ.

 

Η ιστορία της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης μέσα από το αρχείο του Ν. Τσιρώνη, προσώπου που στρατεύθηκε στην ένοπλη τιμωρό των δωσιλόγων οργάνωση του ΚΚΕ. Μεγάλο μέρος της αφήγησης αφιερώνεται στους πρώτους και σημαντικότερους στόχους της οργάνωσης, τον Αθανάσιο Χρυσοχόου, ως εκπρόσωπο του κατοχικού κράτους στην πόλη, και τον Γεώργιο Πούλο, ως το βαρύ χαρτί του ελληνικού δωσιλογικού πάνθεου. Αλλά το βιβλίο έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες από το να αφηγηθεί ήδη συζητημένες ιστορίες.

01 Ιανουαρίου 2014

Καρπός μιας δεκάχρονης διανοητικής προσπάθειας, το βιβλίο αυτό εστιάζει στο ιστορικό νόημα και στην παραγωγή του, στους τρόπους με τους οποίους η κάθε κοινωνία θυμάται διαχειριζόμενη το παρελθόν της, διαμορφώνει δημόσιες χρήσεις της ιστορίας και πολιτικές ελέγχου του πολιτικού λόγου, συγκροτεί θεσμούς και κοινότητες μνήμης, ιστοριογραφεί και αντιμετωπίζει τις διάφορες ετερότητες.

01 Ιανουαρίου 2014

Ο Εντγκάρ Ζακόμπς δημιούργησε μια σκοτεινή και προσωπική εκδοχή της «καθαρής γραμμής», αντλώντας έμπνευση από τα βιώματα και τα διαβάσματά του, τις αναμνήσεις του από την όπερα και τον κινηματογράφο. Ο επίσημος κανόνας περιλαμβάνει επτάμισι ιστορίες σε κείμενα και σχέδια δικά του, αλλά οι ιστορίες των Μπλέικ και Μόρτιμερ συνεχίστηκαν από επιγόνους του. Ο Ζαν Ντυφώ και οι συνεργάτες του, τελευταίοι στη σειρά αυτή των επιγόνων, οικειοποιήθηκαν μια φόρμα του χτες και κατάφεραν να μας τρομάξουν, χρησιμοποιώντας την για να εκφράσουν φόβους και αγωνίες του σήμερα.

01 Ιανουαρίου 2014

Τα θέματα του Λεωνίδα Χατζηπροδρομίδη, δημοσιογράφου διαπιστευμένου επί πολλά χρόνια στο Βελιγράδι, του μόνου έλληνα ανταποκριτή που κάλυψε με αντικειμενικότητα τα γεγονότα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας και της συσσωρευμένης γνώσης μιας ζωής. Θέματά του, ο κομμουνισμός και τα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, ο αυταρχισμός τους, ο δολοφονικός χαρακτήρας τους, οι φιλόσοφοι που διαφώνησαν, οι διώξεις που υπέστησαν όσοι διαφώνησαν – αλλά και οι σημερινοί «μεταμοντέρνοι» φιλόσοφοι που δεν διστάζουν, μεταξύ παραδοξολογημάτων και δογματισμού, να αποθεώνουν τον κομμουνιστικό αυταρχισμό.

01 Ιανουαρίου 2014
Πτώματα Εβραίων της Ουκρανίας, μαζικά δολοφονηθέντες πολίτες από δυνάμεις των γερμανών ναζί, λίγο πριν σκεπαστούν με χώμα σε ομαδικό τάφο, πολύ κοντά στην πόλη Ζολόσιβ. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από στρατιώτη της Γκεστάπο και βρέθηκε από Σοβιετικούς κατά την απελευθέρωση.

Saul Friedländer, Η ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι (δύο τόμοι). Τόμος Α’: Τα χρόνια των διώξεων 1933-1939. Τόμος Β’: Τα χρόνια της εξόντωσης 1939-1945, μετάφραση από τα αγγλικά: Ήλια Ιατρού, επιμέλεια: Άννα Μαραγκάκη, επίμετρο: Ρίκα Μπενβενίστε, Πόλις, Αθήνα 2013, 1.378 σελ.

Κυκλοφορεί και στην Ελλάδα, με καθυστέρηση, το βιβλίο ορόσημο για την ιστοριογραφία της γενοκτονίας των Εβραίων, αλλά επίσης και για την ιστορία του ναζισμού, που τις βλέπει αξεδιάλυτα δεμένες. Μετά τον Φριντλέντερ κανείς δεν θα μπορέσει πια να υποστηρίξει σοβαρά πως η γενοκτονία αυτή κατείχε μια ήσσονα θέση στη ναζιστική πολιτική.

01 Ιανουαρίου 2014
Γιατί χρεοκοπήσαμε και σε τι μπορούμε να ελπίζουμε

Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Οι περιπέτειες του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα, πρόλογος: Πάσχος Μανδραβέλης, Αρμός, Αθήνα 2013, 272 σελ. 

Στο παρόν βιβλίο, ο Ανδριανόπουλος θίγει πολλά θέματα. Το ένα σημαντικότερο από το άλλο. Αναγκαστικά επέλεξα να  επικεντρώσω σε τρεις θεματικές ενότητες. Η πρώτη αναφέρεται στις εμπειρίες που αποκόμισε από την συμμετοχή του ως υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ). Η δεύτερη σχετίζεται με τα αίτια της οικονομικής κρίση στην χώρα μας και τις προτάσεις που έχει καταθέσει για την έξοδο απ’ αυτήν.  Τέλος, στην τρίτη ενότητα, συνοψίζει και σχολιάζει τις ιδέες και τα επιχειρήματα για τις μεγάλες ιδεολογικές αλλαγές που προκάλεσαν τις τελευταίες δεκαετίες, και συνεχίζουν να καθοδηγούν σε πλείστες όσες χώρες του κόσμου, τις προσπάθειες για οικονομική και κοινωνική πρόοδο, σε συνδυασμό με την διατήρηση των ατομικών ελευθεριών. Θα αρχίσω από την τελευταία ενότητα.

01 Φεβρουαρίου 2014
Σελίδα 81 από 82