Ισραήλ

Όταν το «εθνικό συμφέρον» θυσιάζεται στο βωμό της ιδεοληψίας

Η Μαράλ Σαλμασί, γερμανίδα μουσικός, παραγωγός και επιχειρηματίας, ιρανικής καταγωγής, που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, ανέβασε ένα βίντεο στο Instagram/Facebook, 11 Αυγούστου 2025. Στο βίντεο αυτό κάνει μια σύνοψη του προβλήματος που αποκαλείται Παλαιστινιακό. Θεώρησα χρήσιμο να γίνει προσβάσιμο στους αναγνώστες το κείμενο αυτής της σύνοψης και το μετέφρασα. Περικλής Φ. Κωνσταντινίδης

Το έτος 146 π.Χ. έγινε στον Ισθμό η τελευταία μάχη των Ελλήνων κατά των  Ρωμαίων. Ο Δίαιος και ο Κριτόλαος ήσαν οι ανδρείοι που πολέμησαν και έπεσαν ευκλεώς.

Στις 6 Αυγούστου 2025 ήταν η ογδοηκοστή επέτειος της ρίψης της πρώτης ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα. Και στις 9 Αυγούστου 2025 είναι η ογδοηκοστή επέτειος της ρίψης της δεύτερης, στο Ναγκασάκι. Και τα δυο αυτά όπλα επέφεραν σε δευτερόλεπτα καταστροφές, θύματα και μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία όσων επέζησαν, που με συμβατικά όπλα δεν θα μπορούσαν να είχαν επιτευχθεί. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: μερικές μέρες αργότερα, την 15η Αυγούστου 1945, η ιαπωνική στρατοκρατική κυβέρνηση κατέθεσε τα όπλα και η Ιαπωνία εισήλθε στον δρόμο που τη μετέτρεψε από μια πολεμοχαρή ιμπεριαλιστική, ρατσιστική στρατοκρατική αυτοκρατορία σε μια ειρηνόφιλη αλλά παρ’ όλα αυτά στρατιωτικά και οικονομικά ισχυρή συνταγματική μοναρχία, με παγκόσμια οικονομική, πολιτική και πολιτιστική επιρροή.

Το ερώτημα «αν συμφωνούμε να ιδρυθεί παλαιστινιακό κράτος» επανέρχεται με κάθε διεθνή παρέμβαση ή ψήφισμα που επιχειρεί να επιβάλει λύσεις επί χάρτου, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του το ιστορικό βάθος, την πραγματικότητα στο πεδίο και –κυρίως– το τίμημα που έχει πληρώσει μία από τις δύο πλευρές.

Η συζήτηση για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, το λεγόμενο «Free Palestine», έχει επανέλθει δυναμικά στη διεθνή σκηνή. Η προοπτική αυτή δεν είναι απλώς μια αφηρημένη ιδέα ανθρωπιστικού ιδεαλισμού· συνδέεται άμεσα με γεωπολιτικούς σχεδιασμούς που αφορούν και την Ελλάδα και την Τουρκία.

Πώς θα ελευθερωθεί η Παλαιστίνη, από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα;

Σε αντίθεση με τον Θεοδόσιο Νικολαΐδη που, όπως γράφει, δεν αμφισβητεί τις καλές προθέσεις του Κώστα Κούρκουλου για τις απόψεις που εξέφρασε στο σημείωμά του με τίτλο «Σύρος: Ρατσιστικό Έγκλημα» (διαδικτυακή έκδοση The Books’ Journal, 24 Ιουλίου 2025), εγώ, απερίφραστα, αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του Νικολαΐδη για τα όσα λέει στον αντίλογο που έγραψε («Δεν είναι αντισημίτες», διαδικτυακή έκδοση The Books’ Journal, 27 Ιουλίου 2025). Γιατί παραβλέπει, θολώνει, μπερδεύει και ψεύδεται.

Μια απάντηση στον Κώστα Κούρκουλο

Σε άρθρο του στο Βooks’ Journal (Σύρος: ρατσιστικό έγκλημα), o κ. Κ. Κούρκουλος, προφανώς υπό την ιδιότητα του νομικού, ανέπτυξε τον εξής συλλογισμό: στην μείζονα τοποθέτησε τη διάταξη του νόμου 927/1979 που λέει ότι “όποιος με πρόθεση, δημόσια, […] υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές  καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή […] κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία  ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων, τιμωρείται με φυλάκιση…” Στην ελάσσονα έβαλε την διαμαρτυρία των κατοίκων της Σύρου που εμπόδισαν τους επιβάτες ισραηλινού κρουαζιερόπλοιου να αποβιβαστούν στο νησί τους. Το συμπέρασμά του ήταν πως οι συριανοί διαδηλωτές διέπραξαν ρατσιστικό έγκλημα και πρέπει να τιμωρηθούν σύμφωνα με το νόμο.

Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, η εξωτερική πολιτική ήταν επί δεκαετίες τομέας συναινετικών εθνικών στρατηγικών, ακόμη και μεταξύ διαφορετικών κυβερνήσεων. Όμως μια δύναμη παρέμεινε συστηματικά εκτός αυτού του εθνικού πλαισίου, ακολουθώντας μια βαθύτατα ιδεολογική και επιθετικά ακτιβιστική στάση: το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Όχι μόνο δεν στηρίζει, αλλά συστηματικά υπονομεύει κάθε προσπάθεια στρατηγικής ενίσχυσης της Ελλάδας στο διεθνές περιβάλλον.