Είχαν προηγηθεί οι ήττες των Μακεδόνων βασιλέων στις Κυνός Κεφαλές και στην Πύδνα.
Η Ελλάδα, ως γλώσσα και ως πολιτισμός, εξακολούθησε να υπάρχει σθεναρά για πολλούς ακόμη αιώνες, έως το 529 μ.Χ., όταν ο Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές. Τους Ολυμπιακούς Αγώνες τους είχε ήδη καταργήσει ο Θεοδόσιος.
Έκτοτε ήρθαν πληθυσμοί, έφυγαν πληθυσμοί, ήρθαν θρησκείες, γλώσσες, ήθη και έθιμα, σφαγές, πόλεμοι, βίαιες μετακινήσεις λαών κ.λπ.
Στο βάθος του βάθους, όμως, κάτι έμεινε. Στους ίδιους τόπους εξακολούθησε να μιλιέται η ίδια γλώσσα. Στηριζόμενη και στα αναλλοίωτα θρησκευτικά κείμενα.
Η οποία γλώσσα, μαζί με τη θρησκεία, προσδιόριζαν την ξεχωριστή ταυτότητα: Ρωμιοί!
Δεν ξέρω αν και στην καθαυτό Ελλάδα λειτουργούσε αυτός ο ονοματικός προσδιορισμός. Η ξεχωριστή ταυτότητα όμως ήταν δεδομένη.
Και μετά από πολλές και διάφορες εξεγέρσεις, μερικές, τοπικές ή γενικότερες, φτάνουμε στο 1821.
Έχουν περάσει δύο χιλιάδες χρόνια από το 146 π.Χ.
Τί θέλει να κάνει η Επανάσταση; Θέλει να ξανακάνει τη γεωγραφική περιοχή Ελλάδα ελληνική.
Γίνεται; Ναι, με τους γνωστούς τρόπους.
Ο Σολωμός αφιερώνει πολλές στροφές στην άλωση της Τριπολιτσάς:
Ἅ, τί νύκτα ἦταν ἐκείνη
ποὺ τὴν τρέμει ὁ λογισμός!
Ἄλλος ὕπνος δὲν ἐγίνει
πάρεξ θάνατου πικρός.
Υπήρχε πολύς λαός εγκατεστημένος εδώ, που δεν ήσαν Έλληνες, που δεν ήσαν ορθόδοξοι.
Έφυγαν. Για το εδώ ή για τον άλλο κόσμο.
Έφευγαν επί εκατό χρόνια. Εκουσίως ή ακουσίως. Μόνο πεντακόσιες χιλιάδες έφυγαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη συνθήκη της Λωζάνης.
Και προέκυψε ένα ελληνικό κράτος, με τα σύνορα αρχικώς μέχρι τη Λαμία, μετά μέχρι τον Όλυμπο, μετά πήραμε και τη Μακεδονία.
Τα σύνορα τα πήγαμε εκεί το 1913 με τα όπλα. Μετά, ισχυροποιήσαμε το ελληνικό στοιχείο της Μακεδονίας με την εγκατάσταση εκεί εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, προσφύγων της Μικράς Ασίας και του Πόντου.
Ύστερα εκδιώχθηκαν οι Σλαβομακεδονες, που έκαναν το λάθος να επαναστατήσουν μαζί με το ΚΚΕ.
Και να σου η Μακεδονία, πλήρως ελληνική – και να πολεμάμε σήμερα μόνο για το brand name.
Το ίδιο δεν κάνει και το Ισραήλ; Οι Εβραίοι προσπαθούν να κάνουν κράτος εκεί όπου υπήρχε το ιστορικό Ισραήλ, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια.
Έχουν νικήσει σε όλους τους πολέμους με τους Άραβες.
Έχουν ξανακάνει δικό τους κράτος μετά από δύο χιλιάδες διακόσια χρονια, στους τόπους όπου βρισκόταν τότε το αρχαίο Ισραήλ.
Δεν θα ξαναφύγουν.
Αν εμείς οι Έλληνες θεωρούμε εύλογες τις δικές μας πράξεις, αυτές που οδήγησαν στη δημιουργία του σύγχρονου κράτους μας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ως εύλογη την πολιτική του κράτους και του λαού του Ισραήλ.
