Στήλες

Adrien Bosc, Καπιτέν. Μυθιστόρημα, μετάφραση από τα γαλλικά: Ανδρέας Παππάς, Στερέωμα, 357 σελ.

Ένα καράβι αποπλέει από τη Γαλλία προς τις ΗΠΑ, εν έτει 1941, μεταφέροντας μαζί του, με σκοπό διάσωσή τους από τις πολιτικές διώξεις και τον πόλεμο, τα πιο διαφορετικά έθνη και είδη ανθρώπων. Επιβάτες του είναι γερμανοί κομμουνιστές, εβραίοι φυγάδες, αλλά και Ισπανοί που πολέμησαν κατά του Φράνκο. Ανάμεσά τους, μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής διανόησης.

Η στήλη το επόμενο διάστημα, και για πολύ καιρό, θα δημοσιεύει επιστολές που έστειλε ή πήρε ο Σωκράτης. Επιστολές, ψηφίδες της προσωπικής του ιστορίας αλλά και των Ελλήνων της Διασποράς.  Δίνουν ανάγλυφα την προσωπικότητά του.

Ο Σπύρος προσπαθεί να εισέλθουν στην αθηναϊκή κοινωνία και να γίνουν αποδεκτοί, αυτός και η Μαιρούλα, όχι  σαν πρόσφυγες, έστω με το prestige των  Αλεξανδρινών, αλλά κάτι περισσότερο: ως ξεχωριστοί πολίτες. Συνέχεια από τα προηγούμενα και τέλος: https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3157-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi, https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3173-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi-2 και  https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3184-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi-3 [TBJ]

Στο πλαίσιο του εορτασμού των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση του 1821, υπό την ρουμπρίκα αυτή θα ασχοληθούμε με επιστολή που έστειλαν, το 1833, οι αθηναίοι πρόκριτοι στον βασιλιά Όθωνα, σχετική με τη μεταφορά της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους στην Αθήνα, δημοσιευμένη από τον Γιάννη Βλαχογιάννη στο Αθηναϊκόν Αρχείον^[1], το 1901.

Στη ραδιοφωνική σειρά «Φιλολογικοί περίπατοι στο Μεσοπόλεμο», που παρουσιάσαμε με τον Μανόλη Αναγνωστάκη την πενταετία 1986-1990, δεν θα μπορούσε να απουσιάσει ο άνθρωπος που διέσωσε μεγάλο μέρος από τα Αρχεία της Παλιγγενεσίας. Στο εκτεταμένο απόσπασμα από τις δύο ημίωρες εκπομπές που του αφιερώσαμε, τις στηριγμένες στα κείμενά του, διατυπώνει με το ρουμελιώτικο θάρρος του και έξω απ’ τα δόντια τις απόψεις του για την ιστορία και το μέλλον των κρατικών μας αρχείων. Η αδράνεια και η αδιαφορία, διαχρονική στάση της πολιτείας στη διαχείριση των ιστορικών τεκμηρίων, τον είχε τόσο απογοητεύσει που εναπέθετε σε ιδρύματα της αλλοδαπής τη μελλοντική διαφύλαξη και την αξιοποίηση  των πολύτιμων συλλογών του.

Μετά τη φυγή από την Αίγυπτο, αρχίζει μια νέα περιπέτεια. Η προσπάθεια να κερδηθεί μια κληρονομιά, αυτή τη φορά στη Λωζάνη. Συνέχεια από τα προηγούμενα: https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3157-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi και https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3173-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi-2 [TBJ]

1963. Το ξήλωμα της ομογένειας στην Αίγυπτο συνεχίζεται. Στις επιστολές προς τη σύζυγό του, στην Αθήνα, ο Σπύρος περιγράφει την προσπάθειά του να στείλει τα έπιπλα στην Ελλάδα, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο... Συνέχεια από το προηγούμενο: https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3157-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi [TBJ]

Η πρώτη επιστολογραφία (συνολικά 40 γράμματα, όλα του 1963), που παρουσιάζεται εδώ, αφορά γράμματα που στάλθηκαν στην Αθήνα από την Αλεξάνδρεια, το Κάιρο, τη Λωζάννη και το Παρίσι. Θα δημοσιευτούν τις επόμενες εβδομάδες αντιστοίχως τέσσερα, συνολικά, σταθμοί της πορείας του ξεριζωμού ενός εύπορου Έλληνα της Διασποράς, κατοίκου της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, του Σπύρου, ο οποίος άσκησε, στην πόλη αυτή, πολλά χρόνια το επάγγελμα του γιατρού –με σπουδές στο πανεπιστήμιο του Μονπελιέ–, ενώ η καταγωγή του ήταν μάλλον από τη Χίο, και της γυναίκας του από τη Σμύρνη.

Η στήλη «Πήρα το γράμμα σου», μετακομίζει κι αλλάζει. Αντί της χάρτινης έκδοσης του περιοδικού The Books' Journal θα φιλοξενείται από εδώ και μπρος στην ηλεκτρονική του, κι έτσι θα έχει την δυνατότητα να γίνει εβδομαδιαία. Θα δημοσιεύεται κάθε Πέμπτη.

Όταν ανατρέχω στις γεύσεις της εφηβείας μου σταματώ στο αρχανιώτικο κέρινο. Χυμώδες, μυρωδάτο, τραγανό με ρόγα ευμεγέθη, επιδερμίδα λεπτή, ευδιάλυτη στο στόμα και με μεγάλα ομοιόμορφα τσαμπιά που στραφτάλιζαν στο φως. Αν και η αμπελοκαλλιέργεια στην Κρήτη χρονολογείται από τα προϊστορικά χρόνια, το ραζακί ή ροζακί πήρε τα πάνω του με τις καλλιεργητικές μεθόδους που εισήγαγαν οι Μικρασιάτες τη δεκαετία του 1920. Από τις τεχνικές που εφάρμοσαν στα κλαδέματα και στην υποστύλωση των κρεβατίνων, το αμπελουργικό προϊόν με τις νέες ποιοτικές βελτιώσεις γρήγορα διεθνοποιήθηκε.