Γιάννης Κωνσταντίνου

Πού πηγαίνει η Μεταπολίτευση;, εισαγωγή - επιμέλεια: Δημήτρης Χριστόπουλος. Πόλις, Αθήνα 2023, 136 σελ.

Η Δημοκρατία της Μεταπολίτευσης είναι ένα πολίτευμα συμπεριληπτικής πνοής. Ξεκίνησε με την επαναφορά στη νομιμότητα των κομμουνιστικών κομμάτων και συνεχίστηκε οκτώ χρόνια μετά με την ισότιμη ένταξη του εαμικού κόσμου στο πολιτικό σύστημα. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται –αν και άγαρμπη– η καύση των φακέλων το 1989. Το νήμα αυτό όχι μόνο δεν κόπηκε, αλλά δυναμώνει.

Όταν ο Κωστής Στεφανόπουλος αρνήθηκε να παραλάβει από τον Χριστόδουλο το κείμενο με τις υπογραφές των πολιτών, που ζητούσαν να τεθεί σε δημοψήφισμα το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, μας πρόσφερε την κορυφαία ερμηνεία των συνταγματικών διατάξεων που ορίζουν ποιες είναι και πώς ασκούνται οι προεδρικές αρμοδιότητες. Εξήγησε ότι δεν δικαιούται να μετέχει στην πολιτική αντιπαράθεση και ότι δεν νομιμοποιείται στην ανάληψη πρωτοβουλιών με στόχο την ενεργοποίηση μιας κυβερνητικής δράσης.

Σταύρος Γιαγκάζογλου, Αθανάσιος Νευροκοπλής, Γεώργιος Στριλιγκάς (επιμ.), Τα Θρησκευτικά στο σύγχρονο σχολείο. Ο διάλογος και η κριτική για το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, Αρμός, Αθήνα 2013, 514 σελ.

Μπορεί το νέο πρόγραμμα σπουδών να επαναφέρει την υποχρεωτικότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών; Το ερώτημα είναι κρίσιμο, ιδίως για μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου είναι έντονη η δυσανεξία σε κάθε έκφραση δημιουργικής πνοής του θρησκευτικού συναισθήματος, όπου η αγιογραφία οφείλει να παραμένει προσκολλημένη στη γνωστή μας τυποποίηση ή, εσχάτως, στο κιτς για ρώσους τουρίστες, όπου η λοιπή θρησκευτική ζωγραφική δεν έχει να επιδείξει τίποτε μετά τον Πεντζίκη, όπου ως εκκλησιαστική αρχιτεκτονική αναγνωρίζεται μόνο η μεταβυζαντινή τούρτα και όπου η μουσική δεν λέει να ξεκολλήσει από την υμνογραφία ή να εισέλθει στους ναούς.