Το πλεονέκτημα αυτής της πυκνής περιοδικότητας είναι ότι θα μπορεί να εκμεταλλευτεί ένα πλούσιο αρχείο επιστολογραφίας που έχει συγκεντρωθεί. Επίσης θα γίνει δυνατό, αντί ενός μεμονωμένου γράμματος να δημοσιεύεται σειρά επιστολών μιας αλληλογραφίας, ώστε οι ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων και οικογενειών –ψηφίδες της σύγχρονης ιστορίας των Ελλήνων– να παρουσιαστούν καλύτερα. Ας σημειωθεί ότι με τη δημοσίευση περισσότερων επιστολών θα ξεπερασθεί κάπως και η εγγενής αποσπασματικότητα των κειμένων τους.
Στο αρχείο υπάρχει μια ποικιλία αλληλογραφιών που οι αποστολείς τους είναι ναυτικοί, σπουδαστές, δασκάλες, ξενιτεμένοι, στρατευμένοι, πρόσφυγες, μετανάστες, νοικοκυρές, γονείς, ερωτευμένες/-οι κ.λπ. Ξεκινούν απ’ το 1881 (μερικές δεκαετίες μετά τη λειτουργία επίσημων κρατικών ταχυδρομείων) και φθάνουν ώς το τέλος του 20ού αιώνα, όταν η χαρτώα επιστολογραφία πεθαίνει από την έλευση των νέων τεχνολογιών. Αρκετές είναι χρονολογικά μακριές, δηλαδή καλύπτουν πολλά, μέχρι και πενήντα χρόνια, κάνοντας διακριτή την κοινωνικοοικονομική εξέλιξη μιας οικογένειας αλλά και της περιβάλλουσας κοινωνίας.
Προέρχονται και αποστέλλονται σε πόλεις όλου του πλανήτη, όπου υπήρξαν Έλληνες. Μερικές είναι ξενόγλωσσες αλλά τουλάχιστον προς το παρόν θα αποκλειστούν. Οι περισσότερες είναι σταλμένες με τα επίσημα δημόσια ταχυδρομικά γραφεία και στα φάκελα σώζονται αρκετές φορές τα γραμματόσημα. Λίγες είναι επιστολές-ραβασάκια που ρίχτηκαν κάτω από κάποια πόρτα, ή μπήκαν σε τσέπη, βιβλίο, τετράδιο ή σχολική τσάντα.
Χέρια στοργικά τις διέσωσαν ως προσωπικά κειμήλια, ενώ αργότερα οικιακές αναστατώσεις και θάνατοι τις έστειλαν στα σκουπίδια. Ρακοσυλλέκτες τις διέσωσαν και τις έφεραν στην αγορά παλαιών αντικειμένων και, τελικά, στο αρχείο μου.
Οι επιστολογραφίες θα παρουσιάζονται δίχως τα πλήρη στοιχεία του αποστολέα και του παραλήπτη, αφενός επειδή το ονοματεπώνυμό τους δεν έχει καμία σημασία και αφετέρου επειδή μπορεί να μην ήθελαν να γίνει η ιστορία τους δημόσια, αν και δεν περιέχει τίποτα το μεμπτό. Στα κείμενα των επιστολών θα διατηρείται η ορθογραφία ως στοιχείο της εποχής, αλλά θα μεταφέρεται στο μονοτονικό.