Για την οποία κυβέρνηση δεν αισθανόμουν κανένα δέος, το αντίθετο, “έβραζα”, επειδή δεν είχε συμπεριλάβει και εμάς τους 250.000 ευπαθείς -τόσους μας υπολόγιζαν-, οι οποίοι, όπως βεβαίωναν και οι θεράποντες γιατροί μου, θα έπρεπε να είμαστε μεταξύ αυτών των πρώτων που θα εμβολιάζονταν. Προσπάθησα να πληροφορηθώ πότε θα άνοιγε η πλατφόρμα για τον εμβολιασμό των ευπαθών. Ουδείς εγνώριζε. Οταν αυτό τελικώς συνέβη στις 21 Μαρτίου, πανηγύρισα. Στις 7 Απριλίου έκανα την πρώτη δόση του εμβολίου -της Pfizer, ξέρετε, αυτό που μας “χώνει ύπουλα” ο “Εβραίος” Αλμπέρτος Μπουρλά- και, στις 28 του ίδιου μήνα, τη δεύτερη. Ανακουφισμένη, ζητωκραύγασα υπέρ της επιστήμης και της Ιατρικής. Όταν στις αρχές του καλοκαιριού εμφανίστηκε η Δέλτα, δεν πανικοβλήθηκα, περίμενα και έκανα την τρίτη δόση του ιδίου “εβραϊκού” σκευάσματος στις 17 Σεπτεμβρίου.
Όλο αυτό το διάστημα παρακολούθησα το σίριαλ λογικής έναντι παραλογισμού μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων, οι οποίοι υπερασπίζονταν διάφορα δικαιώματα στο γλέντι, στο κέφι, στη χωρίς μάσκα αναπνοή, στη βοσκή κ.λπ. Το σίριαλ δεν με απογοήτευσε, είχε στιγμές κορύφωσης: συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα με λιοπύρι, όπου μαυροφορεμένοι θεούσοι και άλλοι εξωτικοί “ανυπόκτακτοι” κράδαιναν σταυρούς, σόου βουλευτών όπως του γιατρού Π. Πολάκη, πρώην αναπληρωτή υπουργού Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μας κρατούσε σε αγωνία για το αν θα εμβολιαστεί μέχρι το φθινόπωρο.
Κοντά στα Χριστούγεννα ήρθε η Όμικρον. Το σίριαλ των δικαιωματιστών υπέρ της ελευθερίας από τα δεσμά του εμβολίου συνεχιζόταν. Επειδή όμως η Όμικρον ανέπτυσσε ιλιγγιώδεις ταχύτητες μετάδοσης, η κυβέρνηση έκανε την καρδιά της πέτρα και αποφάσισε να επιβάλει ένα είδος υποχρεωτικού εμβολιασμού για τους υγειονομικούς και άλλους της πρώτης γραμμής το οποίο ετέθη σε ισχύ στις 15 Ιανουαρίου 2022. Εν τω μεταξύ, οι Εβραίοι της Pfizer και του Ισραήλ είχαν αρχίσει να χορηγούν τέταρτη δόση του σκευάσματός τους στους ευπαθείς. Στις 20 Ιανουαρίου, πέραν του Τελ Αβίβ, άνοιξε και στην Αθήνα η πλατφόρμα για εμάς τους τυχερούς. Στις 21 Ιανουαρίου έκανα την τέταρτη δόση. Στις 27 Ιανουαρίου διαγνώστηκα θετική στον Covid. Έπειτα από επτά μέρες ελαφρών συμπτωμάτων διαγνώστηκα αρνητική.
Σήμερα, 17 Φεβρουαρίου, ο βουλευτής γιατρός και πρώην υπουργός Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέας Ξανθός κάλεσε «το Υπουργείο Υγείας και την κυβέρνηση να αναλογιστούν, έστω την ύστατη ώρα, την ευθύνη τους και να δεσμευτούν ότι όχι μόνο δεν θα απολυθεί κανένας εργαζόμενος του ΕΣΥ, αλλά ότι θα διασφαλίσουν - με αυξημένους διαγνωστικούς ελέγχους και υψηλά standards υγειονομικής ασφάλειας - την άμεση επιστροφή των ανθρώπων αυτών στη δουλειά τους». Διότι, «όπως έχουμε δηλώσει κατ’ επανάληψιν, θεωρούμε τον εμβολιασμό κατά της covid-19 όχι μόνο πράξη ατομικής προστασίας αλλά και πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης απέναντι σε ευάλωτους συνανθρώπους μας. Δεν υπερασπιζόμαστε λοιπόν το “δικαίωμα” στον μη εμβολιασμό αλλά το καθολικό κοινωνικό δικαίωμα στην εργασία και στην επιβίωση. Γιατί η Δημόσια Υγεία δεν μπορεί να προστατευθεί χωρίς κοινωνική συνοχή και Κράτος Δικαίου».
Συνεπώς, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, όσοι τυχεροί ευπαθείς επιδείξαμε κοινωνική αλληλεγγύη και εμβολιαστήκαμε για τέταρτη φορά σε λιγότερο από έναν χρόνο, θα πρέπει τώρα να στηρίξουμε τον “ανένδοτο” αγώνα των ανεμβολίαστων υγειονομικών για το δικαίωμα στην εργασία. Με τον ίδιο τρόπο που εκείνοι, οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους κόβοντας βόλτες ανάμεσά μας. Εμείς βεβαια έχουμε ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα, δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι όπως εκείνοι, αλλά ιδιωτικοί. Ορισμένοι δε εξ ημών, έχουμε την τύχη να ζούμε, μεταξύ άλλων, με παχυλές αμοιβές όπως αυτές που εξασφαλίζουν μέσα ενημέρωσης όπως το Books’ Journal που διαβάζετε. Τα λόγια περιττεύουν, κύριε Κανέλλη, ευχαριστούμε!
