web only
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΖήτω το αγγλικό ποδόσφαιρο: Δαβίδ vs Γολιάθ
Σε παλαιότερες εποχές, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος ήταν μήνες «κενοί» για τους ποδοσφαιρόφιλους στην Ελλάδα, καθώς διεξάγονταν μόνο φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας των ομάδων, με την αναμονή του φθινοπώρου, οπότε ξεκινούσαν το εθνικό πρωτάθλημα και οι ευρωπαϊκές –αν υπήρχαν– υποχρεώσεις. Το ενδιαφέρον των φιλάθλων, λοιπόν, περιορίζονταν στα φιλικά και στις μεταγραφές των ποδοσφαιριστών. Σήμερα, με τη χωρίς όρια εμπορευματοποίηση του θεάματος που προσφέρει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, οι προκριματικοί αγώνες για τους τρίτους ευρωπαϊκούς θεσμούς, το UEFA Champions League, το UEFA Europa League και το UEFA Conference League, αρχίζουν από τον Ιούλιο.
Το Books’ Journal παρουσιάζει το Ημερολόγιο 2026!
Διαθέσιμο – Τιμή: 10€
Παραγγελίες: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., 210 6450006
Σάρκωμα στη γλώσσα
Χόρχε Κομενσάλ, Οι μεταλλάξεις, μετάφραση από τα ισπανικά: Χριστίνα Φιλήμονος, Carnivora, Αθήνα 2025, 200 σελ.
Δικηγόρος, κοντεύει τα πενήντα και διαγιγνώσκεται με «κάτι» στη γλώσσα. Δεν είναι κάτι αμελητέο. Είναι καρκίνος. Για να σωθεί, δηλαδή για να πάρει παράταση, πρέπει να ακρωτηριαστεί. Να αλλάξει συνολικά τη ζωή του, με τις βεβαιότητες να έχουν καταρρεύσει και με την τάξη μιας ρυθμισμένης καθημερινότητας να έχει δώσει τη θέση της στη διαταραχή και στο χάος της. Ο Μεξικανός Χόρχε Κομενσάλ μιλάει ωμά – κι Οι μεταλλάξεις είναι μόλις το πρώτο του βιβλίο. [ΤΒJ]
Ο Τζον Ιατρίδης αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας
Ο καθηγητής Τζον Ιατρίδης εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στην ανακοίνωσή του, το ίδρυμα αναφέρεται στη συμβολή του Τζον Ιατρίδη στη διαμόρφωση της σύγχρονης έρευνας για τη νεότερη Ελλάδα και, ιδιαίτερα, στις εργασίες του για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και για την πολιτική κατάσταση της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Τι μας διδάσκει η υπόθεση του Σινά;
Τα πρόσφατα γεγονότα που μας απασχόλησαν γύρω από τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά αναφορικά με τις δικαστικές αποφάσεις, τα εσωτερικά προβλήματα εντός της αδελφότητας και εντέλει την εκλογή νέου ηγουμένου δεν αφορούν απλά ένα ελληνορθόδοξο μοναστήρι εντός της αιγυπτιακής επικράτειας. Αναδεικνύουν το ζήτημα της παρουσίας της ελληνόφωνης Ορθοδοξίας στην Εγγύς Ανατολή και θέτουν ενώπιόν μας θεμελιώδη ερωτήματα για το μέλλον των πρεσβυγενών Πατριαρχείων καθώς και των ιστορικών εστιών της ελληνορθόδοξης παράδοσης στην ευρύτερη περιοχή.
Ουκρανία: «τα εδάφη δεν είναι αντικείμενο πώλησης και η κυριαρχία δεν είναι αντικείμενο παζαριών»
Η σχισμογενής και η μη σχισμογενής κοινωνία
Επέλεξα ένα θέμα που το βιώνει έντονα η κοινωνία τον τελευταίο καιρό, κάτι που αφορά τις σχέσεις μας και τη συνύπαρξή μας. Σίγουρα το έχετε νιώσει κι εσείς. Με απασχολεί η εχθρότητα, η εχθροπάθεια που εκδηλώνεται διαρκώς στις μεταξύ μας σχέσεις, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Ζούμε κάθε μέρα και μια μάχη, γινόμαστε θύματα ή και θύτες σε ποικίλες επιθέσεις.
Το λογότυπο είναι κακό εκτός αν είναι σφυροδρέπανο
Oδηγός επιβίωσης σε παράλληλο σύμπαν
Δεν θέλουμε έργα με πινακίδες. Θέλουμε έργα από παρθένες πηγές χρηματοδότησης. Για παράδειγμα φωτοσύνθεση, μάντρα των θαυμάτων, το ταμείο «Όπως έρθει», ή τυπώνουμε τίμιο αγνό ρούβλι Μόσχας. Στο ιδανικό μέλλον, τα σχολεία στην Πάτρα θα ανακαινίζονται από τη θετική ενέργεια του λαού. Προσώρας, θα μπαίνει ο μάστορας, θα κάθεται οκλαδόν, θα κάνει «ωωωμμμμμ» σε αγωνιστικό κνίτικο ρυθμό και θα εμφανίζεται η νέα στέγη.
Καίτοι το επιδίωξε, δεν το πέτυχε. Ο κόσμος έτρεξε αρχικά για να συμπαρασταθεί στους φοιτητές, όχι για να ρίξει τη χούντα. Και δεν ήταν τόσο πολύς. Όταν άρχισε να πυκνώνει, η χούντα πήρε τα μέτρα της. Αποτελεσματικά.
Υπονομεύουμε τους θριάμβους μας και αποθεώνουμε τις ήττες μας
Υπάρχει μια παλιά ελληνική ιδιοτροπία: να μικραίνουμε ό,τι πετυχαίνουμε και να μεγαλώνουμε ό,τι μας πληγώνει. Η ιδιοτροπία αυτή δεν είναι απλώς μια ψυχολογική συνήθεια· είναι ένα ιστορικό μοτίβο που επανέρχεται σε κρίσιμες στιγμές. Το είδαμε ξανά στον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, μια εισβολή δίχως καμία νομιμοποίηση, ένα πλήγμα που ξεκίνησε αποκλειστικά από την αυθαίρετη βούληση ενός αυταρχικού ηγέτη. Στην περίπτωση Πούτιν, η αυθαιρεσία παρουσιάστηκε ως στρατηγική, αλλά η πραγματικότητα αποκάλυψε ένα σφάλμα ολκής: την κίνηση ενός ηγέτη που πιστεύει πως η ιστορία υπακούει στα προσωπικά του οράματα.