Όσον αφορά δε τον Μεγάλο Περίπατο, παρά τις όποιες ορθές αντιρρήσεις υπάρχουν, δεν ασχολήθηκα με την ασκούμενη κριτική, κυρίως γιατί αυτή, στο μεγαλύτερο ποσοστό της, είναι δύο ειδών: είτε προέρχεται από τη γνωστή αντιπολίτευση είτε από κάποιους που το πρόβλημά τους είναι ο ίδιος ο Κώστας Μπακογιάννης - κι αν λεγόταν Κώστας Παπαδόπουλος δεν θα έλεγαν σχεδόν τίποτα. Γιατί η κριτική γύρω από τον Περίπατο ήταν αφελής, εκτός όλων των άλλων, όταν μπορούσε να συνοψιστεί μόνο και μόνο στη διατύπωση ενός ερωτήματος: ήταν άραγε ο Μεγάλος Περίπατος η πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα που είχε ανάγκη η επί μία δεκαετία εγκαταλελειμμένη Αθήνα; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ. Και το αποδεικνύουν αυτές οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τούτο το σημείωμα (στην αρχή και στο τέλος).
Οι φωτογραφίες αυτές δεν προέρχονται από κάποιον πεζόδρομο στην περιφέρεια του Δήμου Αθηναίων. Δεν είναι ο πεζόδρομος κάποιας πλατείας στο Παγκράτι, στα Σεπόλια, στους Αμπελόκηπους, στην Κυψέλη ή στα Πατήσια. Δεν προέρχονται κάνω από έναν πεζόδρομο στα πολύπαθα Εξάρχεια. Πρόκειται για κομμάτι του πεζόδρομου του πιο εμπορικού δρόμου της Αθήνας. Είναι η οδός Ερμού, από το τμήμα της Μητροπόλεως και μέχρι την Αιόλου. Το φιλέτο.
Λογικό. Από τότε που έγινε ο πεζόδρομος ελάχιστα έργα έγιναν για την φροντίδα και την αποκατάστασή του. Με το χρόνο οι πέτρες έχουν φύγει από τη θέση τους ή είναι εξαιρετικά ολισθηρές και, όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες, ιδιαίτερα επικίνδυνες. Προφανώς, μεγάλη ευθύνη για τη φθορά φέρουν και τα φορτηγά ανεφοδιασμού που αναπόφευκτα μπαίνουν στον πεζόδρομο. Ας σκεφτούμε δε πως οι πολίτες που βολτάρουν στην Ερμού συνήθως χαζεύουν τις βιτρίνες και δεν κοιτούν κάτω τον πεζόδρομο, είναι κατανοητό πως το διαστρεμματάκι το έχει κανείς στο τσεπάκι του διασχίζοντας αυτόν τον ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ όσο και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ πεζόδρομο.
Κι όμως, για αυτή την κατάσταση δε μιλάει κανείς. Χαμπάρι δεν έχουν πάρει οι σύμβουλοι, αντιδήμαρχοι, εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι που περιτριγυρίζουν το δήμαρχο, χαμπάρι δεν έχουν πάρει όσοι λυσσαλέα τον αντιπολιτεύονται, χαμπάρι δεν πήραν όσοι επικεντρώνουν την κριτική τους στο πώς θα ποτίζονται τα πλατάνια που υποσχέθηκε ο δήμαρχος, στο πλαίσιο του Μεγάλου Περιπάτου στην Πανεπιστημίου. Χαμπάρι.
Γιατί; Γιατί προφανώς δεν τους ενδιαφέρει. Μήπως λοιπόν, αντί και πριν από τον Μεγάλο Περίπατο και προτού ξεκινήσουν τα έργα στην κάτω πλευρά του Συντάγματος, θα έπρεπε ο Δήμος Αθηναίων να είχε ασχοληθεί με μια ριζική ανακατασκευή του πεζόδρομου της Ερμού, ώστε να πάψει αυτός να είναι. ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ;
Τέτοιον καιρό ήταν, τον Νοέμβριο του 2018, όταν ο Κώστας Μπακογιάννης, στην ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του στην οδό Πειραιώς, μας έλεγε πως θα μπορούμε –και οφείλουμε– για ό,τι στραβό βλέπουμε στην πόλη «να κάνουμε τα παράπονα μας στο δήμαρχο». Ελπίζω, να μην μιλάω εις ώτα μη ακουόντων. Θα φανεί εξάλλου.
ΥΓ: Στο ίδιο χάλι βρίσκονται και ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου / Αποστόλου Παύλου, και η Ηφαίστου, και η Ανδριανού. Την επόμενη φορά, θα δημοσιεύσω φωτογραφίες και από εκεί. Υπενθυμίζω πως οι φωτογραφίες αυτού του σημειώματος προέρχονται ΜΟΝΟ από ένα μικρό τμήμα του πεζόδρομου της Ερμού.
