web only
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΜηχανές με συναισθήματα
Καζούο Ισιγκούρο, Η Κλάρα και ο Ήλιος, μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου, Ψυχογιός, Αθήνα 2021, 384 σελ.
Στο όγδοο κατά σειρά βιβλίο του, Η Κλάρα και ο Ήλιος, και το πρώτο που έγραψε μετά το βραβείο Νόμπελ, το οποίο κέρδισε το 2017, ο Καζούο Ισιγκούρο πραγματεύεται την πιο δύσκολη και παράδοξη των σχέσεων (για εμάς, τουλάχιστον, που ζούμε στο σήμερα, μέχρι να μας διαψεύσει –και για τούτο– ο καιρός), αυτήν δηλαδή με ένα ανθρωποειδές με «συναισθήματα», την Κλάρα, καθώς και τη νομιζόμενη σχέση της με τον θεϊκό ζωοδότη της, τον Ήλιο. Η κριτική μπορεί να διαβαστεί συμπληρωματικά με το κείμενο του Γιώργου Ναθαναήλ «Άνθρωποι και μηχανές», το οποίο δημοσιεύεται στο τεύχος 149 του Βooks’ Journal, που κυκλοφορεί, αλλά και με το κείμενο «Σκέπτομαι. Υπάρχω κιόλας;», γισ το βιβλίο του Ίαν Μακ Γιούαν, Μηχανές σαν κι εμένα (Πατάκη 2019): https://booksjournal.gr/kritikes/logotexnia/4712-skeftomai-yparxo-kiolas
Ηρώ Κανακάκη (1945-1997): μια ζωγράφος που δεν ησύχαζε
Ηρώ Κανακάκη: H συνέπεια της ζωγραφικής διαδικασίας. Επιμέλεια έκθεσης: Σπύρος Μοσχονάς. Αίθουσα Πολλαπλών Προβολών, 2ος όροφος, Εθνική Βιβλιοθήκη – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Διάρκεια έκθεσης: 23/1-22/3. Καθημερινά: 09:30-20:00. Είσοδος ελεύθερη
Μια πολύ σημαντική έκθεση ζωγραφικής φιλοξενεί, εδώ και μερικές ημέρες, η Εθνική Βιβλιοθήκη. Είναι αναδρομική έκθεση της Ηρώς Κανακάκη, σημαντικής προσωπικότητας που αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στη διάρκεια της χούντας, η πρώτη της δουλειά (το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του περιοδικού Αντί, του μόνου που κυκλοφόρησε μέσα στη δικτατορία) την έκανε ευρύτερα γνωστή, εκφράστηκε μέσω της φόρμας του κριτικού ρεαλισμού τα πρώτα χρόνια μετά τη δικτατορία αλλά στην πορεία εξελίχθηκε ουσιαστικά, από δρόμους περισσότερο αφαιρετικούς και εξπρεσιονιστικούς. Τη δεκαετία του 1990 άκμαζε, έως τον ξαφνικό θάνατό της το 1997, στα 52 της.
Σκέφτομαι. Υπάρχω κιόλας;
΄Ιαν ΜακΓιούαν, Μηχανές σαν κι εμένα, μετάφραση από τα αγγλικά: Κατερίνα Σχινά, Πατάκη, Αθήνα 2019, 416 σελ.
Είναι ένα μυθιστόρημα που εμβαθύνει στα ηθικά ζητήματα περί την Τεχνητή Νοημοσύνη και τη ρομποτική. Συζητά τα δικαιώματα –και τις ευθύνες αντίστοιχα– της δημιουργίας ευφυών μηχανών, καθώς και τη δυνατότητα αυτών των μηχανών να ξεπεράσουν την ανθρώπινη νοημοσύνη και να χειραγωγήσουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, σε έναν καινούργιο κόσμο όπου η τεχνολογία θολώνει τα όρια μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Η κριτική μπορεί να διαβαστεί συμπληρωματικά με το κείμενο του Γιώργου Ναθαναήλ «Άνθρωποι και μηχανές», που δημοσιεύεται στο τεύχος 149 του Βooks’ Journal, που κυκλοφορεί.
Η Εκκλησία ας θυμάται τον Γαλιλαίο και τον Κοπέρνικο
Τα γεγονότα πάνω από τα ιδεολογήματα
Οι μαρξιστές της παλαιάς σχολής ήταν δογματικοί και αυταρχικοί – με κύριο δείγμα την προσωπικότητα του σοβιετικού ηγέτη Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν. Όμως οι παραδοσιακοί μαρξιστές, σε αντίθεση με τους μεταμοντέρνους «διαδόχους» τους της woke κουλτούρας, είχαν ένα σεβασμό για την αντικειμενική πραγματικότητα, για τα γεγονότα. Τα αντέτειναν στη μυθοπλασία.
Ο κινηματογράφος του Τσεϊλάν και τα «Ξερά χόρτα»
Ξερά χόρτα. Έγχρωμη δραματική ταινία τουρκογαλλογερμανικής συμπαραγωγής 2023 σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν. Σενάριο: Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, Εμπρού Τσεϊλάν, Ακίν Ακσού. Φωτογραφία: Κουρσάτ Ουρεσίν, Σεβαχίρ Σαχίν. Πρωταγωνιστούν: Ντενίζ Τσελίλογλου, Μερβέ Ντιζντάρ, Μουσάμπ Εκιτσί. Διάρκεια: 197 λεπτά. Διανομή: Weird Wave
Τα Ξερά χόρτα (2023) είναι ένα υπέροχο, στοχαστικό, αινιγματικό, πανέμορφο και διεισδυτικό φιλμ, γιατί ο πολύ προικισμένος, ταλαντούχος και πηγαίος τούρκος καλλιτέχνης Noυρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν κατορθώνει να δημιουργήσει άλλο ένα φιλμ υπαρξιακού και κοινωνικοφιλοσοφικού προβληματισμού που μόνο αυτός και λίγοι ακόμη σύγχρονοι σκηνοθέτες μπορούν να πραγματώσουν[1].
Μια κλοπή, ένας αγοραστής και μια σύμπτωση
Το κλεμμένο σχέδιο απ’ την Πινακοθήκη, ο εκτιμητής που αγοράζει και ο κλέφτης που κυκλοφορεί ελεύθερος
Πέθανε ο ποιητής Νίκος Λεβέντης
Πέθανε ο Νίκος Λεβέντης. Εντοπίστηκε νεκρός στις 14 Ιανουαρίου 2024, από φίλο του, στο σπίτι του. Ήταν το μοναχικό τέλος ενός ποιητή που, ούτως ή άλλως, είχε επιλέξει να απουσιάζει από την επιφάνεια των πραγμάτων, που συνήθως λιμνάζει αδιατάρακτη.
Ντιμπέιτ στην Αμερική
Τι ρόλο παίζουν τα ντιμπέιτ στις προεκλογικές περιόδους, σε μια εποχή εκδημοκρατισμού της πληροφορίας, αλλά και μιας διαδικασίας που, στην Αμερική, κρίνεται σε μερικές πολιτείες και από πολύ ειδικά ακροατήρια. Ένας άνθρωπος της τηλεόρασης το είχε εξηγήσει στον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί με σαφήνεια: Προκειμένου να ευχαριστήσεις τους διανοούμενους στις ακτές (οι οποίοι ψηφίζουν Δημοκρατικούς) ή τους αγρότες του Ουισκόνσιν (που ό,τι και να γίνει είναι Ρεπουμπλικανοί), διακινδυνεύεις να πεις κάτι για το οποίο θα κατηγορηθείς όταν παλεύεις για χίλιες ψήφους σε Βιρτζίνια ή Λουιζιάνα που θα κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα
Οι Tiger Lillies και οι κολαούζοι
Το βρετανικό μουσικό συγκρότημα Tiger Lillies εμφανίζεται αυτές τις μέρες στο τζαζ κλαμπ Half Note, στο Μετς, στην Αθήνα. Οι Tiger Lillies είναι αγαπητοί στο ελληνικό κοινό, παίζουν ένα είδος μουσικής μεταξύ βερολινέζικου καμπαρέ, μπαλάντας, άντε και με τίποτε πανκ πινελιές. Το καλοκαίρι του 2023 έδωσαν συναυλία στο Κίεβο, εκφράζοντας για μια ακόμη φορά τη στήριξή τους στην Ουκρανία.