Parole, parole, parole

Σήμερα,  ο Αλέξης Τσίπρας, ο ίδιος και οι περί αυτόν, διαλέγουν για τίτλο του βιβλίου του τη λέξη Ιθάκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι στην αφετηρία της πολιτικής του δραστηριότητας.  Η πορεία του είναι ήδη μακρά και  άρχισε εδώ και πολλά χρόνια,  στην ηλικία των 16 ετών. Ο Τσίπρας, με μια θυελλώδη διαδρομή, έγινε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και δύο φορές πρωθυπουργός,  κέρδισε ένα δημοψήφισμα με το συντριπτικό 60-40% και κυβέρνησε τη χώρα τεσσεράμισι χρόνια.

Καίτοι αριστερός, συγκυβέρνησε με ένα καθαρά δεξιό, ψευτοπατριωτικό  κόμμα, τους ΑΝΕΛ, αλλά  το ένα από τα δύο καλά που έκανε στη χώρα –και το μόνο που μετράει, τη συμφωνία των Πρεσπών– το ολοκλήρωσε με τη συνδρομή ενός άλλου κόμματος, του Ποταμιού. Το άλλο καλό, το ότι δηλαδή έκανε πίσω μπροστά στο χάος μετά το δημοψήφισμα του 2015, όταν οι μισοί δικοί του του έλεγαν «πήδα», δεν μετράει ακριβώς υπέρ του, γιατί αυτός ο ίδιος μάς είχε πάει στην άκρη του γκρεμού.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η επιλογή του τίτλου του βιβλίου του, το οποίο φαίνεται πως θα περιέχει κυρίως αναφορές στο παρελθόν,  είναι ατυχής.

Το ταξίδι του Τσίπρα έχει ήδη διαρκέσει πολύ, τόσο πολύ που ταιριάζει περισσότερο η υπόδειξη του ποιητή: «γέρος πια ν' αράξεις στο νησί» παρά η άλλη «Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις».

Δεν βγαίνει τώρα ο Τσίπρας «στον πηγαιμό για την Ιθάκη».

Θα ήταν θεμιτό, θέλοντας να εικονογραφήσει λογίως τον μέχρι τώρα πολιτικό του βίο, να επέλεγε για τίτλο κάτι σαν «Αναζητώντας την Ιθάκη». Θα ήταν και εύλογο, για όσους τον αγαπούν.

Το απλό «Ιθάκη» απομένει μια λέξη κενή νοήματος, ούσα  αναντίστοιχη με  τον βίο του συγκεκριμένου πολιτικού, με το παρελθόν, το παρόν του και το εικαζόμενο μέλλον του, ένα επικοινωνιακό τρυκ, ένα  ωραίο σύνθημα, μια παρόλα.

Ο ποιητής, δυστυχώς για τον  Τσίπρα, καταλήγει:

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας δεν κατάλαβε οι Ιθάκες τι σημαίνουν. Άρα;