Ο πρωθυπουργός ορίζει τους υπουργούς του. Επομένως έχει αυτός ευθύνη για τις πράξεις τους. Πόσο μάλλον που αυτή η πράξη του υφισταμένου ετελέσθη ενώπιον του χαμογελαστά συναινούντος προϊσταμένου.
Η δήλωση αυτή θα πρέπει να ήταν σύμφωνη με το σύνταγμα της χώρας, διότι κανείς ευαίσθητος δείκτης συνταγματικότητας δεν μοιάζει να ταράχθηκε πολύ, οπωσδήποτε όχι τόσο, που να ζητήσει την παραίτηση του πρωθυπουργού, παρ’ όλο που ήταν ευθέως υπεύθυνος γι’ αυτήν.
Η πολιτεία της ΕΥΠ έχει μπει στο μικροσκόπιο με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Οι υποστηρικτές της κυβέρνησης τις υποκλοπές τις κάνουμε ζήτημα, δεν θέλουμε να μπει το θέμα κάτω από κανένα χαλί.* Και βέβαια χωρίς καμία διάθεση συμψηφισμών με το συριζαϊκό παρελθόν, οι συμψηφισμοί από μόνοι τους είναι πολιτικά απεχθείς.
Το θραύσμα από το παρελθόν αναφέρεται για να δικαιολογήσει τη βαθύτατη δυσπιστία μου στις γνωματεύσεις που, τώρα, καταλήγουν στο συμπέρασμα, πως για μια πράξη του υφισταμένου του, πρέπει να παραιτηθεί ο σημερινός πρωθυπουργός.
* το πρώτο πληθυντικό χρησιμοποιείται όχι τυχαία, αλλά εν επιγνώσει.
