Ναι, καλά διαβάσατε. Κάθε χρόνο που ο αμερικανός πρόεδρος εκφωνεί την ομιλία που είναι γνωστή ως "State of the Union Address", καταθέτει σχετικό αίτημα στο Κογκρέσο για να του επιτραπεί. Και ενώ σχεδόν πάντα το αίτημα ικανοποιείται, μπορεί να μην. Έχει συμβεί.
Ο λόγος του πρωθυπουργού ήταν εξαιρετικός. Και εξαιρετικά καλογραμμένος και η εκφορά του από τον πρωθυπουργό, σε άπταιστα αμερικανικά αγγλικά, άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στο ακροατήριό του εκεί. Επίσης έκανε εμάς εδώ να νιώθουμε υπερήφανοι που μας εκπροσωπεί ένας ηγέτης με παιδεία και κύρος - πολύ ανώτερος του μέσου όρου και όχι ευτελές δείγμα του. Γιατί, κακά τα ψέματα, το μεγαλύτερο ατού πρωθυπουργών όπως ο Καραμανλής Β' ή ο Τσίπρας ήταν ότι ο «μέσος Έλληνας» θα ήθελε να πάει για ψητό με τον πρώτο και για ποτό με τον δεύτερο, ενώ σχεδόν κανένας με τον Μητσοτάκη ή τον Σημίτη. Η ομιλία, λοιπόν, ήταν το επιστέγασμα μιας καθ' όλα επιτυχημένης επίσκεψης, που σε κάποιους Αμερικανούς θύμισε αντιστικτικά την ορδή των σωματοφυλάκων του Ερντογάν οι οποίοι, μέσα στο σπίτι τους, ξυλοφόρτωσαν διαδηλωτές και αστυνομικούς εν μέση οδώ και ημέρα.
Ενόσω γράφω το σημείωμα, ακούω έναν από του πιο εριστικούς γκρινιάρηδες του ΣΥΡΙΖΑ, τον Σκουρλέτη, ο οποίος έψεξε τον πρωθυπουργό επειδή δεν ανέφερε το όνομα της Τουρκίας, ενώ κατά την γνώμη μου ήταν μία συνειδητή και συνετή επιλογή. Θα ήταν δείγμα ανασφάλειας αν το είχε κάνει και, μοιραία, θα είχε φέρει τη γείτονα στο τραπέζι, κλέβοντας από το φως μιας επίσκεψης που έπρεπε να είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στον σκοπό της: τον εορτασμό των 201 ετών και την αναγνώριση της προσφοράς της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, η ιστορία και η πολιτεία της οποίας κατέστησαν την επίσκεψη δυνατή και επαναβεβαίωσαν την ανεπανάληπτη σύσφιξη των μεταξύ μας σχέσεων.
Θα μπορούσε κανείς κυνικά να υποστηρίξει πως τα συμφέροντα -μια παραγγελία πολεμικών F-35- έκαναν την αμερικανική πλευρά να θέλει να μας καλοπιάσει Χωρίς να παραγνωρίζω την ύπαρξη ή την σπουδαιότητα των όποιων συμφερόντων, καμιά παραγγελία δεν θα έκανε τον αμερικανό πρόεδρο να είναι τόσο αυθεντικά εγκάρδιος ο ίδιος, όσο και η ευγενέστατη πρώτη κυρία. Άλλωστε η πολιτεία του προέδρου και η στενή σχέση του με Ελληνοαμερικανούς είναι γνωστή, πολύχρονη και πολλαπλώς καταγεγραμμένη.
Κλείνοντας, θα ήθελα να θυμίσω πως ίσως η πιο απτή απόδειξη της επιτυχίας της επίσκεψης είναι ότι ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ανέφερε τη λέξη Τουρκία ούτε μία φορά, τα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας όμως στην άσπονδο γειτόνισσα είναι γεμάτα Yunanistan.
