Φωτογραφία αρχείου
Τηλεοπτικό θέαμα έχει γίνει η υπόθεση της μητέρας από την Πάτρα, που κατηγορείται ότι ευθύνεται για το θάνατο της μιας κόρης της, ενώ διερευνώνται οι θάνατοι ακόμα δυο παιδιών της.
Νa 'ταν και αυτό που ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ εννοούσε όταν, στο Όπως σας Αρέσει, ο Ιάκωβος ο μελαγχολικός έλεγε στον Δούκα: «Όλος ο κόσμος μια σκηνή και οι ανθρώποι, οι άνδρες και ο γυναίκες απλώς ηθοποιοί»; Μπορεί και να ξεχώριζε ένα ιδιαίτερο ταλέντο: εκείνους που μακέλεψαν «αγαπημένα», αλλά όχι αγαπώμενα πρόσωπα, και μετά δήλωναν ότι αυτό που πιότερο ποθούν είναι «να λάμψει η αλήθεια» — αλλά μέχρι αυτό να συμβεί άστραφταν τα φλας των φωτογράφων και έλαμπαν οι προβολείς των τηλεοπτικών στούντιο, εκεί όπου έκαναν τις συντετριμμένες τους δηλώσεις και περιέφεραν τις λυπητερές τους ιστορίες. Ποιος να ξέρει.
Και οι Ερινύες; Πού είναι οι Ερινύες, οι χθόνιες θεότητες , τέκνα της Γης και του Σκότους; Γιατί η Τισιφόνη δεν κάνει τη δουλειά της; Μήπως δεν μένουν πια εδώ; Μήπως μετανάστευσαν σε χώρες με μεγαλύτερη αγορά εργασίας, όπως η Ρωσία;
Δεν το πιστεύω, οι Ερινύες είναι εδώ, όπως πάντα. Φοβάμαι, ωστόσο, ότι έπεσαν και εκείνες θύματα της πανδημίας. Σίγουρα δεν θα βρίσκονται σε αναστολή εργασίας επειδή αρνήθηκαν να εμβολιαστούν — αγαπούν μανιακά τη δουλειά τους για να συμβεί κάτι τέτοιο. Σε τηλεργασία θα βρίσκονται μπροστά σε μία οθόνη –πώς να δουλέψεις έτσι αν είσαι Ερινύα;–, μα θα τους έδωσαν μια λίστα με λάθος ανθρώπους, το πιο κακό και σάπιο δείγμα. Και όταν τους καλούσαν επανειλημμένα στο Zoom εκείνοι απέρριπταν την κλήση, γιατί αυτή την ώρα μιλούσαν στα κανάλια.
