Διότι η επικράτηση ενός τέτοιου όρου θα στερούσε κάθε "ηθικό" ή "αντιστασιακό" έρεισμα από τους αφελείς ανεμβολίαστους, που νομίζουν για γενναιότητα ή εξυπνάδα, το να πεθαίνουν με τον πιο ανόητο θάνατο που θα μπορούσαν να επιλέξουν. Σε κάθε δε περίπτωση, θα οδηγούσε πολλούς στον εμβολιασμό.
Έγραφα λοιπόν, μέσα στο Σαββατοκύριακο, ένα σχετικό άρθρο για δημοσίευση στο Books' Journal.
Και ήρθε ο κ. Τσίπρας και με πρόλαβε!! Κατάλαβε με την πρώτη, αυτό που αγωνιζόμουν καιρό να καταλάβω εγώ: ότι δηλαδή, η επικράτηση στον δημόσιο λόγο μιας τέτοιας ονομασίας θα είχε θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Γι' αυτό –«κλέβοντάς μου τη σκέψη»– έσπευσε να ματαιώσει ακόμη και το γλωσσικό αυτό εγχείρημα.
Ενεργώντας λοιπόν ως δεξί χέρι του Πολάκη, κατήγγειλε για «ρατσιστική» την έκφραση «πανδημία ανεμβολίαστων»!
Πώς λοιπόν τώρα εγώ να δημοσιεύσω άρθρο για την «πανδημία των ανεμβολίαστων», όταν αυτό θα με χαρακτηρίσει ρατσιστή;
Ένα όμως ερώτημα θα το υποβάλω: Όταν ο κ. Τσίπρας δεν σταματάει ούτε μπροστά στον θάνατο, έχει κάποιο όριο;
