Γι’ αυτό και εμμονικά αποδύθηκαν στην προσπάθεια να μετατρέψουν τον ανθρώπινο κόσμο σε έρημο, εντελώς άδεια από ανθρώπινες υπάρξεις, ώστε να γεμίσει το κενό με κλώνους του ηγέτη, που θα ήταν ο «Νέος Άνθρωπος». Κάτι που σήμαινε ρητά και το «τέλος της ιστορίας».
Αυτό το «τέλος της ιστορίας» το ανήγγειλε μία εφιαλτική φωτογραφία που είδαμε.Από την οποία έχουν εξοριστεί εντελώς οι άνθρωποι, για να αναπληρωθούν αποκλειστικά από το πρόσωπο της Ζωής Κωνσταντοπούλου και τους κλώνους της.
Ενώ ο κόσμος μας δεν αποτελείται από έναν άνθρωπο ή τους κλώνους ενός ανθρώπου αλλά από την ανθρώπινη πολλότητα. Χωρίς την οποία δεν υπάρχει κόσμος. Μάλιστα, ο κάθε άνθρωπος είναι και μία όψη αυτού του κόσμου. Έτσι ώστε, ακόμη και ένας να λείψει, ο κόσμος μας στερείται της όψης του και της ματιάς του.
Το αντίθετο μας μήνυσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Δηλώνοντας ότι ο κόσμος είναι αυτή και οι κλώνοι της.
Και δεν υπήρχε πιο σαφής και κατανοητός τρόπος για να το δηλώσει, από την εικόνα. Διότι, όπως επισήμανε η μεγάλη ανατόμος του ολοκληρωτισμού Χάννα Άρεντ στο έργο της Η ζωή του νου και ανέδειξε με ιδιαίτερη ενάργεια η ψυχαναλύτρια Τζούλια Κρίστεβα, η αφηρημένη σκέψη έχει ένα μειονέκτημα: στερείται εικόνων. Εκεί εντοπίζεται η δυσκολία κατανόησης.
Και επειδή σπάνια έχουμε αυτούσιες εικόνες για την κατανόηση της αφηρημένης σκέψης, γι’ αυτό και συχνά προσφεύγουμε σε παραδείγματα και μεταφορές που εισάγουν τις εικόνες στην αφηρημένη σκέψη.
Μία όμως απ’ αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις, που έχουμε αυτούσια εικόνα, είναι η εφιαλτική φωτογραφία που μας χάρισε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Με την οποία ξεκαθάρισε, χωρίς ανάγκη για θεωρητικές αναγωγές, τι σημαίνει ολοκληρωτισμός στην βαθύτερη ουσία του.
Αφού, με την φωτογραφία που πρόβαλε αποδίδει σε όλες της τις διαστάσεις την «τρέλα» και την ουσία του ολοκληρωτισμού. Που είναι η εξαφάνιση όλων των ανθρώπων, δηλαδή του ανθρώπινου κόσμου, έτσι ώστε να υπάρχει σ’ αυτόν μόνον η ίδια και οι κλώνοι της.
Με μία φωτογραφία δηλαδή μάθαμε τι σημαίνει ολοκληρωτισμός αλλά και προειδοποιηθήκαμε τι μας επιφυλάσσει, αν ποτέ...
