Πέραν των ωφελημάτων για την εθνική ασφάλεια της χώρας, προσωπικά, θεωρώ σημαντικότερη την de facto δημιουργία του περιώνυμου ευρωπαϊκού αμυντικού βραχίονα. Επειδή σε περίπτωση που στο μέλλον η Ελλάδα και η Γαλλία εμπλακούν στρατιωτικά η Γερμανία ή η Ολλανδία θα μείνουν αμέτοχες; Η κοινή ευρωπαϊκή άμυνα είναι σπουδαιότερη από καθεμία εθνική άμυνα των μελών της. Δεν είναι κάποιο περιφερειακό ζήτημα για την ΕΕ. Είναι ο ορισμός της (κάθε) Ένωσης.
Παρ’ όλο που αθροιστικά η ΕΕ ξεπερνάει ακόμη και το Αμερικανικό ΑΕΠ, σε στρατιωτικό επίπεδο ώς τώρα η Ένωση συμπεριφέρεται σαν ΜΚΟ η οποία προτάσσει τον ανθρωπισμό, μοιράζει την ανθρωπιστική βοήθεια και παρακολουθεί άλλους παίκτες να καρπώνονται τα γεωπολιτικά οφέλη επειδή είχαν στο πεδίο αεροπλανοφόρα και όχι στολίσκους του Ερυθρού Σταυρού.
Από άποψη hardware τα χρήματα που η χώρα θα επενδύσει φαίνεται να ξοδεύονται συνετά – ειδικά αυτές οι κορβέτες φαίνεται να είναι πολύ σοβαρά οπλισμένες σφήκες.
Επίσης, η χώρα «εξαργυρώνει» το διαχρονικό της πλεονέκτημα να είναι η πιο σοβαρή και σταθερή δημοκρατία στην ευρύτερη περιοχή. Μπορεί κατά την οικονομική κρίση οι σχέσεις να δοκιμάστηκαν, αλλά ποτέ δεν διερράγησαν. Η Ελλάδα, τόσο σε συμμαχικό επίπεδο ΝΑΤΟ όσο και σε επίπεδο συμπεριφοράς κράτους-μέλους στην ΕΕ, είναι –είμαστε– από τα σοβαρότερα, όσο παράξενο και αν ηχεί στα ώτα ορισμένων.
Μερικές φορές, λοιπόν, καλά πράγματα συμβαίνουν και στους καλούς και όχι μόνο χάρη στην εύνοια και τη συγκυρία...