Στα δημοκρατικά καθεστώτα, η έκταση αυτού του πεδίου αντικατοπτρίζει την ποιότητά τους και σταθερός στόχος πρέπει να είναι η συνεχής διεύρυνσή του. Μια διεύρυνση που επηρεάζεται από πολλές παραμέτρους, πρώτη εκ των οποίων πρέπει να είναι η συρρίκνωση και, ιδανικά, ο εξοβελισμός των άκρων.
Στη συγκεκριμένη παράμετρο, η Ελληνική Δημοκρατία δεν παρουσιάζει σπουδαίες επιδόσεις. Σημείωσε μεν μια σημαντική νίκη κατά της Χρυσής Αυγής, αλλά το αριστερό ημικύκλιο του Κοινοβουλίου εξακολουθεί να καταλαμβάνεται από δύο κόμματα –ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ–, με το δεύτερο να έχει αμιγώς αντιδημοκρατικό καταστατικό, ενώ το πρώτο με δυσκολία να μπορεί να κρύψει την ακραία πολιτική του συγκρότηση. Από τα υπόλοιπα δύο, το ΜέΡΑ 25 είναι περισσότερο όχημα της ματαιοδοξίας του αρχηγού του και εξ αυτού και μόνο οι πιθανότητες μακροημέρευσής του είναι λιγοστές. Απομένει το ΚΙΝΑΛ να κατέχει την μοναδική θέση κεντροαριστερού πολιτικού σχηματισμού με εδραίες θέσεις υπέρ του κοινοβουλευτισμού και, αν δει κανείς τα τεκταινόμενα στο συγκεκριμένο κόμμα, η αισιοδοξία δεν περισσεύει.
Πίστεύω, όμως, πως η απουσία των άκρων από μόνη της δεν είναι αρκετή. Μια άλλη σημαντική παράμετρος που μπορεί να οδηγήσει στη διεύρυνση του Κέντρου είναι η μείωση του πολιτικού εγωισμού. Θα είναι σοβαρό δείγμα πολιτικής ωριμότητας εάν όλοι συμφωνήσουμε πως κανένας δεν έχει το μονοπώλιο στις καλές ιδέες. Εάν ομονοήσουμε σε αυτό, μπορούμε επιτέλους να συνεχίσουμε στην τρίτη παράμετρο που, πιστεύω, είναι απαραίτητη για την επίτευξη του «απέραντου κέντρου», και δεν είναι άλλη από τη συστηματική καλλιέργεια και ανάπτυξη της αντίληψης του πολιτικού συμβιβασμού.
Ξέρω πως ο πολιτικός συμβιβασμός είναι συνώνυμος με την ήττα στην τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα, αλλά αυτή η θεώρηση δείχνει την πολιτική ανωριμότητα και του πολιτικού προσωπικού και του εκλογικού σώματος. Θυμίζει εφήβους που δεν μπορούν να διανοηθούν ότι η ομάδα τους μπορεί ενδεχομένως και να χάσει. Αν όμως επιτευχθεί, μόνο οφέλη μπορούν να προκύψουν. Και με αφορμή την επέτειο των 200 ετών ελευθερίας, ίσως ήρθε η ώρα το έθνος των «αεί παίδων» να ενηλικιωθεί.
