Σύνδεση συνδρομητών

Δικαστικό προλεταριάτο

Τρίτη, 13 Νοεμβρίου 2018 23:01
H εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου. Κατά την άποψή της, "μόνο με ειρηνικούς αγώνες σκληρούς και επίμονους, με προσωπική στάση ζωής ανυποχώρητη και μακριά από ιδιοτέλεια και ευτελισμό, μπορούν να λυθούν τα σταυρόλεξα των κοινωνικών ανισοτήτων, μπορούν να λυθούν τα διλήμματα, μπορούν να λυθούν τα προβλήματα, μπορεί να ανυψωθεί αυτό το υπέροχο πλάσμα, που λέγεται άνθρωπος, στο βάθρο που του πρέπει".
Φωτογραφία Αρχείου
H εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου. Κατά την άποψή της, "μόνο με ειρηνικούς αγώνες σκληρούς και επίμονους, με προσωπική στάση ζωής ανυποχώρητη και μακριά από ιδιοτέλεια και ευτελισμό, μπορούν να λυθούν τα σταυρόλεξα των κοινωνικών ανισοτήτων, μπορούν να λυθούν τα διλήμματα, μπορούν να λυθούν τα προβλήματα, μπορεί να ανυψωθεί αυτό το υπέροχο πλάσμα, που λέγεται άνθρωπος, στο βάθρο που του πρέπει".

Ο Ισίδωρος Ντογιάκος, που χθες έγινε στόχος τρομοκρατών, δεν είναι τυχαία περίπτωση. Προσωπικώς, μου αρκεί ότι ήταν ο δικαστής που παρέπεμψε τη Χρυσή Αυγή. Οταν εξελέγη, πριν λίγους μήνες, αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ψηφίστηκε από τους 13 στους 15 αρεοπαγίτες του δεκαπενταμελούς ανωτάτου δικαστικού συμβουλίου που τον έκρινε. Στο συμβούλιο συμμετείχαν ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασίλειος Πέππας και η εισαγγελέας Ξένια Δημητρίου, που φέρονται να είναι οι καταψηφίσαντες.

Εχει συνεπώς σημασία η υποστήριξη στον αντεισαγγελέα της κυρίας Δημητρίου. Μένει όμως κανείς εκστατικός διαβάζοντας στο κείμενο της ανακοίνωσής της:  «Στο μόνο στο οποίο συμφωνούμε με αυτούς τους ανθρώπους, που έχουν οδηγό και θεό τους την ωμή βία, είναι, ότι ο κόσμος μας μπορεί και πρέπει να αλλάξει σε πολλά επίπεδα».

Είναι, άραγε, δουλειά ενός δικαστή να δηλώνει δημοσίως την πίστη του στην αλλαγή του κόσμου; Είναι δουλειά του να νουθετεί, περί αλλαγής, τρομοκράτες; Κι οι συντηρητικοί, όσοι πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει ο κόσμος, ή όσοι επισημαίνουν ότι στο όνομα «της ανύψωσης του ανθρώπου στο βάθρο που του πρέπει» διαπράχθηκαν τερατώδη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, πρέπει να θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας πολίτες;

Η ανακοίνωση αυτή, πολιτικά χρωματισμένη και ιδεολογικά μεροληπτική, δυστυχώς, μοιάζει να επιβεβαιώνει τον καθηγητή Μάνο Ματσαγγάνη, και το άρθρο του στο Βήμα της περασμένης Κυριακής («Ο δρόμος προς τη χρεοκοπία περνά από την αλλοίωση του πολιτεύματος» https://www.tovima.gr/printed_post/o-dromos-pros-ti-xreokopia-perna-lfapo-tin-alloiosi-tou-politeymatos/). Γράφει ο Ματσαγγάνης, αναφερόμενος στις πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για παροχή αναδρομικών οφειλών σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, ότι «το δικαστικό σώμα έχει αναδειχτεί σε στυλοβάτη του αντιμνημονιακού “αφηγήματος”», του χοντροκομμένου αυτού παραμυθιού όπως το αποκαλεί.

Προφανώς, υπάρχουν δικαστές που δεν συμμερίζονται αυτού του τύπου την προσέγγιση. Δεν είναι όλοι σαν την κυρία Θάνου, την τέως πρόεδρο του Αρείου Πάγου και νυν σύμβουλο του πρωθυπουργού, μηνύτρια του μακαρίτη καθηγητή Σταύρου Τσακυράκη, που την είχε ψέξει για τις κωμικοτραγικές επιστολές πολιτικού περιεχομένου τις οποίες απηύθυνε στους ευρωπαίους ομολόγους της. Δεν είναι όλοι Ρασπούτιν. Ούτε όλοι είναι μονοδιάστατοι και αφελείς.

Δυστυχώς, όμως, αυτή τη στιγμή κυριαρχεί ό,τι ο Ματσαγγάνης αποκαλεί «αντιμνημονιακό ακτιβισμό της κορυφής της ιεραρχίας» του δικαστικού σώματος. Κυριαρχεί ο συνδυασμός αυτού του ακτιβισμού με μια επαναστατική αφέλεια – ή με δήθεν επαναστατική αφέλεια. Κυριαρχεί το «δικαστικό προλεταριάτο» μιας ελλειμματικής πνευματικότητας. Που δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να προβάλει μια απαραίτητη στη δημοκρατία θεσμική και πνευματική ελίτ.

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.