Πολιτική

Γιάννης Κυριόπουλος, Τάσος Τέλλογλου, Η περιπέτεια της μεταρρύθμισης στην υγεία και την ιατρική περίθαλψη, Παπαζήση, Αθήνα 2019, 212 σελ.

Τρεις προσπάθειες έγιναν μεταπολιτευτικά να μεταρρυθμιστεί η δημόσια υγεία (το σχέδιο Δοξιάδη, το ΕΣΥ του Γεννηματά, η πολιτική του Αλέκου Παπαδόπουλου),και οι τρεις δεν τελεσφόρησαν. Μολονότι έγιναν αρκετά, πάντα οι αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις αποδεικνύονταν ισχυρότερες των μεταρρυθμιστικών βλέψεων. Είναι τελικά τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα πάντα τόσο ισχυρά ώστε να αναστέλλουν οραματικές και δίκαιες πολιτικές; Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 106, Φεβρουάριος 2020. [ΤΒJ]

Ο Χάμπερμας για τον κορωνοϊό και για την ιστορία της φιλοσοφίας

Είναι απρόβλεπτες οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσης του κορωνοϊού, λέει ο καθηγητής της φιλοσοφίας Γιούργκεν Χάμπερμας στη συνέντευξη, που παραχώρησε στον Markus Schwering και δημοσιεύτηκε στη Frankfurter Rundschau στις 6/4/2020. Συνιστά ωστόσο ακόμα και στους ειδικούς να μείνουν μακριά από απρόσεκτες και πρόχειρες προγνώσεις, ενώ σημειώνει ότι «τόσo πολλή γνώση για την άγνοιά μας και για την ανάγκη να πρέπει να δράσουμε και να ζήσουμε υπό συνθήκες ανασφάλειας δεν έχει υπάρξει ποτέ ώς σήμερα». Ο αειθαλής στοχαστής κάνει μια συνολική αποτίμηση της ιστορίας της δυτικής φιλοσοφίας αρνούμενος τη σύγκριση ακόμα και ανάμεσα σε αναστήματα όπως ο Αριστοτέλης και ο Καντ, εξηγώντας την απήχηση του Σπινόζα και αναλύοντας την απόστασή του από τον Νίτσε.

Henri Tincq, La grande peur des Catholiques de France, Grasset, Paris 2018, 208 σελ.

Ο θάνατος, στις 29 Μαρτίου 2020, του γάλλου δημοσιογράφου και διανοουμένου Henri Tincq, σε ηλικία 74 ετών, από κορωνοϊό, άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο της γαλλόφωνης θρησκευτικής δημοσιογραφίας. Εκτός από μάχιμος αρθρογράφος και αργότερα διευθυντής της σχετικής θεματολογίας σε έντυπα μαζικής κυκλοφορίας όπως ο Monde αλλά και συνεισφέρων σε πιο εξειδικευμένα έντυπα και ιστολόγια, ο εκλιπών υπήρξε και συγγραφέας αρκετών βιβλίων σχετικών με τις εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών στους κόλπους του Γαλλικού Καθολικισμού ιδωμένων υπό ένα κοινωνιολογικό και προοδευτικό πρίσμα.

Αρκάς, Ο Κόκκορας, Γράμματα, Αθήνα 2002, 220 σελ.  

Αρκάς, ShowBusiness. Πάμε πρόβα, Αθήνα 1991, 76 σελ.

Αρκάς, ShowBusiness. Έλα στο καμαρίνι μου, Αθήνα 1991, 76 σελ.

Αρκάς, Ο ισοβίτης, Γράμματα, Αθήνα 2004, 169 σελ.

Αρκάς, Χαμηλές πτήσεις, Γράμματα, Αθήνα 2006, 423 σελ.

Ποιο είναι αυτό το παιδί που θα γινόταν πρωθυπουργός; Όποιος γνωρίζει σε βάθος τη δουλειά του Αρκά, ξέρει ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από τη θεώρηση του κόσμου που έχει το Γουρούνι στον Κόκκορα, η Θέκλα στις Show Business, o Μοντεχρήστος στον Ισοβίτη, ο μικρός σπουργίτης στις Χαμηλές πτήσεις. Οι ατάκες του πιτσιρίκου που όταν μεγαλώσει θα γίνει πρωθυπουργός βγαίνουν από την ίδια αφηγηματική συνταγή που έβγαιναν και οι ατάκες του Γουρουνιού στον Κόκκορα. Απέναντί του, κι αυτός έχει ηττημένους, ανήμπορους, παραδομένους – αλλά δεν τον νοιάζει επειδή αυτός έχει μάθει να κερδίζει τη ζωή με το έτσι θέλω, χωρίς προσόντα, χωρίς προσπάθεια, αποκλειστικά με το θράσος του. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τχ. 98, Μάιος 2019.

Αρκάς, Τα παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού, Γράμματα, Αθήνα 2019, σελ. 64

Ο Αρκάς δεν είναι αριστερός. Είναι αντικομφορμιστής και εν τέλει βαθύς κριτικός της εξουσίας που εμφανίζεται ως αυτονόητη και φυσική. Αυτό καλό είναι να το γνωρίζουν και οι πολλοί όψιμοι φίλοι του, εκείνοι που νομίζουν ότι έγινε αντιαριστερός, δεξιός, δικός τους

Αρκάς, Τα παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού, Γράμματα, Αθήνα 2019, σελ. 64

Από το 2015, ο Αρκάς διακατέχεται από την ηθική του δημοκρατικού επείγοντος. Ο μικρός πρωθυπουργός του, ως διαχρονικό «παιδί» της ελληνικής κοινωνίας, είναι ο εκφραστής του βαθιού κυνισμού και της ατομικιστικής απάθειας που είχαμε συναντήσει να σατιρίζονται στο παλιότερο έργο του – στον Κόκκορα, στον Ισοβίτη, στις Χαμηλές πτήσεις. Σαν άλλος Τοτός, ο μελλοντικός πρωθυπουργός που παραπέμπει στον Αλέξη Τσίπρα, επιδεικνύει απλόχερα στον περίγυρό του την κουτοπονηριά, την αμάθεια, την τεμπελιά, τη διπροσωπία που θα τον κάνουν στη συνέχεια κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού στην Ελλάδα της κρίσης.

Εκκλησία, πολιτική, κράτος - και η Ορθοδοξία στον σύγχρονο κόσμο, Ένα κείμενο από το τεύχος 94 του Books' Journal (Ιανουάριος 2019), η εισήγηση-παρέμβαση του συγγραφέα σε εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Κίνηση Πολιτών Γιαννιτσών και την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη (Γιαννιτσά, 8 Δεκεμβρίου 2018).

Όσο ανεπιβεβαίωτη και λανθασμένη ήταν η πρόβλεψη του Φράνσις Φουκουγιάμα για το «Τέλος της Ιστορίας», τόσο πρόωροι και προορισμένοι μόνο για εντυπωσιασμό, στην καλύτερη περίπτωση, είναι και οι αυξανόμενοι ισχυρισμοί για το «Τέλος του Φιλελευθερισμού» (και της φιλελεύθερης δημοκρατίας). Η ευρωπαϊκή πολιτική αλλάζει, κάτι που δεν είναι κακό. Το αν θα οδηγήσει στο τέλος ή στην αναζωογόνηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας εξαρτάται από όλους εμάς, από την ηχηρή μειοψηφία των λαϊκιστών καθώς και από τη σιωπηλή πλειοψηφία των φιλελεύθερων δημοκρατών. Ο Κας Μούντε για τον λαϊκισμό, τον εξτρεμισμό και τη δημοκρατία στην Ευρώπη. Αναδημοσίευση από το Books' Journal, τεύχος 94.

Σωτήρη Βαλντέν, Δικτατορία και αντίσταση, 1967-1974. Προσωπική μαρτυρία, Θεμέλιο, Αθήνα 2018, 480 σελ.

Το βιβλίο του Σωτήρη Βαλντέν για την αντίσταση στη δικτατορία, που χαρτογραφεί τις αντιστασιακές ομάδες της εποχής, φωτίζει τα ιδεολογικά και τα πολιτικά χαρακτηριστικά τους και καταγράφει τις προσωπικότητες που ριψοκινδύνευσαν απέναντι σε μια αστυνομοκρατούμενη πολιτεία, γίνεται αφορμή για έναν πολύ επίκαιρο απολογισμό. Το ΚΚΕ εσωτερικού και ο Ρήγας Φεραίος, που αντιστάθηκαν στη χούντα και, τη μεταπολίτευση, διεκδίκησαν ρόλο στο δημοκρατικό μέλλον της χώρας, συνέβαλαν στο ιδεολογικοπολιτικό αμάλγαμα του ΣΥΡΙΖΑ – μαζί με πρώην μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, και άλλες δυνάμεις. Πόσο όμως συνέβαλε η κομμουνιστική Αριστερά της μεταπολίτευσης στις ιδέες και στις πρακτικές με τις οποίες κυβερνά η σημερινή κυβερνώσα Αριστερά; Οι απαντήσεις δεν είναι πάντα αναμενόμενες. Ολόκληρο το κείμενο του καθηγητή Νϊκου Αλιβιζάτου που προκάλεσε εκτεταμένες συζητήσεις, αναδημοσίευση από το Books' Journal 90. [TBJ]

Σταύρος Τσακυράκης, «Από πού κι ως πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι;». Μια συζήτηση με τον Απόστολο Δοξιάδη για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, Μεταίχμιο, Αθήνα 2018, 120 σελ.

Δεν βρίσκεις συχνά ανθρώπους που να έχουν επιλέξει, απ' όλα τα πιθανά σχέδια ζωής, να βρουν την ευτυχία τους στο να γίνουν αληθινοί δάσκαλοι, υπερασπιστές δικαιωμάτων και μαχητές υπέρ της ελευθερίας και της ισότητας, ανθρώπους που να μπορούν να λένε και να το εννοούν «εγώ λέω αντιδημοφιλή πράγματα εδώ και πολλά χρόνια», και μάλιστα με το κόστος που αναλογεί σε απόψεις κόντρα. Ο καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης παρουσιάζεται τώρα σε ένα βιβλίο, απάνθισμα μιας δημόσιας συνομιλίας του με τον Απόστολο Δοξιάδη, έτσι όπως είναι. Μαχητικός και χιουμορίστας, ώριμος και τόσο απλός... Ένα ηθικό παράδειγμα. Αναδημοσίευση από το Books' Journal 86, Μάιος 2018.