Το πιο εντυπωσιακό και επικίνδυνο είναι ότι μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης, αλλά και ΜΜΕ και θεσμοί, ακόμη και η Εκκλησία, υιοθέτησαν, διά του Πούτιν, τις αναθεωρητικές βλέψεις της Τουρκίας εις βάρος της πατρίδας μας. Μάλιστα αυτό το τμήμα της κοινωνίας εμφανίζεται ως «πατριωτικός πυρήνας».
Έκτοτε, ξαναείδαμε να αναθερμαίνεται εκ νέου το παρά φύσιν ειδύλλιο όπου Αριστερά, Δεξιά και Ακροδεξιά συμπίπτουν στα βασικά. Είναι ρωσόφιλοι, παρά την κραυγαλέα αντίθεση των θέσεών τους με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Είναι φανατικά τουρκόφιλοι, στηρίζοντας δευτερεύοντα μέτωπα που ανοίγουν τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, υπό την ομπρέλα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Υποστηρίζουν το θεοκρατικό Ιράν και το τουρκόφιλο Κατάρ, που χρηματοδοτούν όχι μόνο τον Ερντογάν αλλά και κάθε ισλαμοφασιστική οργάνωση. Και όλα αυτά, με μόνιμο υπόβαθρο έναν φανατικό αντισημιτισμό που καμουφλάρεται ως «αντισιωνισμός».
Οι αριστεροί κυρίως γίνονται «μάστορες» στη χρήση αφηρημένων εννοιών («ειρήνη», «άνθρωπος», «αντίσταση») που ακούγονται προοδευτικές αλλά, στην πράξη, δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα.
Η διεθνής συγκυρία
Η Ρωσία δοκιμάζει συνεχώς τα αντανακλαστικά της Δύσης. Της Αμερικής ηγείται ένας γελοιοποιημένος, ανορθολογικός πρόεδρος που αδυνατεί να σταθεί στο ύψος της παγκόσμιας συγκυρίας, ενώ οι δικτάτορες συναντώνται στην Κίνα ανενόχλητοι, προβάλλοντας ένα κοινό μέτωπο απέναντι στη Δύση. Την ίδια στιγμή, η Βόρεια Κορέα, σχεδόν σιωπηλά, έχει αναδειχθεί σε παίκτη-ρυθμιστή, με ρόλο δυσανάλογο της πραγματικής της ισχύος, γεγονός που δείχνει πόσο επικίνδυνα έχει διαβρωθεί το διεθνές σύστημα ισορροπιών.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χρονική συγκυρία όπου η Ελλάδα επιχειρεί μια ιστορική αναβάθμιση με το να καταστεί η χώρα μας πύλη εισόδου φυσικού αερίου (LNG) με την επέκταση των διασυνδέσεων, ιδίως με την Ουκρανία και τις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Αυτό περιλαμβάνει την υποδοχή φορτίων LNG από διάφορες πηγές, την αποθήκευση αερίου σε υπόγειες δεξαμενές και τη δημιουργία ενός «ενεργειακού κόμβου» που θα καλύπτει τις ανάγκες της ηπείρου, μειώνοντας την εξάρτηση από τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, βρίσκεται σε μια συγκυρία κατά την οποία η χώρα επιχειρεί να ποντίσει το καλώδιο που θα συνδέσει Ισραήλ, Κύπρο και Ελλάδα δημιουργώντας έναν νέο στρατηγικό άξονα στην Ανατολική Μεσόγειο ενώ ήδη έλαβε τη θετική απάντηση της αμερικανικής εταιρείας Chevron για τα ενεργειακά οικόπεδα της Κρήτης, που μπορεί να αλλάξουν ριζικά το ρόλο μας στον ενεργειακό χάρτη.
Ακριβώς αυτή τη στιγμή, όταν η χώρα αναβαθμίζεται στρατηγικά και μπορεί να αποτελέσει κρίσιμο κρίκο στη σταθερότητα και στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, η Ακροδεξιά και η Αριστερά υπονομεύουν συνειδητά τα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτό πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό, πριν είναι αργά.
Όλες αυτές οι γελοιότητες, μπροστά στους πραγματικούς γεωπολιτικούς κινδύνους, συνδυάζονται με μια εκτεταμένη «επιδημία αμάθειας και ηλιθιότητας». Όταν φεύγουν καραβάκια από τη Σύρο «για να βοηθήσουν τη Γάζα», στην πράξη προσφέρουν υπηρεσίες στα τουρκικά συμφέροντα. Ένα πιθανό «Free Palestine» ισοδυναμεί με τουρκικό έλεγχο της περιοχής, επέκταση χωρικών υδάτων εις βάρος της Κύπρου και υλοποίηση της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Οι καλοπροαίρετοι «ανθρωπιστές» ξεχνούν ότι η ανθρωπότητα έχει πληρώσει πανάκριβα τις ευγενικές αφηγήσεις, τα κούφια λόγια και την άγνοια των λαών. Αν ο Πούτιν κατορθώσει να αποσπάσει έστω και ένα τετραγωνικό ουκρανικής γης, αυτό για εμάς θα σημαίνει, εν δυνάμει, ένα χαμένο ελληνικό νησί.
Η Ελλάδα σήμερα είναι κυρίαρχο κράτος με μια από τις πιο ζωντανές δημοκρατίες του κόσμου, ακριβώς επειδή στάθηκε διαχρονικά στη σωστή πλευρά της Ιστορίας με τον πολιτισμένο κόσμο της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δηλαδή με τη Δύση. Στην Ευρώπη και στην Αμερική χρωστάμε την εθνική μας ταυτότητα, όχι στη Ρωσία, στο Ιράν, στην Τουρκία ή στην Παλαιστίνη.
Ας μην το ξεχνάμε ούτε στιγμή. Γιατί η λήθη, σε αυτή την ιστορική καμπή, ισοδυναμεί με αυτοχειρία.
