Ο Τάσος Γουδέλης ήταν συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου και σεναριογράφος. Επίσης, από το 1982, μαζί με τον Κώστα Μαυρουδή, συνυπέγραφε την έκδοση του λογοτεχνικού περιοδικού Το Δέντρο.
Σύμφωνα με τη biblionet, είχε γεννηθεί το 1949, στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει τις συλλογές διηγημάτων: Αρπακτικά (1990), Πρωινή επίσκεψη (1993), Σκιές γυναικών (1996), Ο ύπνος του Άλφρεντ (1999), Η γυναίκα που μιλά (2002, κρατικό βραβείο Διηγήματος και βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω), Η παρουσία (2010), Το ωραίο ατύχημα (2013), Απόσταση αναπνοής (2017), Η γοητεία των υποσχέσεων (2023) και το μυθιστόρημα Οικογενειακές ιστορίες (2006). Βαθιά κινηματογραφόφιλος έχει υπογράψει μελέτες για σκηνοθέτες του κινηματογράφου: Όρσον Ουέλς (1985), Αδελφοί Ταβιάνι (1986), Τζων Χιούστον (1988), Λουκίνο Βισκόντι (2017), Ακίρα Κουροσάβα (2018), Μικελάντζελο Αντονιόνι (2019), Αντρέι Ταρκόφσκι (2019), Στάνλεϊ Κιούμπρικ (2019). Άρθρα του για τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, ειδικές εκδόσεις και εφημερίδες. Δίδαξε ιστορία του κινηματογράφου στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου.
Έχει διδάξει σενάριο σε διάφορες κινηματογραφικές σχολές και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης). Το 2007 σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους ταινία Ο δολοφόνος της λεωφόρου (15'), μαζί με τον γιο του Βασίλη Γουδέλη, βασισμένη σε διήγημά του από τη συλλογή Αρπακτικά. Ακολούθησε, το 2008, η μικρού μήκους ταινία Η συνάντηση (14'), βασισμένη και πάλι σε δικά του διηγήματα, η οποία απέσπασε τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, για «την πρωτότυπη και σύγχρονη κινηματογράφηση και τη νέα ματιά στην κινηματογραφική γλώσσα».
Ο Τάσος Γουδέλης είχε συνεργαστεί με το Βοοks’ Journal και ήταν στενός φίλος. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
