Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Κι έτσι, χαρούμενοι, ωραίοι, με πρόσωπα να λάμπουν, το παραμύθι φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος του. Μια ανάσα έμεινε, ένα Ελλήνων Πάσχα· τέτοια.
Θέλει ψυχραιμία, φίλοι και σύντροφοι, τώρα. Ψυχραιμία και χαμόγελο. Αλλιώς δεν θα περάσει — δεν θα βγουν οι μέρες. Και νά άλλη μια συμβουλή:
Στους καιρούς που έρχονται θα λαχταράς να καταδώσεις τους καταδότες — να μην το κάνεις. Αν είναι να χυθεί αίμα, ας χυθεί μονάχα το δικό μας.
