Σιωπηλά λιβάδια, ήσυχοι ουρανοί
ένα βιαστικό αυτοκίνητο
το χαμόγελο σου
και χιλιάδες λαμπερά σύνορα.
Μην αφήνετε ερωτήματα, είπε.
Θα ζείτε κάπου εκεί.
Ανάμεσα
σε όσα πιστεύουμε
και σε όσα αισθανθήκαμε.
Θα ζούμε ακριβώς εκεί.
Η κάθε σας άγνοια προσεύχεται σκληρά.
Χρόνια και αιώνες έρχονται και θα έρχονται.
Ασκητικά, ηλιόλουστα χρόνια.
Αιώνες ιεροί και όμορφοι.
Ανεβαίνει ασθμαίνουσα η κάθε αλήθεια.
Ανεξερεύνητη και σκοτεινή.
Τόσο σκοτεινή που μας φωτίζει.
Και στο τέλος μάς φέρνει πίσω
όλα όσα έχουμε.
