Ουκρανία

Το Wagner Group, ως παραστρατιωτική οργάνωση μισθοφόρων, είναι ένας σκιώδης πρωταγωνιστής του θεάτρου των πολεμικών επιχειρήσεων. Χρηματοδοτείται από τον Γιεβγκένι Πριγκοζίν, έναν ομότεχνο του πασίγνωστου μάγειρα Ρατατούη, ο οποίος παρέχει (και) υπηρεσίες κέτερινγκ στα γεύματα που παραθέτει ο ρώσος πρόεδρος στους ξένους επισήμους —και για τους κόπους του αυτούς έχει  κερδίσει το παρωνύμιο «ο σεφ του Πούτιν». Το Group επιτρέπει την «ευλογοφανή διάψευση» για σκοτεινές ρωσικές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο που κατά κανόνα δεν θα χαρακτηρίζονταν στρατιωτικές, αλλά εγκλήματα πολέμου. Βοηθάει επίσης τη λογιστική του πολέμου: οι επίσημες απώλειες που δηλώνονται στις πολεμικές συγκρούσεις της Ρωσίας δείχνουν μικρότερες. Εύλογα λοιπόν το Group αποκαλείται «ο στρατός του Πούτιν», το μακρύ του χέρι.

Ζελένσκι, o πρόεδρος των Ουκρανών, ο πρώτος μεταξύ ίσων, που μας θυμίζει την υποτιμημένη δημοκρατικότητα της εθνικής ταυτότητας.

Το editorial του Βοοks' Journal, τχ. #128, Μάρτιος 2022 - για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Θα μπορούσε να επιτελέσει το κοινωνικό της καθήκον, να αλαφρώσει τη συνείδησή της, διαβάζοντας στη Χάννα και στους άλλους εγκληματίες που σαπίζουν στα μπουντρούμια. Σε αυτούς που θέλησαν να αποτρέψουν τη χώρα τους από το να αποκαθάρει τη γειτονική χώρα από τους ναζί που την κατακλύζουν· και σε εκείνους που προσπάθησαν να εμποδίσουν τη μητέρα Ρωσία από το να θεραπεύσει την Ουκρανία από την γελοία ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει ως   ανεξάρτητη χώρα.

Η ενέργεια που έκανε η Μαρίνα Οσβιάνικοβα, στις 14 Μαρτίου 2022, να βγει στο δελτίο ειδήσεων με το πλακάτ κατά του πολέμου της Ρωσίας, με το ισχύον νομικό καθεστώς της χώρας θεωρείται διοικητική παράβαση και τιμωρείται με φυλάκιση έως 15 ημερών και πρόστιμο. Πλην, φευ, ζει στη Ρωσία του Πούτιν.

Βρισκόμαστε στα 1827, στο Μωριά, Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο τουρκοαιγύπτιος στρατηγός Ιμπραήμ έχει σχεδόν σβήσει κάθε εστία αμφισβήτησης της εξουσίας του Σουλτάνου από κάτι ξυπόλητους που, αδιαφορώντας για την ευθύνη που αναλάμβαναν έναντι της διεθνούς ευταξίας, δήλωναν «λαός» και «έθνος».

«Οι Αμερικανοί προκάλεσαν τον Πούτιν. Βάζουν την Ουκρανία να ζητήσει ένταξη στο ΝΑΤΟ, τι να κάνει και ο πασών των Ρωσιών, να μην αντιδράσει;»

Το παραπάνω είναι το συριζαϊκό αφήγημα. Πόσο καλό! Πόσο σοσιαλιστικά επιστημονικό! Πόσο βούτσειο, βίτσειο και γιαννοΜήλιο μαζί.

Ας αρχίσουμε από τα καλά νέα. Η δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία δεν έφθασε ώς εδώ  για να πέσει από έναν μικρομεσαίο KGBίτη. 

Με στολές καμουφλάζ μπροστά σε σακιά με άμμο, έξω από το κτίριο της όπερας της Οδησσού, πέντε μέλη της μπάντας του ουκρανικού Ναυτικού έπαιξαν, στις 8 Μαρτίου, με τα πνευστά τους το πασίγνωστο τραγούδι του Αμερικανού Μπόμπι Μακ Φέριν, “Don’t worry, be happy”. Τι δουλειά είχαν πανύψηλοι ξανθοί Ουκρανοί να παίζουν αμερικανικό φάνκυ και τζαζ του μαύρου Μακ Φέριν; Γιατί δεν το έριξαν στο μινόρε με μπαλαλάικες, που εκφράζουν τόσο καλύτερα τον πόνο της μεγάλης σλαβικής ψυχής; Πού ακούστηκε, μεσούντος του πολέμου, να παίζουν  εύθυμα τραγούδια που υμνούν τη ζωή, αντί για πένθιμα εμβατήρια που συνοδεύουν το ξόδι των ανθρώπων; 

Οι Ουκρανοί προφανώς παίζουν και ακούν τη μουσική που τους αρέσει.  Είναι ελεύθεροι να την επιλέξουν, χωρίς να τους την υποδείξει κανείς. Βέβαια, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, την επιλογή τους την πληρώνουν ακριβά - με επιθετικό πόλεμο εναντίον τους από τη Ρωσία. 

Μπορούν ωστόσο να παρηγορηθούν. Τη Δευτέρα 14 Μαρτίου στην  Αθήνα οργανώνεται αντιπολεμική συναυλία στο Σύνταγμα και, μέχρι στιγμής, έχει ανακοινωθεί ότι θα συμμετάσχει, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, η τραγουδίστρια Νατάσα Μποφίλιου, η οποία έχει «ολιστική» άποψη κατά του πολέμου. Ο πόλεμος είναι κακό πράγμα, πώς να το κάνουμε! Αν μάλιστα είναι και «ιμπεριαλιστικός», όπως όλοι οι πόλεμοι, τόσο πιο δυνατά τον αποκηρύσσουμε. Είμαστε «μαζί με τους λαούς». 

Και εγώ είμαι γενικά «με τους λαούς», αλλά στην προκειμένη περίπτωση με τον ουκρανικό λαό και με όσους Ρωσους δεν στηρίζουν τη δικτατορία του Πούτιν. Είμαι επίσης με τους μουσικούς που πήραν θέση στο πλευρό των Ουκρανών, από την Αμερικανίδα Πάτι Σμιθ, που σε συναυλία της τραγούδησε τον ουκρανικό εθνικό ύμνο στα αγγλικά, και όσους ακύρωσαν τις συναυλίες τους στη Ρωσία, τους Αμερικανούς Green Day, τον δικό μας (Αυστραλό) «Νικόλα» Κέιβ και τους Bad Seeds, τον Αμερικανό Ίγκυ Ποπ, τους εγγλέζους «μεταλάδες» Iron Maiden, τον 30χρονο σταρ της βρετανικής ποπ Λούι Τόμλινσον, τους αμερικανούς «φονιάδες» Killers, τους Σκωτσέζους Franz Ferdinand (με επικεφαλής το ελληνόπουλο Άλεξ Καπράνος).

Kαλά καταλάβατε, είμαι ιμπρεσάριος όλων αυτών των μουσικών και τους υπηρετώ, όπως υπηρετώ -κατά την Μποφίλιου- τον «μακκαρθισμό φυλλάδων», όπως είναι η επιθεώρηση The  Books’ Journal, γνωστή ως μίσθαρνο όργανο του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών και των εχθρών του Τσαϊκόσφκι.