Κυριάκος Αθανασιάδης

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Σκυθρωποί, μαζεμένοι, διαβάζουμε όλοι τα περί Μηλιού-Σταθάκη. Παρά ταύτα, το πρόβλημα δεν αφορά τους δύο ή εν συνόλω τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι βέβαια.

Πορευόμαστε ακίνητοι τόσα χρόνια σε περιβάλλον οργανικής σήψης: δεν είναι κάτι από το οποίο γλιτώνεις έτσι απλά, ή θέμα που σηκώνει γελάκια.

Και οι ευθύνες βαραίνουν όλους μας, period. Μια κυβέρνηση παλαβών δεν θα 'ναι επίτευγμα του Τσίπρα αλλά αποτυχία συνολική — κυρίως δική σου.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Στο σπίτι ζω με κάποιον που δεν του αρέσουν τα βιβλία μου, δεν βλέπει τις ταινίες μου, δεν καπνίζει τη μάρκα μου και δεν πίνει το κρασί μου.

Ο ίδιος ισχυρίζεται πως σε μένα δεν αρέσουν τα βιβλία του, οι ταινίες του, τα τσιγάρα του κι αυτό το κρασί που συνηθίζει να πίνει τα βράδια.

Μα μένουμε μαζί, κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι, τρώμε στο ίδιο πιάτο. Μια μέρα θα καπνίσω κρυφά ένα από τα δικά του· ας πιει απ' το κρασί μου.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Καθώς εργάζομαι πολύ για τα προς το ευ ζην, όλο γκρινιάζω που δεν έχω χρόνο να παρακολουθώ την επικαιρότητα, να κατεβάζω ιδέες για τη στήλη.

Από την άλλη, είναι κάτι μέρες, ή περίοδοι, που τα θέματα περισσεύουν και σπαρταρούν σαν τυχερή ψαριά. Μα και πάλι: η πηγή τους είναι κοινή.

Δε θα σας πω πως είναι ο συντηρητικός μικροαστισμός της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς τού ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο συντηρητικός μικροαστισμός όλων μας.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Διάβασα πλήθος σχόλια για το πόσο άσχημοι, τρελοί και freaks είναι πολλοί φίλοι των Ανεξαρτήτων Ελλήνων που είχαν Συνέδριο προχθές στο ΟΑΚΑ.

Έγιναν άλλωστε και φωτορεπορτάζ: σε πρώτο πλάνο πόζαραν εν αγνοία τους οι πιο χαρακτηριστικοί των τρελών, των άσχημων, και φασιστών εντέλει.

Ήμουν κι εγώ εκεί, όλος φόβο, αδύναμος, ξεδοντιασμένος, πλημμυρισμένος Παπαδάκη. Και πήγα να με νιώσουν — όχι να με δείχνουνε με το δάχτυλο.

Toυ Κυριάκου Αθανασιάδη

Ελλάς: η χώρα που, αν βρεθεί σκελετός αρχαίου ή απολίθωμα προϊστορικού ζώου στα χώματά της, θα τους δώσει υπηκοότητα, ιθαγένεια και σύνταξη.

Θα βαφτίσει, δε, τα αγρίμια «Μαμούθ των Τρικάλων», «Ντόντο της Νισύρου», «Δράκο της Κοντοβάζαινας». Και θα το εννοεί: θα τα θεωρεί ελληνικά.

Αν πάλι είσαι «ξένος» και γεννηθείς ή μεγαλώσεις στην αγία γη, θα σε ξευτελίσει, θα σε γδάρει, θα σε διαολοστείλει — ιθαγένεια δεν παίρνεις.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Όλοι μας λίγο-πολύ μάθαμε να γράφουμε κατατριβόμενοι με τα —ήδη παλιά— Νέα Μέσα: κλέψαμε από δω, μιμηθήκαμε από κει, δημοσιολογούμε επαρκώς.

Οι κώδικές μας και τα στυλ μας ομογενοποιήθηκαν και, με στατιστικά ασήμαντες εξαιρέσεις, οι περισσότεροι παίζουμε σε έναν μ.ό. της προκοπής.

Απορώ πώς κατάφερε ο Παπανδρέου και βρήκε παιδί να του γράψει τόσο κακό στάτους, όλο αμένσιοτα και κοινοτοπίες. Βρομάει ο τόπος λογογράφους.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Δεν νοείται ακροδεξιό & ναζιστικό μούτρο μη απατεών. Παρά ταύτα, η στροφή της κοινής γνώμης στα οικονομικά τους εγκλήματα θολώνει την ουσία.

Γνωρίζω πώς συνελήφθη ο Αλ Καπόνε, μα εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με απλούς μαφιόζους — αλλά με αρχιμαφιόζους με πολιτική-δολοφονική στόχευση.

Άλλοι, πιο «αγνοί» φασίστες θα 'ρθουν, με καθαρές offshore. Ας φυλακιστούν, αμήν — μα out there, στη Νύχτα, θα έχει πάντα παγωνιά. Και φόβο.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Σαν σπίρτο που του λείπει ο φωσφόρος, η κυβέρνηση φαίνεται αδύναμη να κάνει, όχι μεταρρυθμίσεις, μα ούτε καν απλή διεκπεραίωση της δουλειάς.

Είναι απίστευτο αλλά αληθινό πως κανείς σώφρων γνωστός σας δεν μπορεί να φέρει στο νου του 10 ονόματα ανθρώπων εμπιστοσύνης αν τον ρωτήσετε.

Αντιθέτως, όλοι δύνανται να σας απαριθμήσουν δεκάδες τραγικά όντα αλά Φαήλος. Το Medrano του ΣΥΡΙΖΑ στήνει τις τέντες του — θέλοντας και μη.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

H χώρα ισορροπεί επάνω σε πολύ ευαίσθητες τεκτονικές πλάκες, που, κινούμενες, μια τη φέρνουν πιο κοντά στην Ευρώπη και μια την απομακρύνουν.

Ζήσαμε πολλούς σεισμούς· κουτσά-στραβά τα βγάλαμε πέρα: επιβιώσαμε. Πια, φαίνεται τι θέλουμε καλύτερα, σε ποιαν ήπειρο ζητάμε να κολλήσουμε.

Βέβαια όχι εσύ κι εγώ. Μα θα κάνουμε το πρέπον: ό,τι πουν οι πολλοί. Θα μάθουμε να φυτοζωούμε έξω από την Ευρώπη, κι η μισή ντροπή δική της.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

H ωραία μιντιακή πορεία του Αύγουστου Κορτώ και o ακτιβισμός του για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στην Ελλάδα αξίζουν όσο όλες οι πορείες.

Είναι ένας άνθρωπος μόνος: ένας μοναχά. Μα η η δράση του, με την επαναληπτικότητά της, τον στέρεο ορθό λόγο του, κάνει δουλειά για χιλιάδες.

Στο πλάι του συντασσόμαστε πολλοί: χιλιάδες. Θα τα αλλάξουμε όλα, και θα τα αλλάξουμε αναίμακτα. Κι αν χυθεί αίμα, θα 'ναι μόνο το δικό μας.