Το ίδιο μένος κινητοποιεί τις σημερινές αντιδράσεις του. Επικαλούμενος εκτιμήσεις για την εξωτερική πολιτική της χώρας, προσπαθεί (αφού πήγε στο καλάθι της ιστορίας η φενάκη των Τεμπών, την οποία και ο ίδιος χρησιμοποίησε αντιπολιτευτικά) να πλήξει την κυβέρνηση. Άλλος ένας. Αλλά πια είναι άλλος ένας εξουδετερωμένος – και οσονούπω απόμαχος.
Η ιστορία έδωσε στον Αντώνη Σαμαρά μια μεγάλη ευκαιρία. Η κυβέρνησή του, στη δίνη της κρίσης της χρεοκοπίας, έκανε αξιοθαύμαστη προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας. Η προσπάθεια εκείνη συνέβαλε να μείνουν σε δεύτερο πλάνο οι πολιτικές του επιλογές μετά το Καστελόριζο και το πρώτο μνημόνιο, ο αντιμνημονιακός λόγος του (ο αντιμνημονιακός εγκλωβισμός της ΝΔ) και τα Ζάππεια. Η επιστροφή στις πολιτικές απόψεις που προκάλεσαν κρίσεις, ωστόσο, αναζωπυρώνει τις μικροπολιτικές επιλογές του σκοπιμότητας και τους καιροσκοπισμούς του – και επαναφέρει τη μεγάλη εικόνα ενός προσώπου που δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από προσωπικές εμπάθειες και ιδεολογικές αγκυλώσεις.
[1] https://www.tanea.gr/2025/05/17/opinions/pou-pame-online/
