Το θέμα της ασφάλειας των αθλητών και των θεατών είχε πάρει τότε μυθικές διαστάσεις. Η Ελλάδα εξαναγκάσθηκε, από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και, κυρίως, τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, να δαπανήσει μυθικά ποσά για την προμήθεια και την εγκατάσταση –αμερικανικής κατασκευής– συστημάτων ηλεκτρονικού ελέγχου και παρακολούθησης, με στόχο την περιφρούρηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων και των δημόσιων χώρων που θα φιλοξενούσαν επισκέπτες. Μέχρι και αερόπλοιο (zeppelin) είχε μισθώσει τότε η κυβέρνηση για να περιπολεί τον ουρανό της Αθήνας.
Όχι μόνο δεν σημειώθηκε κανένα παρατράγουδο κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, αλλά, που λέει ο λόγος, ούτε γόπα δεν έπεσε σε πεζοδρόμιο εκείνες τις ημέρες. Η κυβέρνηση, η ΕΛΑΣ και οι μυστικές υπηρεσίες έκαναν τη δουλειά τους άψογα και γι’ αυτό όλοι έπλεξαν το εγκώμιο της Αθήνας και της Ελλάδος μετά τη λήξη τους. Ήταν το ζενίθ μιας επταετίας κατά την οποία η Ελλάδα πέτυχε πολλά, αν και, όπως αποδείχτηκε αργότερα, αρκετά ήταν μαγική εικόνα.
Fast forward στο σήμερα – κυριολεκτικά.
Ο κόσμος ξύπνησε σήμερα το πρωί με την είδηση ότι συμμορίες αλητών προκάλεσαν δολιοφθορές, που είχαν αποτέλεσμα το χάος στις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες της Γαλλίας, το βράδυ πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών. Όσοι έχουν ταξιδέψει στη Γαλλία γνωρίζουν ότι, όπως και στη Γερμανία και στην Ιταλία, οι σιδηρόδρομοι αποτελούν τη βασική ραχοκοκαλιά του συγκοινωνιακού συστήματος της χώρας. Ούτε πολυτέλεια είναι ούτε παροπλισμένη δημόσια υπηρεσία όπως ο δικός μας ΟΣΕ. Με απλά λόγια, εάν θέλει κανείς να παραλύσει την οικονομία και τις κοινωνικές δραστηριότητες στη Δυτική Ευρώπη, το μόνο που έχει να κάνει είναι να διακόψει τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες. Τόσο απλό.
Κι όμως, οι γαλλικές υπηρεσίες ασφαλείας επέτρεψαν σε ένα τσούρμο αλητήριων βανδάλων να πυρπολήσουν και να παροπλίσουν μεγάλο μέρος των σιδηροδρομικών υπηρεσιών του Παρισιού το βράδυ πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Τα σχόλια, περιττά. Ο νοών νοείτο. Και επειδή, από το 1994, όταν ξεκίνησε η εμπορική επέκταση του διαδικτύου, οι νόες έχουν γίνει πολλοί και τείνουν προς την ανοησία και τη συνωμοσιολογία, επιτρέψτε μου να υποδείξω τι πρέπει να «νοεί ο νους»:
- Ας σταματήσουμε, επιτέλους, να αυτομαστιγωνόμαστε για την πατρίδα μας και τους συμπολίτες μας. Και ας αποδεχτούμε ότι δεν είμαστε ούτε η κλασσική Αθήνα των φιλοσόφων και του πολιτισμού αλλά ούτε και η Βενεζουέλα, της πείνας και του εγκλήματος. Είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα, με τα καλά της και τα κακά της και, σας διαβεβαιώ, εκτός της οικιστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της μαζικής αστικοποίησης της μεταπολεμικής περιόδου, πολύ λίγα έχουμε να ζηλέψουμε από τις υπόλοιπες δυτικές χώρες. Δε γίναμε Ολλανδία ή Δανία μέσα σε 5 χρόνια, αλλά δεν είμαστε η Ελλάδα της δεκαετίας του 1980, ούτε καν της δεκαετίας του 2000.
- Σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι μηχανισμοί ασφαλείας, οι διαδικασίες του Δημοσίου, οι πολιτικές αποφάσεις υπόκεινται στον παράγοντα είτε της τύχης ή του πλήγματος από μη προβλέψιμες απειλές. Αυτό συνέβαινε πάντα και θα συμβαίνει πάντα. Στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα πέθαναν θεατές από βομβιστική επίθεση ενός ανισόρροπου. Στην Ρωσία πεθαίνουν σχεδόν κάθε χρόνο δεκάδες ή εκατοντάδες αθώοι από τρομοκρατικές επιθέσεις. Το Ισραήλ, που έχει ίσως το τελειότερο σύστημα εσωτερικής ασφάλειας του κόσμου, δεν μπορεί να εξαλείψει το φαινόμενο 100%. Για να μην αναφερθώ στις ΗΠΑ, όπου, αφήνοντας κατά μέρος την εσωτερική τρομοκρατία από ένοπλους παράφρονες, σας θυμίζω το φιάσκο της ιστοσελίδας εγγραφής χρηστών του νέου συστήματος υγείας, το φθινόπωρο 2011.
Πρέπει να επανεξετάσουμε ό,τι έχουμε μάθει να πιστεύουμε για τον κόσμο από τον οποίο προερχόμαστε και στον οποίο ζούμε και να γκρεμίσουμε μερικούς από τους μύθους με τους οποίους μεγαλώσαμε. Και με τον τρόπο αυτό, να αλλάξουμε το πώς βλέπουμε, κυρίως, τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας. Εάν αρχίσουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας και τα επιτεύγματα της σύγχρονης Ελλάδος από οπτική γωνία διαφορετική από αυτή της “Ψωροκώσταινας” και της μιζέριας από όπου συνήθως εκπορεύεται η γνώμη μας για τον εαυτό μας (εκτός, φυσικά, εάν η κριτική προέρχεται από το εξωτερικό...) θα συντελεστεί μια αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφορών τέτοιου μεγέθους και έντασης που θα βάλει το αίτημα του εκσυγχρονισμού σε τελείως άλλη τροχιά υλοποίησης, όμοια της οποίας δεν έχουμε βιώσει ποτέ. Δυστυχώς, τα μικροπροβλήματα και οι τριβές που συμβαίνουν σε όλους στην καθημερινή μας ζωή θολώνουν τη θετική εικόνα. Αντί να καταριόμαστε για τις ατέλειες και τα προβλήματα που έχει η κοινωνία μας (όπως εξάλλου έχουν όλες οι κοινωνίες), καλύτερα θα ήταν να μην ξεχνάμε πόση πρόοδο έχουμε κάνει και να μηχανευόμαστε τρόπους για να βελτιώσουμε τη ζωή όλων μας.
Θυμηθείτε, λοιποόν, όταν θα βλέπετε στις ειδήσεις, το κυκλοφοριακό χάος που επικράτησε στο Παρίσι την ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων - και την άψογη διοργάνωση του Αθήνα 2004.
Σαν να βρισκοσουν σε ένα κακόφημο, κακόγουστο, φθηνιαρικο, υπόγειο παλιομπαρο...
Έλεος... βλασφημία στον Θεό, εξευτελισμός του ανθρώπου... βέβαια ότι είχε μέσα του αυτός που τα έφτιαξε αυτά έβγαλε... όμως δεν υπήρχε κανένας έλεγχος σε όλο αυτό το δηλητήριο που αποφάσισαν να ποτίσουν τον κόσμο??
31 Ιουλ 2024, 10:07