Η συνύπαρξη των δύο στο ίδιο υπουργείο λειτουργεί υπονομευτικά εις βάρος της πρώτης, αφού η διδασκαλία της αλήθειας εξισώνεται με απαράλλαχτες διδαχές, η προέλευση των οποίων ανάγεται στην εποχή εφεύρεσης του ακτινωτού τροχού. Το σχολείο είναι ο οίκος των πολλών βιβλίων, ενώ η εκκλησία είναι ο οίκος του ενός. Σε μια τάξη σχολείου διδάσκονται οι αρχές της πτήσης, βάσει των νόμων της φυσικής, ενώ στους τόπους λατρείας διδάσκεται η ανεξήγητη ανάληψη στους ουρανούς του μεν Ιησού με ίδια μέσα, του δε Μωάμεθ πάνω σε φτερωτό άλογο.
Μπορείτε να φανταστείτε να πηγαίνει κάποιος σε μια τάξη κατηχητικού και να λέει στα παιδιά για την προέλευση του ανθρώπινου είδους πως είμαστε πρωτεύοντα θηλαστικά ζώα που προέκυψαν από την εξέλιξη εκατομμυρίων ετών όπως όλα; Η πληροφορία είναι απολύτως ορθή και αδιαμφισβήτητη. Η κίνηση να το κάνει σε τάξη κατηχητικού, όμως, είναι αδιανόητη –και ορθά– επειδή όπως θα έλεγε και ο ιερέας του ναού «εδώ είναι εκκλησία» και σύμφωνα με τη σύνταγματικά προνοούμενη θρησκευτική ελευθερία μπορούμε να λέμε στα παιδιά για τον Αδάμ –πάντα πρώτος ο Αδάμ–, την Εύα και ομιλούντα ερπετά. Μάλιστα, αν κάποιος επιχειρούσε να αρθρώσει κάποια αντίρρηση, είναι βέβαιο πως υποκριτικά θα επικαλούνταν την ελευθερία της έκφρασης όπως εκτιμάται ότι την πρωτοδιατύπωσε ο Βολταίρος με την πασίγνωστη ρήση που του αποδίδεται περί σεβασμού της διαφορετικής άποψης.
Και ίσως το κορυφαίο παράδειγμα αυτής της εξωφρενικής συνύπαρξης συμπυκνώνεται στο όνομα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το οποίο φέρει το όνομα του θεμελιωτή της σύγχρονης επιστήμης με τα τόσα έργα του να μελετώνται παγκοσμίως, αλλά που φέρει ως έμβλημα τον Άγιο Δημήτριο, του οποίου και αυτή ακόμη η ιστορικότητα αμφισβητείται.
Τέλος, σύμφωνα με τη φυσιολογία του ανθρώπινου εγκεφάλου, η κριτική ικανότητα είναι μια λειτουργία που αφυπνίζεται μετά τα 16 έτη, πράγμα που εμπειρικά όλες οι θρησκείες γνωρίζουν και γι’ αυτό στρατολογούν τα μικρά μας όσο το δυνατόν σε νεαρότερη ηλικία, που ο εγκέφαλος τους είναι σε θέση μόνο να συλλέγει πληροφορίες και γνώσεις και να εκτελεί στοιχειώδεις συνδυασμούς μεταξύ τους, αλλά όχι να ρωτήσει τον ιερέα «μιλάνε τα φίδια;» ή «πώς είναι φιλεύσπλαχνος ένας πατέρας που στο πρώτο σφάλμα διώχνει τα παιδιά από το σπίτι;»
