Σύνδεση συνδρομητών

Ξεπερνώντας τα όρια

Κυριακή, 10 Ιουλίου 2016 23:29
Ο Λεωνίδας Κύρκος παίζει φυσαρμόνικα. Ο ηγέτης της ανανεωτικής Αριστεράς αγωνίστηκε πριν απ' όλα να νικήσει τα κομμουνιστικά στερεότυπα, υπερασπιζόμενος την ελευθερία, τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον ευρωπαϊκό δρόμο.
Φωτογραφία Αρχείου
Ο Λεωνίδας Κύρκος παίζει φυσαρμόνικα. Ο ηγέτης της ανανεωτικής Αριστεράς αγωνίστηκε πριν απ' όλα να νικήσει τα κομμουνιστικά στερεότυπα, υπερασπιζόμενος την ελευθερία, τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον ευρωπαϊκό δρόμο.

Η συγκυρία δεν βοηθάει, αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν πετιούνται στα άχρηστα, έτσι επειδή το θέλει, η μόδα. H μόδα και η, δήθεν, πολιτική ορθότητα… Μια υπεράσπιση της αριστερής ιδεολογίας.

Οι αριστερές οικογένειες είναι όλες δυσλειτουργικές, αποφάνθηκε κάποιος φίλος μου, προχτές.

Σώπα! Πολύ εύκολοι είναι μερικοί στην καταδίκη.

Η δική μου οικογένεια ήταν αριστερή, εκ πατρός τε και μητρός.

Κι εγώ και η αδερφή μου, στον ίδιο δρόμο κινηθήκαμε και μέχρι σήμερα, περήφανοι απολύτως για του γονιούς μας, την ανατροφή μας, την προσφορά του πατρός και τη θέληση και μαχητικότητα της μανούλας μας, που γλίτωσε το στρατοδικείο ως νεαρά μαθήτρια, πορευόμαστε.

Και οι δυο μας, και η μητέρα της Κυριακούλας, από οικογένεια συντηρητική, κινήθηκε στον ίδιο καμβά (και όχι από μόδα) και μια χαρά παιδί αναθρέψαμε - και θέλω να πιστεύω το μοσχαναθρέψαμε και βγήκε ένα κομμάτι μάλαμα, που τοποθετεί τον εαυτό της, στην εμμονή της αθλίας τοπογραφίας, στο χώρο της Αριστεράς…

Το ότι γίνανε εγκλήματα στο όνομα της Αριστεράς, κυρίως της κομμουνιστικής, το καταδικάσαμε από πολύ νωρίς, από την εφηβεία μας, ακόμη και σε καιρούς δύσκολους, που ήθελε και κόπο και κουράγιο για να πάρεις αποστάσεις.

Θυμάμαι το δάκρυ του Λεωνίδα (Κύρκου), όταν μιλούσε για τη νεανική του υπεροψία και την ανοησία του, να ονομάζει λαπάδες, τον πατέρα του, τον Μιχάλη, και τον Σβώλο…

Σε ποιον προσφέρεται, και μάλιστα έτσι απλόχερα, ετούτη η υπηρεσία, λοιπόν, της πλήρους αποστέωσης από κάθε δυνατή ικμάδα, της σκέψης και της βούλησης, η όποια πορεία και θεώρηση της ιστορίας και της εξέλιξης;

Γιατί το χαρακτηριστικό του αριστερού λαμόγιου, δηλαδή, είναι η αριστεροσύνη του, ενώ του δεξιού ή του κεντρώου η ανηθικότητα του;;;

Τι είναι αυτό που ιδεολογικοποιεί ετούτη τη διαδικασία και κάνει ανθρώπους να συμπεριφέρονται ως ανδρίκελα και κακομοιραίοι, για να φανούν αρεστοί και δήθεν ορθοτομούντες τον πολιτικό λόγο, της ανοησίας, λέγω εγώ, και να έρπουν, με τρόπο που δεν θα ήθελα ποτέ να τον δω, μπροστά μου;

Η δήθεν ανάγνωση, με γυαλιά παρωπίδες, της πρόσφατης, κυρίως, ιστορίας, δεν βοηθάει σε τίποτε την εξέλιξη… Όσο σκατά τα έκαναν οι κομμουνιστές, άλλο τόσο και χειρότερα, τα έκαναν οι ντυμένοι… Κι ελάτε εδώ στη Θεσσαλονίκη, των χαφιέδων, των γερμανοντυμένων, του ΟΑΣΘ και του ξηλώματος των σιδηροτροχιών του τραμ και της βελγικής εταιρείας, να μας μιλήσετε για το αντίθετο. Λόγω του ότι την ιστορία τη γράφει η εξέλιξη και όχι οι ηλίθιες εξιστορήσεις θαμμένων στη βλακεία, και το παρελθόν και από τις δυο μεριές, δήθεν, εξιστορητών…

Ελάτε να περπατήσουμε στην Όλγας και να μου δείξετε κάτι τις που γκρέμισε η αριστερή ανοησία των αχόρταγων και πεινασμένων και τι γκρέμισαν και ποιος έφτιαξε αυτό το ανοσιούργημα που έχει απομείνει…

Μήπως για να αντιπαλέψουμε την αθλιότητα των σφετεριστών ανήθικων κατόχων της σημερινής εξουσίας θα ήταν καλό να αναλογιζόμαστε, τι πρέπει να πράξουμε και όχι πώς να ξεβρακωθούμε από κάθε μας εφόδιο, πολιτικό, πνευματικό, χαρακτήρα και λογικής;

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.