Λίγο καιρό μετά τη λεγόμενη «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, αποδεικνύεται ότι βρεθήκαμε με εισιτήριο πρώτης θέσης στον Τιτανικό. Μετά τις παράτες και την εθνική ανάταση, ήλθε η πραγματικότητα: οι μεγάλες επιχειρήσεις φεύγουν από τη χώρα, οι πολιτικές για τα κόκκινα δάνεια καρκινοβατούν, η ανάπτυξη είναι μικρότερη από τις προβλέψεις, οι τράπεζες καταρρακώνονται μετά από δυσμενείς διεθνείς αξιολογήσεις, επενδύσεις δεν φαίνονται στον ορίζοντα, οι προγραμματισμένες ιδιωτικοποιήσεις είναι στον αέρα, η πρόσβαση στις αγορές χρέους απομακρύνεται – όλο και περισσότεροι διαπιστώνουν πως, όσο μεγάλο και να είναι το μαξιλάρι, χωρίς πρόσβαση στις αγορές η χρεοκοπία είναι θέμα χρόνου. Ο πολύς κόσμος αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις από το όλο και πιο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον.
Η κυβέρνηση παίζει το παιγνίδι των παροχών – υπόσχεται χρήμα. Το χειρότερο όλων είναι πως, με την ανοχή παραγόντων όπως ο Μοσκοβισί, πουλάει αγωνιστική ιστορία στους πολίτες: συμφωνούσαμε σε όλα μέχρι να βγούμε από τα μνημόνια, τώρα τα παίρνουμε πίσω. Μαζί με τις συντάξεις, και αναδρομικά. Κάποια απ’ αυτά οφείλονται στον ελληνικό παραλογισμό η δικαιοσύνη να ασκεί οικονομική πολιτική. Άλλα όμως είναι για τις πελατείες. Αυξήσεις στο Δημόσιο και στους μετακλητούς. Καταπληκτική αριθμητική: 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι πρέπει να πληρώνουν 4 εκατομμύρια συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους! Η εξίσωση βγαίνει μόνο μέχρι τις εκλογές.
Η ασκούμενη πολιτική είναι ρωσικής/σοβιετικής έμπνευσης. Σίγουροι πως ο αντίπαλος θα κερδίσει, καίνε ώς και τα σπαρτά για να μην μπορεί να κυβερνήσει, να μην μπορεί να αλλάξει μείγμα πολιτικής ή ακόμη και να μην μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε πολιτική. Έτσι, ο πολλαπλώς αποτυχημένος Τσίπρας μπορεί να ισχυρίζεται πως όντως ήταν ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική λύση) και το πραγματικό δίλημμα είναι «Βούλτεψη ή Γεροβασίλη». Αν το παλιό πολιτικό σκηνικό δεν μας άρεσε, το μελλοντικό θα είναι απεχθές, στην καλύτερη περίπτωση τριτοκοσμικό.
Η πολιτική καμένης γης συνοδεύεται από απίστευτη σκανδαλολογία και χειραγώγηση της δικαιοσύνης. Μετά το σκάνδαλο Novartis που ακόμη ψάχνουν να δουν τι θα το κάνουν, το φάκελο «Υγεία» που ήταν όπλο με άσφαιρα, έρχεται η υπόθεση Σημίτη. Είναι πιθανόν η τελευταία να ήταν μόνο και μόνο για τον απόλυτο εξευτελισμό των χρήσιμων ηλιθίων –θα είναι πια για πάντα τσιπρικοί–, όμως συσπείρωσε τη σοσιαλδημοκρατία που ψάχνεται.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Παρά τις παράτες, παρά τις παροχές, παρά τα αναδρομικά, παρά τη σκανδαλολογία, παρά την προπαγάνδα, παρά τις δήθεν ιδεολογικές μεταμορφώσεις, η ψαλίδα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει να κλείσει. Ένδειξη πως η μεταστροφή του κόσμου είναι αναντίστρεπτη. Είναι πολύ πιθανόν να δούμε και το «επίδομα αναποφάσιστου ψηφοφόρου», που έλεγε ο Ιωάννου πριν από 30 χρόνια.
Τι μας μένει; Απ’ ό,τι φαίνεται, στήριξη από τους εταίρους-δανειστές προς τον Τσίπρα μέχρι τις Ευρωεκλογές – αν φθάσει μέχρι τότε. Έχουν άλλα σοβαρότερα προβλήματα να αντιμετωπίσουν από το να ασχολούνται με τα «κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας». Αμέσως μετά, όμως, και όσο υπάρχουν ακόμη χρήματα στο μαξιλάρι, θα χρειαστεί να παρέμβουν. Με μνημόνιο που μπορεί να λέγεται μελιτζανάκι, χωρίς λεφτά, με αυστηρή εποπτεία για την πιστή εφαρμογή όλων των μέτρων – ίσως και πολλών ακόμη. Για να μπορέσει να βγει η χώρα στις αγορές σε τρία χρόνια και να έχει τελειώσει πρακτικώς η κρίση. Αν η εκτίμηση είναι κοντά στην πραγματικότητα, ούτε ψύλλος στον κόρφο του πρωθυπουργού το καλοκαίρι-φθινόπωρο 2019.
Αλλά, πρωτίστως, ούτε ψύλλος στον κόρφο των ελλήνων πολιτών, που βλέπουν τον Τιτανικό να κάνει ελιγμούς ενώ το παγόβουνο πλησιάζει απειλητικό...
